| رادیو زمانه > خارج از سیاست > فستيوال فيلم > جایزه نخستین جشنواره فيلم زنان برای اسپانیا | ||
جایزه نخستین جشنواره فيلم زنان برای اسپانیاپانتهآ
اولين جشنواره بين‌المللی فيلم زنان، دورتموند کلن، با اهدای جوايز به پايان رسيد. در این مراسم هانس-هاينريس گروسه-بروک‌هوف، معاون هنری شهر کلن، با تأکيد بر ضرورت احساس مسئوليت مسئولان شهرهای کلن، دورتموند و ايالت نوردراين-وستفالن در برابر موفقيت جشنواره، قول داد که در حد توان خود آينده‌ای مطمئن برای جشنواره فراهم کند. بئاته پرايسلر مدير جشنواره پس از خوشامد و تشکر از تمام حاميان، مسئولان و شرکت‌کنندگان، به استقبال بزرگ تماشاچيان از جشنواره، به خصوص از ۸ فيلم قسمت مسابقه و گفتگوهای عميق و طولانی پس از نمايش بين تماشاچيان و خبرنگاران با فيلمسازان اشاره کرد و از توجه ميهمانان جشنواره به قسمت Panorama (چشم‌انداز، فيلم مستند و کوتاه) و Querblick (نگاه نو، بخش فيلمهايی با موضوع همجنس‌گرايی و ترانسجندر) سخن گفت. بخش فوکوس ايران به گفته مدير جشنواره با فيلم، سخنراني، جلسه‌های گفتگو و نمايشگاه عکس به خصوص مورد توجه جامعه ايرانی شهر کلن قرار گرفت. فيلمسازان ايرانی با پرسش‌های فراوان بمباران شدند و فارسی يکی از زبان‌های اصلی جشنواره بود. علاقه فراوان تماشاچيان به بخش فوکوس ايران و برنامه‌های آن سوی باليوود (B-Side Bollywood) درباره سينمای هند، نشان داد که نياز به نمايش اين نوع فيلم‌ها با نگاه خاص و تمرکز بر زندگی واقعی که در جريان غالب سينماها جايی ندارند، بسيار زیاد است. فيلمهايی که نشان مي‌دهند رسانه‌ها تا چه حد اطلاعات کمی از اين نوع جامعه‌ها منتقل مي‌کنند.
حالا ديگر نوبت جايزه‌ها بود. مجله سينمايی چويسز (Choices) جايزه هزار يورويی فيلم منتخب تماشاچيان را در اختيار جشنواره گذاشته بود. Look Both Ways ساخته کارگردان استراليايی سارا وات (Sarah Watt) بود که نتوانست شخصاً در مراسم حضور بيابد و به خاطر تفاوت زمانی حتی هنوز از موفقيت خود خبردار نشده بود. برای جايزه اصلی جشنواره شامل ۱۰هزار يورو،اعضای هيئت داوران، مدهوشری داتا از هند، آنکه شايب از آلمان و تهمينه ميلانی به روی صحنه فراخوانده شدند. آنگونه که خانم داتا پس از مراسم می‌گفت، او و خانم ميلانی از پيش قرار گذاشته بودند که روی صحنه شوخی کنند. به پيشنهاد ميلانی قرار بود که مانند صحنه‌هايی از فيلم آتش‌بس يکی به دو کنند و سر اين‌که کدام از آنها بايد نخست سخن بگويد به جر و بحث بپردازند، اما داتا زودتر از اين نقش دست کشيد و سخنرانی خود را شروع کرد. به تلافی اين بدقولی، تهمينه ميلانی متن سخنرانی او را دزديد! و مدهوشری داتا مجبور بود که بدون متن صحبت کند. خانم داتا مي‌گفت کاش در سال‌های جوانی او نيز چنين جشنواره‌ای وجود داشت تا در آن شرکت کند. او در کنار اشاره به اهميت چنين جشنواره‌هايی برای دادن امکان بروز و رشد به فيلمسازان زن جوان، معتقد بود که به شخصيت‌های زن فيلم‌ها که بسيار بغرنج و پيچيده و جالب بوده‌اند در اين جشنواره به اندازه کافی توجه نشده است و اهميت اين جنبه از کار را نبايد از ياد برد، همين‌طور جای معرفی هنرپيشگان زن و تکنيسين‌های زن تا حدودی خالی بوده است. مدهوشری داتا در پايان سخنان خود آرزو کرد که روزی برسد که تعداد فيلمسازان زن و فيلم‌های فوق‌العاده آنان چنان زياد باشد که هنر زنان تبديل به يک جريان غالب و همه‌گير بشود.
تهمينه ميلانی به کوتاهی صحبت کرد، چرا که مي‌گفت حرف‌های او را خانم داتا کمابيش زده است، و از دشواری انتخاب بين ۸ فيلم منحصر به فرد سخن گفت که در آنها، زنان به تابوها، سنت‌ها و فشارهای سياسی و اجتماعی مي‌پردازند. سپس شايب داور آلمانی توضيح داد که بر خلاف رسم رايج جشنواره برای انتخاب تنها يک فيلم، داوران اين بار به صورت جداگانه از يک فيلم قدردانی مي‌کنند، که آن هم فيلم عصر جمعه، ساخته مونا زند حقيقی است. در اين لحظه، مشخص شد که ايران نمي‌تواند برندهء اصلی جايزه باشد. پس از اهدای لوح قدردانی و يک دسته گل به خانم زند حقيقی، بالأخره نام برندهء جشنواره اعلام شد: فيلم Madeinusa ساخته کلاوديا لوسا کارگردان اسپانيايی. او نيز نمي‌توانست در مراسم حضور پيدا کند و اي‌ميلی که برای جشنواره فرستاده بود پشت ميکروفون خوانده شد. متن نامه سرشار از هيجان، ناباوری و شادی بود و لوسا از داوران، مسئولان جشنواره، و تماشاچيان از صميم قلب تشکر کرده بود. در پايان مراسم فيلم‌های برنده شده در جشنواره يک بار ديگر نمايش داده شدند و از شرکت‌کنندگان در بيرون سالن نمايش در موزهء لودويگ شهر کلن پذيرايی شد. |
||
