پيشنهاد بيشرمانه

شنبه ۲ سپتامبر ۲۰۰۶ روزنامه «تورنتو سان»، مطلبی چاپ کرد به قلم «مایکل کورن» که درآن دعوت به حمله اتمی به ایران شده بود. فعالان سیاسی و حقوق بشری ایرانی به سرعت جوابیه‌ای تهیه کرده و به روزنامه فرستاده بودند که متاسفانه با تغییراتی به جاپ رسید. بی‌درنگ نویسنده مقاله مذکور جوابیه‌ای منتشر کرد که نه تنها در آن اشاره‌ای به ندامت نشده بود، بلکه پافشاری برمطالب ذکر شده به چشم می‌خورد.

از این رو با دعوت انجمن ایرانیان دانشگاه تورنتو و انجمن دفاع از صلح و فعالان سیاسی، دیروز تجمعی در برابر روزنامه «تورنتو سان» صورت گرفت، دراین تجمع بیش از۱۰۰ نفر شرکت کردند و با به دست داشتن پلاکاردهایی مبنی بر «چگونه می‌توان با حمله اتمی به کشوری صلح برد» و «به ایران حمله نکنید» و... همچنین در دست داشتن گل‌های سفید اعتراض خود را به چاپ این مقاله نشان دادند.

در همین ارتباط با نیازسلیمی فعال حقوق بشر و از برنامه ریزان این تجمع گفتگویی داشتيم که می‌خوانيد:
آقای مایکل کورن پیشنهاد کرده بودند که به ایران حمله اتمی بشود، البته یک مقدار توضیحات ظاهرا تلطیف کننده در آنجا داده بودند که من منظورم ملت ایران نيست، بلکه منظور، بمباران مراکز تسلیحات اتمی ایران هست که البته کشتار هم در بر خواهد داشت، ولی امیدواریم که کشتار خیلی نباشد. البته بهتر است که ما الان این تلفات و کشتار را قبول بکنیم تا از کشتار بزرگتری در آینده جلوگیری کرده باشیم .

بعد درباره تسلیحات نظامی ایران از جمله موشک‌های دور برد توضیح داده بودند و سپس ایران را با آلمان نازی مقایسه کرده بودند و گفته بودند که آلمان نازی برای کارهایی که کرده دلیل داشته است، ولی ایران فاقد دلیل است. این مثال و موارد دیگری که ایشان در مقاله مطرح کرده بودند، یک سری خطوط موازی را رسم می‌کرد با مساله اسرائیل و در واقع ایشان داشتند به روشنی از مواضع اسرائیل دفاع می‌کردند.

نگرانی ایشان در این مقاله و آن پیشنهاد واقعا شرم آور، بحث منافع اسرائیل بود و تهدید آقای احمدی نژاد به محو کردن اسرائیل از روی نقشه جهان، که آن سخنرانی کاملا بی‌مسؤولیت ایشان هم با اینکه ما صد در صد مخالف جمهوری اسلامی و مخالف روش‌ها و معرفی آن‌ها از ایران هستیم هنوز هم این بحث وجود دارد که آیا ایشان گفتد دولت اسرائیل یا ملت اسرائیل؟

به هر حال، وقتی ما این مطلب را خواندیم، کامیونیتی در يک حالت شوک بسر می‌برد. چطور ممکن هست در کانادا، کشوری که یکی ازبزرگترین افتخاراتش و یکی از مهمترین بخش های هویتش در جامعه بین المللی تلاش برای صلح بوده یک کسی به خودش اجازه بدهد چنین بی‌مسؤولیت در یک رسانه عمومی، یک چنین درخواستی بکند؟

کامیونیتی تصمیم گرفت تا چند تن از نمایندگانش دورهم بنشینند و به یک پاسخ خیلی متمدنانه و صلح جویانه برسند، که نتیجه این شد که ما یک جوابی بنویسیم برای «تورنتو سان» و تقاضا کردیم که پاسخ انعکاس پیدا کند. شنبه گذشته این نامه منتشر شد ولی :

۱-در جای بدی گذاشته شد
۲-«تورتنو سان» عنوان مطلب را عوض کرد

۳-در متن نامه دست برده شد

من چون خودم با مطبوعات کار می‌کنم می‌دانم که اگر در مطبوعات قرار باشد مطلبی دست کاری بشود، باید با فرستنده و صاحب مطلب هماهمنگی شود، ولی «تورنتو سان» مطلب را دستکاری کرد و تیتر را هم عوض کرد و در انتهای مطلب با حروفی درشت‌تر از مطلب ما، دفاعیه‌ای عنوان کرد که آقای «مایکل کورن» انسانی صلح‌طلب، دموکرات و طرفدار حقوق بشر است و چنین کاری نمی‌کند، بدون کوچکترین اشاره‌ای به مطلب نوشته شده توسط ایشان.

در نتیجه این قدم بعدی هست که کامیونیتی تصمیم گرفت بردارد، یک تظاهرات کاملا صلح آمیز تا صدای خودش را به گوش «سان» برساند و بگوید با کاری که شما کرده‌اید، کوچکترین رضایتی برای کامیونیتی حاصل نشد و قدم بعدی این خواهد بود که ما دعوت کنیم از آقای «مایکل کورن» و هر فرد دیگری که تحریریه «سان» بفرستد تا در یک مناظره با کامیونیتی ایرانی بنشینند و ایشان موضع خودشان در ارتباط با مطلبی که نوشتند مشخص کنند و همچنین در ارتباط با مطلبی که «سان» نوشت که ایشان انسان دموکراتی هستند، مشخص کنند که آیا درست است یا خیر؟

در همین ارتباط سعید سلطانپور روزنامه نگار، فعال حقوق بشر و از برگزار کنندگان این تجمع می‌افزاید:

«تورنتو سان» روزنامه‌ای است که شهرتش در گزارش حوادث شهری‌ست و اصولا سیاسی نیست، برای همین اصولا هدفش کارگران، کارمندان و قشر سطح پایین جامعه است. البته یکی از نشریات بزرگ کانادا، استرالیا، زلاندنو و ایرلند است.

