نگاهی به برنامه صبحگاهی رادیوصدای آمریکا
ملال در صبحگاه
امید حبیبی‌نیا
پژوهشگر ارتباطات
omidha@gmail.com
نزدیک به ربع قرن از آغاز پخش برنامه‌های مستمر صدای آمریکا به زبان فارسی می‌گذرد؛ اما به نظر می‌رسد که در این مدت این برنامه‌ها به لحاظ ساختاری و محتوایی تفاوت قابل توجهی با برنامه‌های ابتدایی آن نکرده‌اند.
در برنامه‌های صبحگاهی صدای آمریکا، کمتر می‌توان ردی از مخاطب‌شناسی یافت (عکس: زمانه)
ربع قرن پیش که برنامه‌های فارسی صدای آمریکا برای ایران پخش می‌شد، جز چند رادیوی سلطنت‌طلب و چند رادیوی اپوزیسیون، تعداد رادیوهای فارسی‌زبان برون‌مرزی به تعداد انگشتان یک دست بود. بنابراین طبیعی بود که برنامه‌های صدای آمریکا برای بسیاری از شنوندگان رادیو که در آن زمان به هیچ رسانه دیگری برای دریافت اخبار و اطلاعات غیر از منابع داخلی دسترسی نداشتند، بسیار جالب توجه به نظر برسد.
این جلب توجه اما مرهون عوامل دیگری به جز عوامل سیاسی - اجتماعی هم بود. رادیو بی‌بی‌سی که در آن زمان به عنوان تنها مرجع خارجی اخبار و اطلاعات قلمداد می‌شد، رادیویی بود که اصولاً مخاطبانی مسن‌تر داشت و در برنامه‌هایش نه تنها کمتر نشانی از سرگرمی بود، بلکه اصولاً صدای جوانی نیز از آن شنیده نمی‌شد.
اما در مقابل رادیو آمریکا، تنوع و جذابیت بیشتری برای نسل جوان به ویژه با برنامه‌های موسیقی غربی‌اش داشت که به مرور از این برنامه‌های سرگرم‌کننده، کمتر اثری در جدول پخش آن باقی ماند و در عوض، رادیو بی‌بی‌سی پس از وقفه و افتی چندساله در اواخر دهه ۷۰ با جوان‌گرایی در برنامه‌های خود، توانست توجه نسل جوان را به خود جلب کند.
در عوض صدای آمریکا به مرور در جای خود باقی ماند و با از راه رسیدن رادیو فردا در قالب خبر+موسیقی نیز به روال سنتی خود ادامه داده است، با آغاز پخش برنامه‌های تلویزیونی صدای آمریکا نیز رادیو بیش از پیش در سایه قرار گرفت.
یک دختر جوان در حال گوش دادن به رادیو (عکس: راحله عسگری‌زاده، زمانه)
مشکل اساسی‌تر صدای آمریکا، چه در برنامه‌های تلویزیونی و چه در برنامه‌های رادیویی‌اش، دوری از ایران است؛ نه به معنای جغرافیایی، بلکه به معنای فرهنگی و روان‌شناختی آن.
زبان و محتوای این برنامه‌ها برای نسل امروز داخل کشور از جذابیت کمتری برخوردار است و در موارد بسیاری، ناآشنایی تهیه‌کنندگان و مجریان برنامه‌ها با گرایش‌های مخاطبان سبب می‌شود که این برنامه‌ها بیش از پیش با حضور چهره‌های ثابت خود، ملال‌انگیز و کم‌اثر به نظر بیایند.
در حالی که در برخی نظرسنجی‌های داخل کشور صدای آمریکا، همچنان در جایگاه سوم قرار دارد و در برخی دیگر از نظرسنجی‌های اینترنتی نیز هنوز مخاطبانی برای خود دارد، اما نباید از یاد برد که اولاً فراوانی مخاطبان رادیوهای برون‌مرزی در ایران در شرایط عادی هرگز از ۱۲ درصد بالاتر نرفته است.
ثانیاً مخاطب امروز بر خلاف مخاطب ۲۵ سال پیش به رسانه‌های دیگری نیز برای دستیابی به اخبار و اطلاعات مورد نیاز خود دسترسی دارد.
