رادیو زمانه

تاریخ انتشار مطلب: ۲۳ مهر ۱۳۸۷
گزارشی از مراسم «صد وبلاگ‌نویس برتر زن»

جشنی برای تقدیر از وبلاگ‌نویسان زن

مینو صابری

در مراسم «صد وبلاگ‌نویس برتر زن» در بخش‏های مختلف از بلاگرها تقدیر شد. ابتدا از ۱۰۰ وبلاگ‏نویس منتخب تقدیر و لوح یادبودی به آن‏ها اهدا شد.

Download it Here!

۲۵ نفر اول بلاگرهای منتخب، جوایزی را به خودشان اختصاص دادند. به نفر اول تا سوم جوایز ویژه تعلق گرفت:

ویولت، نویسنده‏ی وبلاگ «من و ام‌اس» نفر اول. آنی دالتون، نویسنده‏ی وبلاگ «یادداشت‏های یک دختر ترشیده» نفر دوم. زهرا که وبلاگ «زهرا» را می‏نویسد نفر سوم شد که در جشن حضور نداشت.

اما این مسابقه داورانی هم داشت که بین ۱۰۰ وبلاگ، ۱۰ وبلاگ را به لحاظ محتوایی انتخاب کرده بودند.

این ۱۰ وبلاگ: «بر ساحل سلامت»، «من فقط یک زن»، «ابتکار سبز»، «زن بودن»، «نوشته‏های من»، «زیاده عرضی نیست»، «آونگ خاطره‏های ما»، «زهرا»، «من و ام‌اس» و «یادداشت‏های یک دختر ترشیده» بودند.

خانم منیژه‏ حکمت به سه نفر اول که وبلاگشان از نظر محتوایی توسط داوران انتخاب شده بود، جوایز نقدی اهدا کرد.

این مراسم بخش دیگری داشت که مربوط به محیط زیست می‏شد. مژگان جمشیدی، صفورا زواران حسینی و مینو صابری، سه وبلاگ‏نویسی بودند که در عرصه‏ی محیط زیست فعال‏اند. از این سه نفر نیز تقدیر و جوایزی به آن‏ها اهدا شد.


آنی دالتون، نویسنده‏ی وبلاگ «یادداشت‏های یک دختر ترشیده»

خانم منیژه حکمت، کارگردان سینما درباره این مراسم می‌گوید:

خیلی خوشحال هستم که دنیای مجازی فرصت را به نسل جوان ما، یا نسل‏های دیگر می‏دهد که بتوانند خودشان را بیان کنند.

اگر بررسی کنیم، در طول تاریخ همیشه ایرانی‏ها، به خاطر اتفاقات تاریخی که برایشان افتاده است، دو چهره داشته‏اند: یک چهره‏ی درونی و یک چهره‏ی بیرونی.

به مراتب مشکلات ذهنی کسی که وبلاگ دارد و خودش را بازگو می‏کند، کم‏تر از کسی است که خودش را بازگو نمی‏کند.

به نظر من، این مساله حداقل برای ایران، یک اتفاق میمون است. نوع ارتباط بچه‏ها از طریق وبلاگ‏ها صمیمی بود و همه هم‏دیگر را می‏شناختند، به‌ خصوص وقتی آن بالا می‏رفتند و چهره‏ها را می‏دیدند. این برای من هم خیلی جذاب بود.


بهاره‏ رهنما، بازیگر سینما و تلویزیون

فکر می‏کنم، به خاطر همان جریانات تاریخی است که وبلاگ‏نویس‏های ایران این‏قدر آمار بالایی دارند و جزو اولین‏ها در جهان هستند.

خوشحال هستم که این اتفاق می‏افتد و امیدوارم ادامه پیدا کند. متاسفانه وبلاگ ندارم. روی سن هم گفتم، شاید شهامت این بچه‏ها را ندارم. نداشتن شهامت و دو رو بازی کردن نسل ما خیلی غریب است.