نکته مهم در این است که این (مقاله)، عملا تبلیغ نسل‌کشی است و این خلاف قوانین کانادا است و حکم جنایت دارد. اگر یکی از اقلیت‌های جامعه این کار را انجام داده بود، حتما برچسب‌هایی مانند تروریزم را به او می‌زدند.

ما فکرمی‌کنیم که صرف نظر از اینکه به کسی اجازه نمی‌دهیم که در امور داخلی ایران دخالت کند، علی‌رغم اینکه اعتقاد داریم رژیم ایران، یک حکومت دیکتاتوری است ولی بحث دموکراسی یک مساله داخلی‌ست و ما حتی اجازه نمی‌دهیم که به قبور گذشتگان ما بمب بزنند، چه برسد به این که عده‌ای بی‌گناه کشته شوند.

تجربه نشان داده که وقتی آتش جنگ شروع شود، هیچ کس نمی‌تواند آن را مهار کند. کانادا یک کشور چند ملیتی و دارای تنوع فرهنگی است و این باید رعایت شود. اگر کسی نخواهد از آن پیروی کند، عملا امکان‌پذیر نیست، چراکه خلاف قانون است. ما دیدیم که اگر اعتراض نکنیم ایشان، سرخط نفرات اصلی پشت پرده خواهد شد.

همچنین آقای دکتر محمد تاج دولتی، روزنامه‌نگار می‌گوید:

فکر می‌کنم با توجه به حوادث و اخباری که در ماه‌های اخیر در رسانه‌های غربی در حال پخش شدن است و مطرح کردن پرونده هسته‌ای ایران بدین شکل، یک‌ سری حرکاتی در آمریکا و اخیرا در کانادا شروع شده برای آماده سازی افکار عمومی، که اگر درگیری نظامی با ایران بخواهد پیش بیاید، مشارکت کشورهای غربی در چنین حمله‌ای برای افکار عمومی توجیه پذیر باشد.

روزنامه «سان» حرکتی را که در هفته گذشته با چاپ این مقاله مبنی بر اینکه باید به ایران حمله اتمی شود- در جهت تخریب تاسیسات هسته‌ای آن– شروع کرد، به نظر من زمینه‌ساز آماده کردن افکارعمومی در این زمینه هات و خوشبختانه با هوشیاری و با اعتراضی که در کامیونیتی ایرانی پیش آمد و دیدم که امروز بیش از ۱۰۰ نفر از هم وطنان ایران به اینجا آمدند و یک اعتراض بسیار مسالمت جویانه و مثبتی را در جلوی روزنامه «سان» انجام دادند.

من فکر می‌کنم این (اعتراض) بسیار مثبت است و اگر قرار باشد که احتمالا یک درگیری پیش بیاید، ما به این حرکت‌ها بیشتر احتیاج داریم برای اینکه نشان بدهیم که:
۱- کامیونیتی ایرانی که در خارج از کشور زندگی می‌کند، به هیچ وجه به اتفاقی که برای ایران بیافتد بی‌اعتنا نخواهد بود.

همه ما به هرحال علاقه و وابستگی‌هایی داریم به وطنمان، ضمن آنکه به حق می‌توانیم مخالفتی داشته باشیم با آن وضعیتی که در ایران وجود دارد و با سیستمی که وجود دارد. اما در ضمن نمی‌توانیم موافق این باشیم که به دلیل مخالفتمان با جمهوری اسلامی، بگويیم که غربی‌ها و آمریکا حق دارند که به هر دلیل ایران را بمباران کنند برای اینکه الان سرنوشت عراق و افغانستان جلوی چشممان است.

۲- اگر نیروهایی هم در اپوزوسیون پیدا بشوند، که بخواهند و این توقع را داشته باشند که با حمله نظامی بخواهند یک نوع دموکراسی بوجود بياید، من فکر می‌کنم این‌ها در درجه اول از ناتوانی خودشان است به عنوان نیروهای اپوزوسیون که بخواهد دست به دامن نیروی دیگری شود و مردم بی‌گناهی را از بین ببرند و تاسیسات آن مملکت که با پول مردم ساخته شده از بین برود، به فرض آنکه لطمه‌ای به حکومت زده باشد. آن‌ها امکان پذیر نیست.

این حرکت اعتراضی امروز خیلی مثبت بود و امیدوارم که ادامه پیدا کند، اگر چنین شرایطی بود. روزنامه «سان» همان‌طور که دیدید آمدند، گزارشی تهیه کردند و خودشان هم متوجه شدند که به هر حال این کامیونیتی در برابر این گونه آماده سازی‌های افکار عمومی ساکت نمی‌ماند.

پویان طباطبایی
pooyan@pnvp.com

لینک‌ها :

۱ - مقاله نوشته شده توسط «مایکل کورن»
http://www.torontosun.com/News/Columnists/Coren_Michael/2006/09/02/1795183.html

۲- جوابیه چاپ شده از طرف کامیونیتی ایرانیان
http://www.torontosun.com/Comment/Letters/2006/09/09/1817740.html

۳ – جواب «مایکل کورن»
http://www.torontosun.com/News/Columnists/Coren_Michael/2006/09/09/1817755.html