آقالو شخصیت دوست داشتنی‌ای داشت، نقشش در سلطان و شبان فراموش نشدنی است.متاسفانه منابع مالی کشور ما تماما به یک سمت و سوی خاص سرازیر شده است. فقط لبنان بیمه می‌شود، خمپاره های فلسطینی‌ها تامین میگردد، مقتدی صدر از ما خشنود می‌شود، در آمریکای جنوبی مسجد و تکیه ساخته می‌شود، ...، ۱۷ شبکه ماهواره‌ای ... راه اندازی می‌شود، بقیه بمیرند، مرگ حق است، نگرانی ندارد؛ همین ...ها قول شفاعت می‌دهند.
لامصب ها درمی برای فرهنگ و هنر کشور خرج نکردند. ....امثال آقالو پدران فرهنگ و هنر ملی ما بودند.

آقای پورمحسن لطفاً قبل از مصاحبه کمی به سوالها فکر کنید که انقدر سردستی و سطحی (و حتی توهین آمیز) نباشند.
..............
پورمحسن: دوست عزیز، حتما به توصیه شما و دوستان دیگر گوش می‌دهم. اما من نفهمیدم کجای سوالم توهین‌آمیز بود؟

بسیار متاثر شدم نه تنها از خبر فوت هنرمند بزرگ بلکه از خواندن این گفتگو . اقای پور محسن کاش قبل از گفتگو سوال ها را به فردی حرفه ای تر نشان می دادید . علاوه بر این ، این همه مانور در مورد وضع مالی ایشان چه لزومی دارد . خوشبختانه ایشان این مصاحبه را نمی خواند .

با شاملو هم در تولید شازده کوچولو همکاری داشت. اگر اشتباه نکنم صدای روباه از آن اوست. یادش به خیر.

من خیلی از بازی و صدای احمد آقالو خوشم میامد... واقعا از مرگش متاسف شدم. کاش وقتی از همسر هنرمندش تعریف می‌کنید اسم او را هم بگویید. دوست دارم بدانم کیست.

khoda rahmatesh kone.man kheili bazihasho doost dashtam

بازی اش را در نقش عاشق در «ازدواج آقای می سی سی پی» (در سال ۱۳۶۸ یا ۱۳۶۹) هیچ وقت فراموش نمی کنم. تکان دهنده بود. در پایان پرده ی دوم هنگامی که چراغ ها روشن می شد و تماشاگران می خواستند بروند بیرون، پرده را کنار میزد و با صدای گرمش مونولوگی را می خواند که همه را بر جا میخکوب می کرد. میان پرده ای در کار نبود. همه، بی آن که بدانند موضوع از چه قرار است، همان جا می ماندند تا بعد از سخن او پرده ی سوم آغاز شود. نفس همه را می گرفت با بازی قدرتمندش و با زیبایی صدا و بیانش.

من آن نمایش را شش بار دیدم. او را هیچ وقت فراموش نخواهم کرد.

روحش شاد !
یکی از دلایل بی توجهی و اخراج شادروان آقا لو این بود که ایشان از دراویش گنابادی بودند.
به امید آزادی هنر مندان

درود و سلام بر همه‌ی هنرمندانی که برای مردم و کشورشان کوشیدندو مهر ندیدند. روان همه‌ی آنها شاد باد. سالی پر از مرگ و جدایی! شرح حال واقعی هنرمندان ما این‌گونه است که می‌نویسند،

من نمی دانم بازتاب دادن وضع مالی یک هنرمند چه توهینی وچه سرافکندگی برای او یا خانواده اش به همراه دارد .این برای یک هنرمند صادق ومردمی افتخار است 0اگر در قید حیات بود مطمئنا از این که تریبونی چنین مسائلی را مطرح می کند خوشنود بود .

نسلی یک به یک داره ته می کشه، نسلی داره تموم می شه... صد حیف!
یادش همیشه خوش.

