«اگر رأی دیوان به نفع ما بود، وزارت کار منحل می‌شد؟»

مریم محمدی

داستان انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران داستان پیچیده‌ای است. اردیبهشت‌ماه امسال خبر رسید که دیوان عدالت اداری قوه قضاییه، شکایت انجمن صنفی روزنامه‌نگاران را که در اعتراض به ابطال انتخابات این انجمن از سوی وزارت کار و امور اجتماعی جمهوری اسلامی مطرح شده بود، رد کرد.

بدرالسادات مفیدی، دبیر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران اما در گفتگو با زمانه می‌گوید که وزارت کار، صلاحیت اعلام انحلال این انجمن را ندارد. با او گفت و گو کردم:

بدرالسادات مفیدی، دبیر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران

حقیقت این است که این نامه‌ای که آمده، نامه‌ای کاملاً فاقد وجاهت قانونی است. اول از این جهت که من فکر می‌کنم وزارت کار صلاحیت اعلام انحلال انجمن را ندارد.

دوم این‌که در واقع ما از برگزاری انتخابات یا مجمع عمومی به هیچ وجه جلوگیری نکردیم یا خودداری نکردیم یا اجتناب نکردیم و اساساً این‌که از حکم دیوان عدالت اداری هم چنین چیزی مستفاد نمی‌شود. یعنی چیزی که مدعی شدند این‌ها که بر اساس دیوان عدالت اداری است.

شما الان از نظر حقوقی چه کاری می‌توانید انجام بدهید؟

ما بار دیگر به دیوان عدالت اداری شکایت خواهیم کرد. چون حکم دیوان را مبتنی بر این می دانیم که باید ما مجمع عمومی برگزار کنیم و ما داشتیم اقدام می‌کردیم، چهار تا نامه هم نوشتیم. ولی این کاملاً با حکم دیوان مغایرت دارد. هم به دیوان شکایت می کنیم - داریم مکاتبه انجام می‌دهیم - نامه‌ای هم الان برای وزیر کار نوشتیم و ماجرا را کاملاً شرح دادیم و این کاملاً خلاف قانون است.

اما این طوری که من می‌بینم، در خبر هست که رأی قطعی شعبه بیستم دیوان عدالت اداری اعلام شده.

بله همین! بله! ببینید رأی قطعی شعبه است. ولی رأی قطعی دیوان چیست؟ رأی قطعی دیوان گفته ما منحل هستیم؟ آیا رأی قطعی دیوان گفته انتخابات‌مان باطل است؟ نه! رأی قطعی دیوان دقیقاً این است که شکایت انجمن رد می‌شود.

من یک پرسش از شما می‌کنم: اگر دیوان عدالت اداری به نفع ما رأی می‌داد و تصمیم وزارت کار را نمی‌پذیرفت، آیا نتیجه آن این بود که وزارت کار منحل بشود؟ الان هم این قضیه است. بحث ما سر یک نوع برداشت از اساس‌نامه و برگزاری مجمع است.

یک جور برداشت حقوقی از این رأی هم مثل این‌که در نظر است! این رأی قطعی این طور که شما می‌گویید، متوجه رد تقاضای شماست؛ نه انحلال شما؟

بله! دقیقاً همین است. یعنی به لحاظ تقاضایی که ما کرده بودیم که نامه‌های وزارت کار ارسال شود، آن‌ها گفتند نه! حالا نامه وزارت کار چه بوده؟ نامه وزارت کار گفته که مجمع عمومی فوق‌العاده تشکیل بدهید و اساس‌نامه‌تان را اصلاح کنید.

خب ما به محض این‌که در روز ۱۴ فروردین حکم از دیوان عدالت اداری آمد که طبق آن حکم ما باید در واقع انتخابات خودمان را بار دیگر برگزار می‌کردیم و مجمع عمومی فوق‌العاده برای این کار راه‌اندازی می‌کردیم، ما اقدام به یک چنین کاری کردیم.

چهار تا نامه که برای وزارت کار فرستادیم و از جمله در همان چهار نامه اعلام کردیم که این آمادگی وجود دارد که در روز ۱۷ مرداد - روز خبرنگار - انتخابات انجمن برگزار بشود. اتفاقی که افتاده این است که به جای این‌که وزارت کار با ما همراهی کند، ما شاهد اشکال‌تراشی و موانع اجرایی بر سر فعالیت و عملکرد قانونی انجمن هستیم.

به نظر شما علت مخالفت وزارت کار با انتخابات شما چیست؟

ببینید، ما معتقد هستیم یک نوع اراده سیاسی پشت این قضیه بوده و این اقدام وزارت کار کاملاً جناحی و سیاسی بوده و آنها با توجه به این‌که انتخابات هیأت مدیره انجمن و ترکیب آن انتظارات آن‌ها را برآورده نکرده، دست به چنین اقدامی می‌زنند.

برگرفته از اظهارات برخی از همین مسئولین وزارت کار، ما معتقد هستیم که آن‌ها تمایل داشتند که ترکیب هیأت مدیره به شکل دیگری بود و به این خاطر است که تمایل نداشتند که این انتخابات را تأیید کنند. بنابراین متأثر از یک اراده سیاسی چنین تصمیمی گرفته شده است.

این اراده سیاسی را شما متمایل به چه امری می‌بینید؟

ببینید ما اگر در ترکیب هیأت مدیره‌مان، افرادی را که نزدیکی فکری به جناح خاصی داشتند، ورود پیدا می‌کردند و وارد می‌کردیم، آن موقع بود که این‌ها راضی بودند. ما معتقد هستیم که انتخابات دموکراتیک است و اعضای هیأت مدیره با رأی اعضا انتخاب می‌شوند و فرآیند دموکراتیک خودش را باید طی کند. ولی بارها شاهد یک سری اظهار نظرها بودیم که به نظر می‌آمد که انتظارات آن‌ها برآورده نشده است.

من فقط معتقدم که آقای وزیر کار که می‌رود و در سازمان بین‌المللی کار، کنفرانس بین‌المللی کار اخیر در ژنو، شعار دفاع از آزادی سندیکاها و انجمن های کارگری را می‌دهند، ایشان توجه داشته باشند که دارد الان در مجموعه تحت پوشش‌شان چه اتفاقاتی می‌افتد و دارند با این برخوردشان، با یکی از بزرگترین تشکل‌های کارگری صنفی در ایران، مقابله می‌کنند. چرا که الان انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران چیزی نزدیک به چهار هزار تا عضو دارد و متوجه تبعات رفتارشان نیستند.