غربتستان: گزارش هفته از آمستردام

غربتستان از حضار کارگاه چند روزه رادیو زمانه اگر از بقیه بلاگرها در مورد رادیو زمانه حرف نداشته باشد کمتر از آنها ندارد. حرف های او را بعد از یک مقدمه درباره اسباب کشی می توانید بخوانید:

قول داده بودم از آمستردام بگم. اما الآن ميبينم که دوستان همهء گفتنيها رو گفته‌اند و منی که فقط دو روز اونجا بودم کمتر از همه ميتونم تعريف کنم که چی شد و چی گذشت. خبر تازه اينه که راديو زمانه شروع به کار کرده و ميتونيد برنامهء آزمايشيش رو اينجا بشنويد. من هم همکاری ميکنم و راديو غربتستانی که تا به حال در اين وبلاگ پخش ميشد از اين به بعد قسمتی از برنامهء راديو زمانه خواهد بود، فقط مدتش بيشتر ميشه و ديگه مجبور نيستم وسط آهنگ قطعش بکنم که حجم فايل زياد نشه. البته همکاريم محدود به برنامهء غربتستان و پخش موزيک بين‌المللی نميمونه و قراره فعاليتهای ديگه‌ای هم داشته باشم که چند و چونش به تدريج مشخص ميشه. ايده زياده و خيلی از دوستان ديگه هم هستند که حسابی با شور و شوق فعاليت ميکنند و زحمت ميکشند و گمونم نتيجهء کار خيلی چيز خوبی بشه.

.

اما عجب کالای نادر و کميابيه اين حسن نيت. دست فلک هم بهش نميرسه. هر بار که يه فعاليتی شروع ميشه عده‌ای پيدا ميشن که بدون اطلاع و آگاهی از قضيه شروع ميکنند به نق زدن و ناسزا دادن و انگ زدن. چرا بعضی دور از جون شما اينقدر حسود و کوته‌بين و کج‌خيال هستند؟ همينجا، همين که يک کلام گفتم از آمستردام برگشته‌ام کافی بود... بعد در وبلاگهای ديگران هم خوندم که حمله‌ها شروع شده، به خصوص اگه کسی جرأت بکنه و بنويسه که با راديو زمانه همکاری ميکنه. صف‌کشيها و محکوم‌کردنهای بی‌پايه و اساس، قبل از شنيدن يک دقيقه از برنامهء راديو. حالا جريان چيه؟ مشکلشون چيه؟ اين که چرا مهدی جامی که بد و اخ و حزب‌اللهی و طرفدار آل‌احمد و شريعتيه جرأت کرده بدون خواستن نظر حضرات دست به يه کار فرهنگی بزنه! چرا دولت هلند (که دولت هلند هم نيست و مجلس هلنده که کاملاً با مخالفت دولت هلند اين بودجه رو تصويب کرده) روی يک پروژهء فرهنگی برای ايرانيها سرمايه‌گزاری کرده، اصلاً چرا پول رو داده‌اند به آدمی مثل جامی...

اولاً که «نداده‌اند» و آقای جامی رفته ايده داده، طرح داده و طرحش از بين چندين طرح ديگه قبول شده. ديگه زمان سلطانهای قدرقدرت گذشته که بودجه بدهند و خلعت بدهند! بعدش هم اين همه حسادت و بخل دردی رو دوا نميکنه. بايد خودتون ميرفتيد و همين عرضه رو نشون ميداديد تا به شما بدهند و به آقای جامی ندهند. جوری ميگن «داده‌اند» که انگار از جيب اونها داده‌اند! واقعيت هم همينه که احساس ميکنند حق مسلمشون رو جامی نامی خورده. وگرنه مسئله اصلاً گرايش و طرز فکر جامی و هدف راديو و برنامه‌هاش و کيفيت کاری ما نيست، چون از اينها چيز به‌دردبخوری نميدونن که بخوان خرده بگيرن.