امشب تصمیم گرفتم وبلاگ بزنم و بدون هیچ واهمه‏ای، راحت خودم را بیان کنم. فکر می‏کنم اگر این اتفاق بیفتد، خیلی از لحاظ روحی کمکم می‏کند.


منیژه‏ حکمت

خانم اقلیما پولادزاده، مدیر روابط عمومی «پرشین‌ وبلاگ» می‌گوید:

ماه گذشته در سایت پرشین و‌‌بلاگ یک فرم نظرسنجی قرار داده شد که هر کاربر می‏توانست پنج وبلاگ برتر وبلاگ‌نویسان زن را انتخاب کند و به آن‏ها رای بدهد.

این نظرسنجی بیشتر به این دلیل برگزار شد که بتوانیم وبلاگ‌های وبلاگ‏نویس‏های زن را هم معرفی کنیم و انشاالله بتوانیم آن‏ها را در یک سایت مستقل عرضه کنیم.

در واقع هدف کلی ما رسیدن به یک پورتال زنانه‏ی قوی، متشکل از خانم‏هایی است که به طور دایمی وبلاگ می‏نویسند و وبلاگستان آن‏ها را قبول دارد.

نتایج این نظرسنجی مشخص شد و همایش تقدیر را به این ترتیب برنامه‏ریزی کردیم که تقدیرنامه‏هایی برای ۱۰۰ وبلاگ اول تدارک دیدیم و به ۲۵ وبلاگ برگزیده جوایزی دادیم.

سعی کردیم از اسپانسر استفاده نکنیم که چندان بار تجاری به همایش داده نشود و همایش در اختیار خود برگزار کننده‏ها باشد.

در کنار این نظرسنجی که فقط از دید کاربران بود، ۱۰۰ وبلاگ را بین ۱۴ داور تقسیم کردیم و از آن‏ها خواستیم به لحاظ محتوا، به این وبلاگ‏ها امتیاز بدهند.

در امتیازدهی محتوایی هم ۱۰ وبلاگ انتخاب شدند و در پایان مراسم، از آن‏ها تقدیر شد. در واقع دو مرحله، تقدیر محتوایی و تقدیر آرایی داشتیم. به انتخاب یکی از فعال‏ترین وبلاگ‌نویس‏های محیط زیستی تقدیر سومی هم داشتیم.

مساله‏ی محیط زیست، یکی از مسایل بسیار مهم شرایط حال حاضر کشورمان است، از آقای محمد درویش خواستیم که بیایند، هم مطلبی را ارایه دهند و هم این‌که وبلاگ‌نویس‏های محیط زیستی را معرفی کنند. از سه منتخب محیط زیستی هم تقدیر شد.

نکته‏ی جالب در مورد وبلاگ‏هایی که جزو وبلا‏گ‏های منتخب بودند، این بود که وبلاگ‏نویس‏هایی خارج از کشور بودند و ما به آن‏ها دسترسی نداشتیم. ولی به آن‏ها اعلام کردیم.

در بحث داوری محتوایی، از داورانی استفاده کردیم که در نظرسنجی‏های مختلف سایت، چه در تولد پرشین وبلاگ، چه به مناسبت‏های دیگر، جزو نفرات برگزیده بودند و از بین آقایان انتخاب شدند.

معروف‏ترین آن‏ها آقای دکتر مجیدی، آقای بوترابی، مدیر سرویس پرشین وبلاگ، آقای مهرداد رجبی، آقای فتحی و… بودند که همه وبلاگ‏نویسان مشهور مرد در وبلاگستان فارسی هستند.

سعی کردیم هنرمندان خیلی بیشتر در مراسم مشارکت داشته باشند. یک بخش اختصاصی برای خسرو شکیبایی تهیه شده بود. به دلیل این‌که وبلاگستان فارسی در اتفاق فوت ایشان، بسیار متعهدانه به تولید محتوا در ارتباط با ایشان پرداخت.