این در حالی است که صدا و سیمای جمهوری اسلامی نیز در سال‌های اخیر، کم و بیش از خواب زمستانی بیدار شده است و هر روز در حال طراحی پاتک تازه‌ای در برابر رسانه‌های آلترناتیو یا برون‌مرزی است.
بنابراین صدای آمریکا برای بقا در این میدان تازه، چاره‌ای جز تنوع، نوآوری و برنامه‌ریزی و پویایی و مهم‌تر از همه مخاطب‌شناسی اصولی، ندارد؛ امری که به نظر می‌رسد در این رادیو مدت‌هاست به محاق فراموشی سپرده شده است.
به منظور بررسی ساختار برنامه‌های صدای آمریکا به عنوان نمونه برنامه شنبه ۲۶ آبان‌ماه این رادیو را در نظر گرفته‌ایم.
برنامه‌های صبحگاهی صدای آمریکایی طعمی شدیداً آمریکایی دارند
از سحرخیزی شما سپاسگزاریم!
برنامه یک‌ساعته رادیو صدای آمریکا در ساعت شش صبح به وقت تهران پخش می‌شود. برنامه صبحگاهی مورد بررسی شامل: اخبار، گزارش‌های خبری، گزارش اقتصادی، گزارش ورزشی، زیر ذره‌بین و برنامه زندگی و پیشرفت بود.
اجرای برنامه صبحگاهی بر عهده دو نفر (صنم آذر و پرویز بهادر) گذارده شده است که گوینده زن در این برنامه از نظر صدا، اجرا و تلفظ با مشکلاتی روبه‌رو بود.
نکاتی که در مورد این برنامه قابل اشاره است، عبارتند از:
- معرفی برنامه فاقد بیلبورد یا معرفی‌نامه رادیویی بود و تنها صدای نوری‌زاده در معرفی آمده بود.
- اخبار روز شامل شش خبر بود که سه مورد آن به نحوی به آمریکا مربوط می‌شد.
- در این اخبار هیچ استفاده‌ای از گزارش، مصاحبه یا حتی صدای اصلی به عنوان تکنیک‌های ابتدایی برنامه‌سازی خبری رادیویی نشده بود و تمام متن اخبار را دو مجری زن و مرد «قرائت» می‌کردند.
- هر چند دقیقه، اعلان رادیویی با عنوان صدای آمریکا می‌آمد که در یکی گوینده می‌گوید «از سحرخیزی شما قدردان و سپاسگزاریم!»
- در بخش زیر ذره‌بین، عملاً گفتگو و سؤال و جوابی با علیرضا نوری‌زاده در کار نیست و وی حرفهای خود را بدون این که سؤالی در میانه آن مطرح شود، بیان می‌کند.
- اولین و دومین گزارش خبری برنامه، متناسب با اولین خبری که برجسته‌سازی شده، یعنی پاکستان است که حاوی اظهار نظر و صدای چند کارشناس به زبان انگلیسی هم هست.
- در برنامه زندگی و پیشرفت به سؤال یک مخاطب «ویتنامی» درباره Pop Culture یا فرهنگ عامه (پاپ) پاسخ گفته می‌شود که آشکارا ترجمه و کپی‌برداری از برنامه اصلی در VOA است و با کمال تعجب، پاسخی که ارائه می‌شود آن چنان ناقص و سردستی است که نه تنها پاسخگوی سؤال نیست؛ بلکه ابهامات بیشتری را نیز برمی‌انگیزد.
- در میانه برنامه، اخبار با عنوان چند خبر پخش می‌شود که عیناً همان اخبار آغازین هستند.
- پس از این بخش خبری نظرات رسمی دولت آمریکا درباره دستور بازداشت پنج مقام ایرانی توسط اینترپل پخش می‌شود.
- گزارش نسرین مهدوی خبرنگار صدای آمریکا درباره واکنش آلمان به گزارش البرادعی درباره ایران، تنها گزارش خبری این برنامه است که به ایران می‌پردازد.
