روزهای حساس کن

گزارش رادیویی محمد عبدی از جشنواره‌ی فیلم کن

نهمین روز جشنواره‌ی کن را طی می‌کنیم. باید بگویم جشنواره به حساس‌ترین مراحل خودش رسیده است اما متأسفانه هنوز هیچ فیلم شگفت‌انگیزی را در جشنواره ندیده‌ایم و امید و انتظار منتقدان سینما در مجموع برآورده نشده است.

در این مدت بیشترین توجه به دو فیلم شده، «خدایان و مردان» ساخته‌ی زاویر بوویا که بهترین ستاره‌های منتقدان را در نشریات به دست آورده و فیلم دیگر ساخته‌ی فیلم‌ساز انگلیسی مایک لی با عنوان «سالی دیگر.»

با این حال سینماگران برجسته همه را ناامید کردند، از جمله الخاندرو گنزالس ایناریتو که قبلاً با فیلم‌های ستایش‌انگیزی خود را به عنوان یکی از بهترین فیلم‌سازهای زنده‌ی دنیا مطرح کرده بود و با این وجود فیلم جدیدش با عنوان «زیبا» فقط یک روایت معمولی از مردی در آستانه‌ی مرگ است که نمونه‌اش را بارها دیده‌ایم و هیچ پرداخت نویی در فیلم نیست.

برترن تاورنیه نیز با فیلم «شاهزاده‌ی مونپنسیر» نتوانست انتظارات را برآورده کند. تاورنیه چند دهه فیلم‌سازی کرده و یکی از مطرح‌ترین فیلم‌سازان فرانسوی است اما در این فیلم با یک روایت کاملاً کلاسیک و تاریخی روبه‌رو هستیم که به کندی پیش می‌رود و به رغم کارگردانی تاورنیه و بازی قوی بازیگرانش حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد. به خصوص در صحنه‌های جنگ ضعف امکانات این فیلم فرانسوی در قیاس با تولیدات هالیوودی نمایان می‌شود و فیلم از همین‌جا آسیب می‌بیند.

اما فیلم کره‌ای «خدمت‌کار» در مجموع مورد توجه قرار گرفت و کارگردانی شگفت‌انگیزی داشت. هرچند پایان فیلم کمی عجیب است و کمی به فیلم لطمه زده است. فیلم کیارستمی پریروز در سالن بزرگ لومیه به نمایش درآمد. کیارستمی و بینوش روی فرش قرمز ظاهر شدند و فیلم تقریباً مورد توجه منتقدان واقع شده، هرچند مخالفت‌های زیادی نیز با فیلم شده است اما به نظر می‌رسد بینوش جایزه‌ی بهترین بازیگر زن را خواهد گرفت. ممکن است خود کیارستمی نیز جایزه ببرد.

در جشنواره کن امسال، فیلم شگفت‌انگیزی ندیدیم و در مجموع انتظار منتقدان برآورده نشد

در جدول‌های ارزش‌گذاری جایگاه بدی ندارد و ستاره‌های متوسطی گرفته و خود کیارستمی نیز فکر می‌کند احتمال بردن جایزه‌ی بینوش زیاد است.

فیلم گدار، این فیلم‌ساز پیر فرانسوی و یکی از بنیان‌گذاران موج نو نیز با عنوان «سینما سوسیالیست» ستاره‌های متوسطی گرفته و نتوانسته توجه را به خود جلب کند. البته فیلم‌های گدار در ۳۰ سال گذشته همه به همین شکل بوده‌اند و خیلی مورد توجه واقع نشدند و بیشتر فیلم‌های تجربی و گاه کسالت‌‌باری بوده‌اند.

فیلم تاکه‌شی کیتانو فیلم‌ساز ژاپنی تا به حال منفورترین فیلم جشنواره بوده است. یک فیلم تکراری که تقریباً هیچ نقطه‌ی مثبتی ندارد و مشخص نیست چرا این فیلم در بخش مسابقه پذیرفته شده است و از مسئولان جشنواره به این دلیل انتقاد می‌کنند. در جدول ستاره‌گذاری منتقدان این فیلم در ردیف آخر قرار گرفته است.

عباس کیارستمی و ژولیت بینوش

در بخش خارج از مسابقه سه فیلم‌ساز با سابقه حضور دارند. وودی آلن که همچنان به موضوع مورد علاقه‌اش، یعنی پرداختن روابط انسانی با چاشنی طنز می‌پردازد. به نظرم این فیلم جذاب و دیدنی بود اما منتقدان خارجی چندان روی خوشی به آن نشان ندادند.

فیلم اولیور استون نیز با نام «وال استریت: پول هرگز نمی‌خوابد» فیلم متوسطی بود که پایان بدی داشت و انتقاد زیادی را برانگیخت . استیون فر‌یرز نیز موفقیتی نداشت. فیلم او با عنوان تامارادرو که خیلی سعی کرده بود به عمق روابط عشقی آدم‌ها وارد شود در نهایت به فیلمی معمولی تبدیل شده است.

اما در بخش کلاسیک‌ها در حقیقت انتخاب‌های مارتین اسکورسیزی کماکان ادامه دارد. امشب فیلم روانی هیچکاک به نمایش در می‌آید. دیشب نیز فیلم جذاب کلاسیک فرانسوی با نام «نبرد راه‌آهن» به نمایش درآمد.

دیروز در حاشیه‌ی فستیوال مراسمی برای جعفر پناهی با حضور فیلم‌سازانی مثل بهمن قبادی و محسن مخملباف برگزار شد. نکته‌ی جالب این مراسم حضور ژولیت بینوش بود که نامه‌ی کیارستمی را که قبلاً به چاپ رسیده بود قرائت کرد. در این مراسم کوشنر وزیر خارجه‌ی فرانسه نیز شرکت داشت. عباس بختیاری نیز متن نامه‌ی پناهی درباره‌ی اعتصاب غذا را خواند.

برنده‌های جشنواره روز شنبه اعلام می‌شوند و باید منتظر بمانیم تا ببینیم برنده‌های این دوره‌ی جشنواره‌‌ی کن و برنده‌ی نخل طلا چه کسی خواهد بود.