اکثر وبلاگ‏نویسان یک پست یادگاری، حداقل، برای حفظ خاطره‏ی این هنرمند، در وبلاگ‏هایشان درج کردند که من آن‏ها را جمع‏آوری کردم و قرار است منتشر بشود.


با خانم بهاره‏ رهنما، بازیگر سینما و تلویزیون که از وبلا‏گ‏نویس‏های قدیمی هستند، گفت‏ و گو می‌کنم.

به نظر من، به علت تمام مشکلاتی که در ایران و کشورهای دیگر می‏بینیم، به خاطر تبعیض کاری که در جامعه بین زن و مرد برقرار است، جامعه‏ی مجازی زنان، فضایی است که به زنان آزادی عمل بیشتری برای بیان زن بودنشان و آن چیزی که هستند، می‏دهد.

تبلیغات سوء بیشتری می‏شود که چرا در ایران این موضوع این‏قدر زیاد است. در خیلی از کشورهای دیگر مثل پاکستان، افغانستان و جاهای دیگر که زنان موقعیت‏های خیلی بدی دارند، وبلاگ‏نویس‏های زن داریم. این یک پدیده‏ی جهانی است.

حرمت و احترامی که برای زنان، به خصوص زن‏های بلاگر، در قالب یک جشن، یا گردهمایی، در این‏جا قایل شده‏اند، یک نیروی مضاعفی به آن‏ها می‏دهد.

هم به آدم‏های جوانی که می‏نویسند و هم به کسانی که تنهایی خاصی دارند و بلاگر می‏شوند و این احتیاج به پرورش و توجه دارد.


ویولت، نویسنده‏ی وبلاگ «من و ام‌اس»

ویولت، بلاگری که جایزه‏ی اول را به خود اختصاص داد، می‌گوید:

از این‌که نوشته‏هایم مورد توجه واقع شده است، خیلی خوشحال شدم. پنج سال است که وبلاگ می‏نویسم. هر روز هم می‏نویسم. واقعاً در هرکدام از نوشته‏هایم، قسمتی از خودم را می‏کَنم و در نوشته‏ام می‏گذارم و خیلی هم از من انر‏‏‏‏ژی گرفته می‏شود.

وقتی که آدم در این‏جور جشن‏ها و نظرسنجی‏ها، رتبه‏ای می‏آورد، انگار خستگی این مدت از تنش درمی‏آید. حس خیلی خوبی است، وقتی می‏بیند توسط دیگران دیده شده و مقبول واقع شده است.

در این جشن که وبلاگ‌نویس‏ها را معرفی می‏کردند، شاید برای من‌ چون شرایط خاص بدنی دارم، خسته‌کننده بود که آن همه روی صندلی بشینم‌.

شاید هم به خاطر این‏که به آن‏ها نگفته بودند قرار است صحبت کنند، اکثراً وقتی روی سن می‏رفتند حرف خاصی نداشتند‌. حرف‏ها تکراری و خسته کننده شده بود.

آنی دالتون، نویسنده‏ی وبلاگ «یادداشت‏های یک دختر ترشیده»، نفر دوم این مسابقه شد، او می‌گوید:

در این وبلاگ بیشتر در مورد مسایل دختران مجرد می‏نویسم، اما در کنارش سعی می‏کنم به مسایل متاهل‏ها هم بپردازم و مشکلاتشان را بررسی کنم.

قالب آن هم طنز است. معمولاً مطالب را بر اساس اخبار روز و به شکل طنز می‏نویسم. فکر می‏کنم یکی از دلایل اقبال مردم هم این است که این روزها بیشتر به خنده احتیاج دارند.

این جشن، دومین جشن از مسابقات پرشین بلاگ بود که شرکت می‏کردم. به نظر من، بهتر از جشن‏ قبل بود. چون بیشتر محوریت آن روی وبلاگ‌نویس‏ها بود و بچه‏ها با هم آشنا شدند.

Share/Save/Bookmark