- پس از یک گزارش درباره گردباد در بنگلادش، گزارش اقتصادی که نیم‌ساعت پیش پخش شده بود، بار دیگر تکرار می‌شود.
- پس از گزارش ورزشی دوم و یک ترانه پاپ، برنامه صبحگاهی با تکرار عناوین اخبار آغازین به پایان می‌رسد.
با مرور این برنامه می‌توان تصور کرد که ساختار برنامه صبحگاهی صدای آمریکا نه تنها کمترین شباهتی با برنامه‌های صبحگاهی رادیوهای حرفهای و نیمه‌حرفه‌ای معمول در جهان (که اتفاقاً بیشتر آنها در ایالات متحده مستقر هستند) ندارد؛ بلکه به مراتب عقب‌مانده‌تر از برنامه‌های صبحگاهی شبکه‌های رادیویی جمهوری اسلامی است که درگیر محدودیت‌های بسیاری از قبیل انتخاب موسیقی و آیتم‌های مغایر با خط قرمزهای موجود است.
برنامه صبحگاهی هر چند که در ساعات پایانی شب در واشنگتن اجرا می‌شود، محتاج انرژی، تمپو، جوان‌گرایی، شادابی و آیتم‌های متنوع‌تر و کوتاه‌تر است.
صدای آمریکا، در برخی نظرسنجی‌های اینترنتی سومین رادیوی فارسی‌زبان برون‌مرزی در میان شنوندگان رادیوهای فرامرزی بوده است (عکس: راحله عسگری‌زاده، زمانه)
ساختِ آمریکا!
آن چنان که قابل انتظار است، بخش بیشتر اخبار و گزارش‌های برنامه مورد بررسی معطوف به آمریکا و دولتمردان آمریکایی است. آن چنان که در برجسته‌سازی اخبار نیز ملاقات قائم‌مقام وزیر امور خارجه آمریکا با پرویز مشرف در صدر اخبار جای گرفته است.
این در حالی است که خبر سوم یعنی هشدار بوش به دولت ایران نیز به همان میزان با اتکا به منبع خبرساز آمریکایی بنا شده است. از مجموع شش خبر این بخش خبری، سه خبر به آمریکا مربوط می‌شود و خبرسازان آن (پونته‌نگرو، بوش) دولتمردان آمریکایی هستند.
در این میان تنها دو خبر رویکردی رخدادمدار دارند و چهار خبر دیگر شخصیت‌مدار هستند که جورج بوش، رییس‌جمهور آمریکا با دو خبر در میان شش خبر ارائه شده، جایگاه ویژه‌ای دارد.
علاوه بر این سایر گزارش‌های خبری این بخش به طرز کاملاً بارزی «آمریکایی» هستند؛ از اخبار اقتصادی گرفته تا اخبار ورزشی و حتی برنامه زندگی و پیشرفت. همه این آیتم‌ها با ارائه نظرات رسمی دولت آمریکا درباره موضوع قرار گرفتن نام پنج دولت‌مرد ایرانی در فهرست اولویت‌های تعقیب پلیس بین‌الملل نیز همراه می‌شوند.
تنها همین اظهار نظر رسمی، گزارش از آلمان، نظرات نوری‌زاده و خبر هشدار بوش به دولت ایران در این برنامه یک‌ساعته مستقیما بًه ایران و کشور اصلی مخاطبان هدف مربوط می‌شود.
طعم شدید آمریکایی محتوای برنامه‌های صدای آمریکا، در حالی که در دیگر رادیوهای دولتی برون‌مرزی در مقایسه با صدای آمریکا تبلیغ و برجسته‌سازی دولتمردان خودی با کمیت و کیفیت متفاوتی صورت می‌گیرد، سبب برانگیخته شدن واکنش دفاعی ناخودآگاه شنونده و فاصله گرفتن او از محتوای سیاسی این برنامه‌ها می‌شود. به ویژه آن که دولت آمریکا هم‌اکنون در اوج عدم محبوبیت جهانی خود قرار دارد که طبعاً قابل انتظار است که بخش مهمی از شنوندگان بالقوه صدای آمریکا نیز چنین انگاره‌هایی داشته باشند.