من خودم نه جزو طايفهء اصلاح‌طلبان هستم و نه معتقدم که اين رژيم اصلاح‌پذيره و نه ذره‌ای مذهبی هستم، اما از همکاری با راديو زمانه ابايی ندارم، چون ميبينم که يه حرکت خوب فرهنگيه وبرداشتی که از ديدارهام با آقای جامی داشته‌ام اون رو در عين تفاوتهای فکريمون يه آدم مثبت و باز و مهمتر از همه با حسن نيت معرفی کرده. صرف اينکه همکارانش رو از بين خوديها انتخاب نميکنه به خوبی ميتونه نمايانگر حسن نيت و اهداف مثبتش باشه. يه نمونه‌اش دعوت از اسد دوست عزيزمه که به هيچ وجه اهل حمايت از حکومت نيست و مثل خودم کاملاً لامذهب هم هست. پس چرا به جای اينکه به اسد حمله کنند از خودشون نميپرسند که چرا چنين آدمی حاضر شده با راديو زمانه همکاری کنه و چطور با اين طرز فکر مجاب شده؟ چرا يه لحظه احتمال نميدند که قدرت تشخيص اسد که بر خلاف اونها خودش از نزديک با راديو زمانه و آقای جامی آشنا شده ممکنه قويتر از مال اونها باشه؟

غير از اين، در عرض بيست و هفت هشت سال گذشته ما اين همه تلويزيون و رسانهء ضدحکومتی و برانداز! داشته‌ايم. انصافاً کدومشون تونسته‌اند حتی ذره‌ای به اهدافشون نزديک بشند؟ آيا جز بردن ته‌موندهء آبروی اپوزيسيون خارجی هنر ديگه‌ای از خودشون نشون داده‌اند؟ آيا جز هخاها و بيماران روحی ديگه چهره‌ای به مردم ايران معرفی کرده‌اند؟ يعنی کدوم آدم واقع‌بين هنوز ميتونه معتقد باشه که ميشه از اين طريق حکومت ايران رو از بين برد؟! ضمناً وقتی دارند صحبت بودجه‌ها و تريبونها و امکانات مالی رو ميکنند، يک قلم راديو صدای آمريکا و ۷۵ ميليون دلار اختصاصی کنگرهءآمريکا رو برای براندازان عزيز از ياد نبرند که معلوم نيست باهاش ميخوان چه تاجی به سر ملت ايران بزنند.

چيزی که حرصم ميده اينه که تمام اين تهمتها و ناسزاها رو بدون اينکه ذره‌ای کنجکاوی نشون بدند، بپرسند که ماهيت قضيه چيه، يا حتی صبر کنند و ببينند وقتی راديو از مرحلهء آزمايشی بيرون اومد قراره به کجا برسه شروع کرده‌اند. صرفاً به خاطر مخالفت با طرز فکر آدمی مثل جامی که اون رو فقط از نوشته‌های وبلاگش ميشناسند. کدومشون اومده‌ و پرسيده‌ و با همون حسن‌نيتی که قبلاً صحبتش رو کردم خواسته‌ از چند و چون ماجرا باخبر بشه؟ انصاف هم خوب چيزيه بابا.

به هر حال من تصميم گرفته‌ام که با راديو زمانه همکاری کنم، بدون اينکه مجبور باشم لچک و چادر و چاقچور تنم کنم و روزی هفتاد رکعت نماز بخونم و مراتب دلبستگيم به جمهوری اسلامی رو جار بزنم. اگر بيشتر ميخواهيد بدونيد، اگر دوست داريد همکاری کنيد يا از اون بهتر ايده‌ای برای ساختن برنامه داريد، چاره‌اش يک ايميله. نترسيد، محکوم نکنيد، دستخوش پيشداوری نشيد، سنگ نندازيد. بياييد يک بار هم با کمک همديگه يه کار خوب و موفق از ايرانی جماعت ارائه بديم. خلاصهء کلام: حسن نيت داشته باشيد