آيا ما جز گذاشتن كامنت بعد از مرگ آنها كاري براي آنها مي كنيم؟ آيا وقتي مي دانيم فلان هنرپيشه فلان مرض را دارد، چهار تا عطار حاذق و پزشك متخصص راه مي افتند بروند درب منزلش و تا بهبودي پيدا نكرده رهايش نكنند؟
ما آقالو را به خاطر اين دوست داشتيم كه با صدايش و بازيش در ساعاتي از شبانه روز در ما احساس خوبي بوجود ما آورد. ولي آيا ما براي او چكار كرديم؟منظورم از ما همه مردم است. واقعا چكار كرديم..به هر حال.امروزه وقتي كسي زودتر از موعد مي ميرد سنگ كه از آسمان نباريده! مريضي داشته كه مدتها ما مي دانستيم! واقعا ما ايراني ها داريم تبديل مي شويم به يكي از سنگدل ترين قومها..تازه از مرگ هنرپيشه محبوبمان چرا ناراحت مي شويم؟ چون ديگر آن چيز خوب را نداريم! نه بخاطر خود درون آن شخص و اينكه در تنهايي هايش چه زجري كشيده است..حالا من باب تعارف اين جمله هم مد شده كه دوستان نزديك هنرمند فقيد مي گويند:"وضع مال خوبي نداشت"! سئوال من اين است: اگر وضع مال خوبي نداشت، آيا دوستان واقعا خوبي داشت كه امروز لااقل نداري وي در روزنامه ها درج نمي شد. اينها همه اش تعارف شابدالعظيمي است...همه به فكر خودشون هستند.

من ايراني از اينكه روباه شازده كوچولو ي شاملو در تنهايي رنج بيماري مهلك را بردوش كشيده شرمسارم من ايراني پس از اين هرگاه صداي او بشنوم ؛ هرگاه تصوير او را ببينم و هرگاه ... شرمسار خواهم بود من در پيشگاه همه هنرمندان راستين سرزمينم كه تنها مانده و تنها دق كرده اند شرم را زندگي خواهم كرد .

من ايراني از اينكه هنرمند سرزمينم در تنهايي رنج بيماري مهلك را بردوش كشيده شرمسا رم من پس از اين هرگاه نام او را بشنوم هرگاه صداي فوق العاده اش را گوش دهم هرگاه بازي پرقدرتش را ببينم شرم اين لحظه را دوباره زندگي خواهم كرد ...

ایشون افتخار خدمت به دراویش گنابادی رو هم داشتند . روحشون شاد.

گاهي به آسمان نگاه كن

هنرمندان براي خلق لحظاتي خوش، براي زنده كردن بعضي احساسات در ما و .. تلاش مي كنند. از خود و زندگي خود و از معيشت و سلامتي خود، از لذتهايي كه مي بايست داشته باشند و .. صرفنظر مي كنند تا همه اينها را به ما هديه كنند.
ما براي انها چه مي كنيم؟! جز گذاشتن كامنت بعد از مرگ آنها.؟
آيا بايد منتظر باشيم تا يك منبع دولتي بيايد و انها را حمايت كند؟ آيا من نانوا نمي توانم هر روز يك نان سنگك مخصوص به درب خانه وي ببرم؟ و اداي وظيفه كنم؟ آيا من پزشك نبايد بروم و بيماري وي را پيگيري كنم؟
آيا غير از اين است كه ما انها را دوست داريم، چون به ما خدمت مي كنند. نه بخاطر آنكه درون آنها زندگي مي كند.
لطفا اين را منعكس كنيدتا ما بيدار شويم از آنچه داريم از دست مي دهيم.

تنها صدا ونقش جدی که در تلویزیون در یاد من نقش بسته صدای بیادماندنی مرحوم آقالو می باشد.....یادش گرامی باد.

شايد بايد سپاسگذار پروردگار بود كه اجل را به ملاقات ايشان فرستاد تا شايد فرصتي شود براي تجليل از اين هنرمند. در زمان حيات همه هيچ و همه هيچ.

آیا این عکس برادر احمد آقالوست؟ محمد آقالو؟ واقعاَ مرسیی

متنت مشکل ویرایشی دارد. سوالاتت هم سطحی‌ست. شهید کردی موضوع را.

گفتار و بازی او عمیق و بسیار پرنگ در خاطرم مانده ، از مرگش خیلي ناراحت و متاثر شدم .آقالو را همیشه دوست داشتم و همیشه در خاطرم انسان بزرگی بود.روحش شاد و يادش گرامی باد.