بهره‌گیری از افراد ثابت با خط مشی سیاسی کاملاً همسو در برنامه‌های صدای آمریکا به عنوان مصاحبه‌شونده یا مفسر نیز سبب می‌شود تا شنونده به مرور از این افراد دل‌زده شود. آن چنان که صدا و سیمای جمهوری اسلامی تنها از کارشناسان و افراد معتمد خود در برنامه‌های خبری و سیاسی خود بهره می‌گیرد که دیدگاه‌هایی کاملاً همسو با سیاست‌های تبلیغاتی آن را ارائه می‌دهند و طبعاً از تأثیرگذاری و همنواسازی مخاطب بی‌بهره می‌مانند.
صدای آمریکا در دهه سوم فعالیت خود، در برابر رقبا و مخاطب تازه، چاره‌ای جز بازنگری اساسی در سیاست‌های رسانه‌ای و برنامه‌سازی خود ندارد؛ در غیر این صورت به سرعت محو خواهد شد.
گردانندگان صدای آمریکا با درک چرخه حیات رسانه خود باید به درستی جای خود را تشخیص دهند. این چرخه حیات برنامه‌سازی شامل مراحل: آغازین، رشد، اوج، اشباع و افول (لوتز، ۱۹۹۵) می‌شود. مطمئناً با اتکاء به شیوه‌های برنامه‌سازی و تولید محتوای قرن بیستمی نمی‌توان مخاطب امروزین را پای رادیو نگه داشت.
مخاطبی که از یک برنامه صبحگاهی انتظار درگیری، تعامل، سرعت، پویایی، سرگرم‌کنندگی، جوان‌گرایی و آگاهی‌بخشی را دارد؛ عناصری که کاملاً در این برنامه از یاد رفته‌اند.
نظرسنجی‌های رسمی، شنوندگان رادیوهای برون مرزی را کمتر از ۱۵ درصد و شنوندگان رادیوهای داخلی را کمتر از ۱۰ درصد برآورد می‌کنند (عکس: راحله عسگری‌زاده، زمانه)
ضمیمه: نمونه یک برنامه صبحگاهی (۲۶ آبان‌ماه)
● معرفی (۱:۳۰ - ۰۰)
● اخبار: (۹:۴۰ - ۱:۳۰)
- دیدار قائم‌مقام وزیر خارجه آمریکا با پرویز مشرف
- ارتش پاکستان و طالبان
- هشدار پرزیدنت بوش به ایران
- دیدار پرزیدنت بوش و نخست‌وزیر ژاپن
- تجمع هواداران حماس در برابر دفتر محمود عباس
- درخواست دبیر کل سازمان ملل از دولتمردان لبنان
● گزارش اقتصادی (۱۲ - ۹:۴۰)
● زیر ذره‌بین، علیرضا نوری‌زاده (۱۶ - ۱۲)
● گزارشی درباره پاکستان (۱۷:۵۰ - ۱۶)
● گزارش ورزشی (۲۰:۴۰ - ۱۷:۵۰)
● دیدار قائم‌مقام وزیر خارجه آمریکا با پرویز مشرف (۲۶:۳۰ - ۲۰:۴۰)
● زندگی و پیشرفت (۳۰ - ۲۶:۳۰)
● اخبار (۳۵ - ۳۰)
● نظرات دولت آمریکا درباره دستور بازداشت پنج مقام ایرانی (۳۹:۳۰ - ۳۵)
● گزارش نسرین مهدوی درباره واکنش آلمان به گزارش البرادعی (۴۲:۵۰ - ۳۹:۳۰)
● گردباد در بنگلادش (۴۶:۵۰ - ۴۲:۵۰)
● گزارش اقتصادی [تکرار] (۴۹:۳۵ - ۴۶:۵۰)
● گزارش ورزشی (۵۲:۵۰ - ۴۹:۳۵)
● آهنگ غربی (۵۷ - ۵۲:۵۰)
● عناوین اخبار (۵۸:۳۰ - ۵۷)
***
مطالب مرتبط:
چک‌لیست خودارزیابی گوینده، امید حبیبی‌نیا؛ دوماهنامه «رادیو»، شماره پنج، مرداد ۱۳۸۰، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران
راهنمای رادیوهای محلی، یونسکو ۲۰۰۱
خبرهای داغ، نگاهی به اخبار ۲۰:۳۰ شبکه دوم سیما
رادیو فردا و آفت تکرار
رفتارشناسی رسانه‌های قدیم و جدید
رادیوی دیجیتال در ایران، تیر ۱۳۸۴
ارزش رسانه‌های فارسی خارج از ایران و روش آنها
مخاطب رسانه‌های ایران مردان‌اند
|
نظرهای خوانندگان
اختیار دارید قربان! چرا رادیو صدای آمریکا آینده ندارد؟ تمام حرفها و پیش بینی هایش در مورد ایران و جنگ و سرنگونی و غیره همه درست از آب درآمد!
