«احمدی‌‏نژاد، پشت پالیزدار را خالی کرد»

مریم محمدی

شنبه هفدهم اسفند‌ماه ۱۳۸۷ در تهران، یک دادگاه غیرعلنی در مورد یکی از مهم‌‏ترین پرونده‏‌های افشاگری در سوء استفاده‌‏های مالی تشکیل شد.

در همین رابطه، با دکتر مهدی خزعلی گفت و ‏گو کرده‌ام.

دادگاه آقای پالیزدار برخلاف وعده‏ی سخنگوی قوه‏ی قضاییه، غیرعلنی شروع به کار کرد. در حالی که دادستان کل کشور هم قبلاً درخواست کرده بود که این دادگاه علنی برگزار شود.

نه تنها علنی نشد. بلکه حتا در جلسه‏، جناب قاضی اعلام می‏‏کند، مذاکرات این دادگاه محرمانه و غیرقابل انتشار است. اما، اساساً چرا باید محرمانه باشد. به‏خصوص که آقای پالیزدار تقاضای جلسه‏ی علنی می‏کند.

او می‏گوید: «من این حرف‌‏ها را در سخنرانی‌‏ای گفته‌‏ام که در تمام دنیا پخش شده و مردم شنیده‏‌اند. اگر قرار است رد یا قبول شود، حداقل مردم بشنوند که نتیجه‌‏ی این سخنان چه بود و آیا من مستنداتی دارم دفاع کنم یا این‌که نه؟» به نفع نظام هم بود اگر علنی می‏کرد.»

ولی به جهت این‌که آقای پالیزدار بر مواضع خود ایستاده و معتقد است مأموریتی برای تحقیق و تفحص مجلس از قوه‏ی قضاییه داشته و اسنادی که گرفته، تماماً به صورت قانونی از بازرسی کل کشور گرفته‏‏، همه‏‌ی پرونده‌‏ها، گزارش آقای ویسی، معاون اول قوه‏ی قضاییه است و آقای نیازی این پرونده‌‏ها را در اختیار او قرار داده. ایشان هم نتیجه را همان‌‏گونه که هست، اعلام کرده است.

تنها اشکالی که بعضی از آقایان به ایشان می‏گیرند، این است که بر فرض صحیح بودن همه‏‌ی ‏‏‏‏‏‏‏‏‏این‏‌ها، آیا مجوز سخنرانی داشتید و می‌‏توانستید اعلام کنید یا نه؟

دکتر مهدی خزعلی

آیا این پرسش منطقی نیست؟

این سوال را خیلی از آقایان علمای قم و مراجع از من پرسیده‌‏اند که علنی کردن و هتک حرمت مؤمن و به‏خصوص روحانیون، مجوز شرعی داشته است یا نه؟

اخیراً به «کنوانسیون مبارزه با فساد دولتی» پیوسته‌‏ایم و آن کنوانسیون یعنی قانون مملکت ما. در آن‏‏‌جا باید معاملات و معادلات دولتی شفاف باشد و تمام آحاد جامعه بتوانند به اسناد آن دسترسی داشته باشند.

اسنادی که ایشان مطرح کرده، فروش اموال بیت‌‏المال بوده که من هم به عنوان یک شهروند ایرانی در آن سهم دارم و مال من است. من باید مطلع باشم که این مال من چگونه فروخته شده و آیا ضوابط قانونی رعایت شده یا نه؟ و جالب است که در آن کنوانسیون ذکر می‏شود، من باید بتوانم آن را نشر بدهم.

این شبهه هم مطرح است که اتهامات تحقیق نشده هستند یا حداقل به ثبوت نرسیده‏اند.

این‏ها پرونده‏‌های سازمان بازرسی کل کشور است. مطالبی که گفته شده و همه خلاصه‏برداری شده است، از پرونده‏هایی است که بازرسی برای تحقیق و تفحص در اختیار آنان قرار داده است.

این‏‌ها که واقعیت دارد. این‌که ایشان دبیر کمیته‌‏ی تحقیق و تفحص بوده، و این‌که این پرونده‏‌ها خلاصه‏‌برداری شده و گزارشی بلندبالا به مجلس ارائه شده، نیز واقعیت دارد.

آن گزارش هم برای حفظ آبروی آقایان، خلاصه شده و با حذف اسامی، با حروف الفبایی، در صحن مجلس هفتم قرائت شد. تا این‏جا که قطعاً صحت دارد.

از همین مطالب را مثلاً خانم آجرلو، نماینده‏‌ی کرج، استفاده‏‌ی تبلیغاتی می‌کند، در تمام سخنرانی‏‏‌ها تریبون را دست ایشان می‌‏دهد که همین مسایل را بیان کند. با همین مسایل، خانم آجرلو رأی آورد و وارد مجلس شد.

پس چه اتفاقی افتاد که فضا ناگهان علیه ایشان تغییر کرد؟

آقای پالیزدار، قبل از طرح مسأله‏ی دادگاه در صحبتی با من، می‏گفت: «یکی از مشوقین ایشان، آقای محمود احمدی‌‏نژاد و یکی دیگر از مشوقین قوی‌‏تر ایشان، داوود احمدی‏نژاد بوده که حتا می‌‏گفته است در دولت مصوبه‏ای تصویب خواهیم کرد تا از تو حمایت کنیم. نمایند‏گان مجلس نیز، مثل آقای دکتر کامران، خانم آجرلو و… همه می‌خواسته‏‌اند که این مطالب منتشر شود و او را به این کار تشویق می‏‌کرده‌‏اند. خانم آجرلو در انتخاباتش،تریبون دست وی می‏داده.»

آن‏ها می‏خواستند او را هول بدهند. این بنده‏ی خدا هم رفته و آن سخنرانی را کرده است.

سود و زیان آن‏‏ها چه می‏شود؟ آقای احمدی‌نژاد حتا وابستگی آقای پالیزدار را به خودش تکذیب کرده است.

تحلیل من این است که آقای احمدی‌‏نژاد با شعار «دزد را بگیر» وارد حکومت شد. اما هیچ چیزی به مردم ارائه نداد و مردم ندیدند جایی ایشان با این‌گونه مسایل و راندها برخورد کند.

بلوایی برای انتخابات راه انداخته بود. بعد دید که به جاهای بالایی خورد و حمایت‏‌های بالا را از دست می‏‌دهد، عقب‌نشینی کرد و پشت پالیزدار را هم خالی کرد.

وگرنه، ایشان آمده بود که این را مطرح کند. زمانی که آقای احمدی‌‏نژاد او را تشویق می‏‌کرد، فکر می‏‌کرد مسأله‏ای پیش نمی‌‏آید. اما، وقتی می‌‏بیند که نه، کار خیلی بالا گرفت‏، طبیعتاً عقب‌‏نشینی می‌‏کند و پشت ایشان را هم خالی می‏‌کند.