تقدیم به وبلاگ‌نویسان ایرانی

چندی پیش مطلبی از «م. ف. سخن»، در وبلاگ رسمی ایشان منتشر شد که به‌جای عنوان، در سرلوحۀ آن نوشته شده بود: «این نوشته تقدیم می‌شود به تمام وبلاگ‌نویسان ایرانی». این نوشتار به لحاظ اهمیت موضوع و نوع نگاهی که به روند آگاهی بخشی در ایران معاصر داشت، از جمله [اینجا] در سایت رسمی رادیو زمانه نیز منتشر شد.

او می‌نویسد: «آگاهی‌بخشی در ايران، تا پيش از ظهور وب‌لاگ‌ها همواره امری يک‌سويه بوده: اقليتی که بيش‌تر می‌دانسته‌اند، يا فکر می‌کرده‌اند که بيش‌تر می‌دانند، به اکثريتی که کم‌تر می‌دانسته‌اند يا فکر می‌کرده‌اند که کم‌تر می‌دانند، راه نشان می‌دادند و اصرار داشتند که اين راه درست‌ترين راه است و مردم بايد آن‌را انتخاب کنند. کار آن اقليت گفتن بود و اين اکثريت شنيدن و امکانی برای گفتن اکثريت و شنيدن اقليت وجود نداشت. . .»

نویسندۀ مطلب، «م. ف. سخن» پس از مرور و اشاره به نمونه‌هایی از روند آگاهی‌بخشی به‌ویژه از طریق رسانه‌هایی چون نشریات و کتاب و رادیو تا مقطع انقلاب اسلامی در ایران، به دورۀ شگفت‌انگیز وب‌لاگ‌های فارسی‌زبانان می‌پردازد و می‌نویسد

«. . . تکنولوژی ارتباطات رايانه‌ای، ابزاری در اختيار ما قرار داد که توانستيم ارتباط را بی‌هيچ هزينه و زحمتی دوطرفه کنيم. شنونده و خواننده که هميشه منفعل بود، فعال شد و لب به سخن گشود. روحانيتی که بالای منبر می‌رفت و مردم در سکوت به سخنان‌ش گوش می‌دادند، به ناگهان به ميان مردم پرتاب شد و در مقابل هر جمله‌ای که ادا کرد، ده جمله مخالف شنيد. مارکسيستی که با چند خط نوشته، تکليف جهان را مشخص می‌کرد، در مقابل ده‌ها سوال بی‌جواب قرار گرفت. نه تنها حکومت، بل‌که روشنفکران و سازندگان انديشه با پرسش‌ها و انتقادات وب‌لاگ‌نويسان روبه‌رو شدند. کافی بود نوشته يا عکسی بدون ذکر ماخذ در جايی منتشر شود تا فرياد صاحبْ ‌اثر در وب‌لاگش، منتحل را از کرده‌ی خود پشيمان سازد؛ کافی بود خبرنگاری در کارش اشتباه کند تا ده‌ها وب‌لاگ‌نويس بر آن اشتباه انگشت گذارند؛ کافی بود صاحب‌نظری، نظری ناصواب دهد، تا ده‌ها وب‌لاگ‌نويس آن نظر را به شيوه‌های مختلف به نقد کشند... و اين شروع دوره وب‌لاگ‌های فارسی بود. . .»

خلاصه‌ای از این نوشتار را در شکل گفتاری از «اینجا» بشنوید!