-- منصور ، Nov 21, 2007 در ساعت 07:47 PMبراي آقاي حيبي نيا و اطلاعات اندکشان متاسفم. بخش فارسي «صداي امريکا» اقلاً پنجاه وهفت سال پيش _ چند سالي قبل از 28 مرداد _ شروع به کار کرد و از همان آغاز که امواجش از روي يک کشتي مخصوص در خليج فارس تقويت ميشد و صدايش خيلي خوب به ايران مي رسيد،شنوندگان بسيار داشت. در مورد حجم اندک اخبار مربوط به ايران بايد بگويم که اين امتياز صداي امريکاست ،امتيازي که راديوهاي ديگر ،ندانسته ،آ نرا از دست دادند . اين راديو ها به وجود نيامدند که نقش يک راديوي محلي را داشته باشند ،به وجود آمدند که ايرانيان را در جريان رويداد هاي سياسي و اقتصادي وفرهنگي جهان بگذارند . بعد از انقلاب اسلامي وبا سانسور شديد حکومتي،اخبار ايران سهم عمده وحتي بيش از حدي در بسياري از اين راديو ها پيدا کرد ولي صداي امريکا از هول هليم توي ديگ نيفتاد و تناسب ميان مطالب مربوط به ايران وجهان را حفظ کرد و آن گونه که تقريباً همه ميگويند پر مخاطب ترين راديوي خارجي در ايران است.
-- شاهرخ ، Nov 21, 2007 در ساعت 07:47 PMالفاتحه! خب حالا نوبت صدای آمریکا شد، منتظریم آقای حبیبی نیا که در بی بی سی و صدا و سیما و سایت های اپوزیسیون هم دست اندرکار بوده اند، کم کم زیرآب هر چه رسانه درون و برون مرزی را زده و حریف بطلبد! من اگر جای رسانه پنبه زده بعدی باشم، ریاست رسانه را به ایشان واگذار می کنم در این امر دو خاصیت هست اول اینکه خود را از مصیبت پنبه زنی و نقد خلاص می کنم و دیگر آنکه منتقد را به میدان عمل می کشانم تا ببینم چند مرده حلاج است، البته کارنامه ایشان که پشت مارشال مک لوهان را هم می لرزاند، ببخشید قصد جسارت نبود این ها از باب مزاح عرض شد، بنده را عفو کنید که خواننده دائمی هستم و حق آب و گل دارم.
-- زیتون ، Nov 21, 2007 در ساعت 07:47 PMشاهرخ مطلع که اطلاعاتشان زیاد است لابد خبر دارند که صدای آمریکا پس از سالها توقف در سال 1359 مجددا آغاز به کار کرد، نویسنده هم نوشته است که ربع قرن فعالیت مستمر حتما منظورش همین دوره اخیر بوده است، متاسفم که متاسفید ولی از قضا این تحلیل به ذائقه شما سازگار نیست زیرا اولا صدای آمریکا را به مقام نازلی سوق داده و ثانیا مشخص کرده است که جهت گیریهایی صدای آمریکا کاملا در جهت اخبار دولتمردان آمریکایی و نه آن طور که شما می گویید اخبار جهان است، مراقب باشید خودتان در ته دیگ نمانید!