با سلام خدمت دوستان فرهنگ دوست . شادروان آقالو از چهره های بسیار خوب تاتر و از بازیگران خیلی خوبی بود که در همین رابطه جا دارد به خانواده محترم آنمرحوم و جامعه محترم فرهنگی ایران تسلیت گفت . اما نکته ای که نباید آنرا فراموش کرد اینست که ما مردم فقط وقتی قدر و منزلت آنان را می فهمیم که متآسفانه دیگر در میان ما نیستند ( افسوس ) دیدم بعضی از دوستان از آقای پور محسن گلایه کرده بودند در مورد ... می خواستم بگویم اگر آفای پور محسن در مصاحبه با عزیزان به این مسئله پرداخته بودند صرفآ به خاطر ا گاهی دادن بقیه به این مسئله بوده است و نه چیز دیگر ( وضعیت مالی ) که این هم حقیقت دارد و هم اکنون بسیاری از هنر مندان عزیز کشورمان با این مشکلات دست و پنجه نرم میکنند ولی کو گوش شنوا . واقعآ تا کی باید شاهد این گونه بی مهریها نسبت به این عزیزان باشیم ولی از همین جا به تمامی ان عزیزان که عرصه هنر و فرهنگ این مملکت را با هنرشان قناعت می بخشند و عاشقانه به این حرفه مشغولند می گوئیم که ما هرگز شما را فراموش نکرده ایم و از صمیم قلب شما را دوست داریم و به شما عشق می ورزیم . روح احمد عزیز شاد و قرین رحمت بیکران خداوند باد.

به قول دوستمان این که این هنرمندان وضعیت مالی خوبی نداشتن افتخاره. این که با وجود تمام این سختی ها دست نکشیدن از هنرمندی‌شون به سودای نان.
بدبختانه انگار نظام ارزشی ما واژگون شده!! چه غم‌انگیز...

چرا نباید از وضع مادی هنرمندان نباید بنویسند تا
همه بدانند که ...با پولهای مملکت چه میکنند!

مگر قرار است ارشاد کار مثبت در جهت پیشرفت فرهنگ و هنر ایران انجام دهد؟

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما .

ازطرف فقرای نعمت الهی گنابادی

احمد جان تو گوئی یار باد صبا بودی و هم عنان با صبا با شتاب هر چه تمامتر سفر کردی تا یاران دیرین خود را تنها بگذاری همراه سفرت مرثیه ای باد که اشکها از دیدگان فرو ریزد و یکسره سطور و ابیات هر مرثیه را فرو شوید. ( روحت شاد و یادت ماندگار باد. )

اعمال فشار مالی و بی خبر نگهداشتن مردم از هنر مندان بخشی از سیستم فرهنگ ستیز است و این هم تازگی ندارد. اقدامهای فردی هم اثرات محدودی دارد. با نان دادن و .... مشکلات هنر مندان بعنوان بخشی از فرهیختگان جامعه حل نمی شود. مگر وضع معلمان جز این است؟ به هرحال ننگ است که عارف ها و قمرها و آقالو ها و محصص ها و گلشیری ها و خاطره پروانه ها و .... در تنهایی و تنگدستی بزیند و بمیرند.

اين سيستم فرهنگ ستيز، قبول. اثرات محدود اقدامهاي فردي هم قبول.
بالاخره، آقاي بدون نام. شما چه راه حلي پيشنهاد مي كنيد؟!
آيا بايد هيچ كاري نكرد؟!

مرحوم آقالو در شازده کوچولوی شاملو خودپسند را می‌خواند و نه روباه.

در پاسخ به دوست عزیز
همیشه باید کاری کرد هر چند ناچیز ولی از هر کاری و ساختاری باید به اندازه توانش توقع داشت.
من ز جان جان شکایت میکنم؟ من نی ام شاکی حکایت میکنم
بنده صلاحیت ارایه راه حل ندارم.
بدون نام

افسوس كه از عمر جهان هر نفسي رفت
ديديم كزين جمع پراكنده كسي رفت...
روانش شاد...

امیدوارم روحش شاد باشه. برای خانواده محترم ایشان آرزوی صبر دارم.