-- سیاوش ، Nov 22, 2007 در ساعت 07:47 PMمن هم صداي امريكا را گوش ميدهم
-- hassan ، Nov 22, 2007 در ساعت 07:47 PMو تمام مجريانش را دوست دارم
ولي اخبار آن فقط تراوشات دولت امريا هست مثل بي بي سي كه در دوران آغاز انقلاب به مردم راهكار نشان ميداد و انهارا به تمرد وتخريب و.و.و. راهنمائي ميكرد
الانه هم در ميزگرد هايش اگر از بوش ديوانه جنگ طلب واستمار گر و ضعيف كش انتقاد كني اگر صدايت پخش شود به قيافه گزارشگر نگاه كن كه داري به باباش فحش ميدي.امتحانش كنيد.
5 كشور بزرگ جهان دارند سياست را به قرن 19 و اوايل قرن 20 ميكشند و هر كدام چند كشور را براي خود انتخاب كرده كه ارباب رعيتي را اجرا كند.
از من گيس سفيد اين حرف را شما جوانها به گوش بگيريد
اگر نشد من را گور به گور كنيد
بنده پیشنهاد می کنم دولت امریکا به دلیل وجود مهدی جامی و رادیو زمانه برنامه خود را تغییر داده یک چیزی در این زمینه ارائه کند :
-- منوچهر هنرمند ، Nov 22, 2007 در ساعت 07:47 PMآمار دوستداران رادیو زمانه
مصاحبه رادیو زمانه با مدیر رادیو زمانه
مصاحبه سید ابراهیم نبوی با پسر عمه مهدی جامی
مصاحبه پسر عمه مهدی جامی با عباس معروفی
مصاحبه عباس معروفی با سید ابراهیم نبوی
سلسله گفتار هائی از یکی فیلسوفانی که 16 سال بیشتر ندارد
گفتگوی خودمانی با مدیر دفتر رادیو زمانه
برنامه ی چرا برای ما پول گرفتن حلال است
برنامه ی چرا مدیران رادیو فردا از اصلاح طلبی حمایت نمی کنند
برنامه عباس معروفی با عنوان : دیگران بی اعتبارند
داستان خوانی وزیر امر خارجه هلند در باره کتاب "من زیر آبی می روم "
محض خیرخواهی عرض شد!
آقای حبیبی نیای گرامی تحلیل خوبی بود از رادیو صدای آمریکا، فکر می کنم بهتر است نگاهی به تلویزیونش هم بیندازید، احتمالا بیشتر شنونده های صدای آمریکا در شهرهای بزرگ و خانواده های مرفه بیننده صدای آمریکا شده اند، البته فکر می کنم کسی که با نام زیتون نظر داده شوخی کرده که خودش هم گفته والا کدام پنبه زنی؟ نقد یعنی بررسی کارشناسی که انتقاد شونده باید از آن استقبال هم بکند.
زیتون البته سایت های اپوزیسیون را هم به سوابق دست اندرکاری باشیطنت اضافه کرده که زیاد مرتبط نیست، مگر آنکه منظورش گویا باشد که اپوزیسیون نیست یا سایتی که برای احمد باطبی راه اندازی شده بود و بعد تبدیل شد به خبرهای مربوط به روزنامه نگاران و تعطیل شد. راستی ادبیات آقای شاهین چقدر شبیه برخی هاست؟ کشتی جنگی، 28 مرداد، انقلاب اسلامی! و دفاع کورکورانه!
از اینکه این مبحث نقد رسانه های داخلی و خارجی را شروع کرده ایم خرسندم و مطمئنم که به نفع همه است و حتما زمانی هم نوبت خود زمانه هم خواهد رسید.
-- شیوا شمیرانی ، Nov 22, 2007 در ساعت 07:47 PM---------------------
زمانه: ما از نقد رسانه ای استقبال می کنیم و تا کنون چندین نقد در باره زمانه منتشر کرده ایم و حتی صفحه ای هم برای نقدها و جوابیه های مربوط به آخرین نقد بر زمانه از سوی روزنامه هلندی فولکس کرانت اختصاص داده ایم. سال گذشته نیز برای نقد زمانه مسابقه برگزار کردیم. زمانه خود را به اندازه دیگر رسانه ها در معرض نقد می داند. مخاطبان داور نهایی اند.
با نظر آقاي حبيبي نيا موافقم. برنامه هاي صداي آمريكا (راديو و تلوزيون) شناخت بسيار اندكي از تحولات فكري و فرهنگي مردم و بويژه جوانان داخل ايران دارد و دست اندركاران و مديران اين شبكه همه به نوعي در روياي بازگشت سلطنت به ايران هستند و نگاه آنها همراه با بغض بوده و با كوچكترين انتقادي برمي آشوبند. در صورت امكان برنامه هاي تلوزيوني اين شبكه را نيز نقد نماييد.
-- بدون نام ، Nov 22, 2007 در ساعت 07:47 PMاین دختر خانم چقدر قیافش اشنا به نظر می رسه.نه؟
-- هادی ، Nov 22, 2007 در ساعت 07:47 PMبا این حال نقد جالبی بود و بهتر از نقد آقای عبدالله زاده در ارتباط با رادیو فردا.موفق باشید
نقد و تحلیل عالی با ذکر جزئیات کاری ست قابل ستایش که برای همه به ویژه اهل فن قابل استفاده است و باید از پژوهشگر تقدیر شود، شاید بد نباشد من هم بگویم که از روش و سیاست صدای آمریکا که در دنیای دیگری جز جهان واقع سیر می کند و حتی اسم میدان هفت تیر را هم مجریانش نمی توانند تلفظ کنند و هیچ شناختی از ایران و جوان ایرانی هم ندارند، ناراضی ام، طولانی شد ببخشید، راستی آقای هنرمند انگار شما هم ترمز بریده اید، شما ظاهرا زیاد کیهان می خوانید چه از نوع لندنی اش چه توپخانه ای ش، به نظر خودتان که احتمالا تا حدی باید شبیه دایی جان ناپلئون باشد این افاضات ربطی به این نقد داشت؟!
-- فرزانه آسایش، شیراز ، Nov 23, 2007 در ساعت 07:47 PMاین دختر در عکس چرا اینقدر آرایش غلیظ کرده؟ چه لزومی داشت؟ به نظر می‌آید بیشتر به مهمانی شبی که دعوت شده فکر می‌کند تا گوش کردن رادیو. چرا راحله قبلا مدل‌هایش را به آرایشگاه میفرستد. وبهتر نبود عکسی از مخاطب عام که معمولا در خانه مشغول کاریست(شاید خوردن چای) و با آرایش توی خانه دارد رادیو گوش میدهد؟
-- مهسا ، Nov 23, 2007 در ساعت 07:47 PMدر مورد راديوي صداي آمريكا به دليل عدم آشنايي ام اطلاع چنداني ندارم اما تلويزيون صداي آمريكا بنا بر نظر سنجي هاي موجود پر بيننده ترين تلويزيون فارسي زبان خارج از كشور بوده و داراي مخاطبان بسيار زيادي حتي در دور افتاده ترين نقاط كشور است و الحق هم برنامه هاي زيبايي دارد هر جند به نظر من انتقادي كه در متن گزارش در مورد آمريكايي بودن فراوان برنامه ها و تحليلهاي صداي آمريكا صحيح است اما فكر مي كنم ناراحتي و انتقاد اصلي نويسنده از صداي آمريكا اين است كه اين رسانه از مدل اصلاحات دوم خردادي كه حداكثر آمال و آرزوهاي نويسنده است حمايت نمي كند . در پايان خوب است انتقادي هم از راديو زمانه داشته باشم متاسفانه راديد زمانه مدتي است در راه دفاع از اصلاحات دوم خردادي و تخريب منتقدان اين مدل رفرم از حد انصاف خارج شده و خوب است در اين راستا بازنگري در سياستهاي خود داشته باشد .
-- كامران ، Nov 24, 2007 در ساعت 07:47 PMمطلب خوبی است. فقط يادتان باشد هرجا آمار يا ارقامی ارائه می دهيد، منبع آن را هم ذکر کنيد. بخصوص که آمار ده و پانزده درصدی تان به اندازه ده تا پانزده برابر از آمارهای رسمی موجود (صدا و سيما -1380، مرکز آمار ايران 1375 و مرکز پژوهشهای مجلس 1383) بيشتر است.
-- بهروز ، Nov 24, 2007 در ساعت 07:47 PMآقای کامران، شما از کجا می دانید نویسنده از اصلاحات درون حکومت پشتیبانی می کند؟ یک سرچ زده اید؟
-- بدون نام ، Nov 24, 2007 در ساعت 07:47 PMشاید یکی از معدود تحقیق های کارشناسی در باره رسانه ها باشد که با اجازه نویسنده برای کار کلاسی خودم از آن استفاده می کنم که قول می دهم با ذکر منبع باشد، اگر لازم است ای میل هم می زنم که تشکر هم کرده باشم ولی اظهار نظرها برایم کمی جالب و بعضا خنده دار بود زیتون نقد را مشابه پنبه زنی دانسته و اولش نوشته الفاتحه! دیگری نوشته اگر در صدای آمریکا به بوش فحش بدهی انگار داری به بابایشان فحش می دهی، خب عزیز جان این که معلوم است بهرحال حقوقشان را از آنجا می گیرند فردا پس فردا برایشان بامبول درست می کنند مجبور حداقل آن قیافه را بگیرند و زود قطعش کنند. نوشته منوچهر هنرمند از همه بامزه تر بود که ربطی به این موضوع نداشت و یک خانمی هم از آرایش غلیظ مدل عکس در این متن ایراد گرفته بود، دو نظر آخری هم جالب توجه هستند در یکی از تلویزیون صدای آمریکا که تا الان تنها تلویزیون دولتی موجود و کم و بیش قابل تحمل تر از لس آنجلسی هاست به عنوان پربیننده ترین یاد کرده است که این دیگر اظهر من الشمس است خب وقتی تلویزیون دیگری که ملت اعصابشان خرد نشود نیست فقط همین یکی است دیگر معلوم است که باید پربیننده ترین باشد ولی اما و اگرش سرجایش هست، یکی هم نوشته نویسنده کعبه آمالش اصلاج طلبی است، خبر ندارد که نویسنده هرچه مطلب سیاسی نوشته است خلاف این ادعا است که کامران نخوانده به ذهنش رسیده است، در ثانی این یک مطلب تحقیقی است و ربطی به اصلاح طلبی ندارد که به زور چسب قطره ای ربط داده شده است تا مثلا انتقادی به زمانه وارد آمده باشد، بهروز هم آمار یک قرن پیش مرکز پژوهش ها را ذکر کرده است و شاید نمی داند که مرکز پژوهشهای مجلس آمارش متکی به مرکز تحقیقات صدا و سیماست که در آخرین آمارش شنوندگان رادیوهای خارجی را پانزده درصد و داخلی را ده درصد اعلام کرده است، منابع هم که لینک شده اند، بهتر است قبل از هر اظهار نظری کمی مطلب را خواند، تفکر کرد و بعد نظر داد، البته خب تمرین دمکراسی خوبی است همین که هر کسی از عکس تا موضوعات بی ربط را مورد نظر قرار می دهد جالب است و همین ها را خواندنی می کند، متشکرم از این مطلب و انتخاب خوب زمانه و البته پژوهشگر گرامی اش که وبلاگش همیشه منبع تحقیقات بنده بوده است! قلم تان پایدار ، جیب تان پر پول و دماغتان چاق باد. سروش، دانشجوی یک رشته مرتبط در تهران
-- سروش ، Nov 24, 2007 در ساعت 07:47 PMمن مدتیست که برنامه های تلوزیون صدای امریکا را پیگیری میکنم برنامه های شما برنامه های خوبیست پیشنهاد میکنم مدعوین و مهمانان برنامه تان را ازبین گروههای مختلف اپوزیسیون انتخاب کنید
-- بدون نام ، Jan 11, 2009 در ساعت 07:47 PM