رادیو زمانه

تاریخ انتشار مطلب: ۱۳ مرداد ۱۳۸۷
گفت و گو با حسین خسروجردی، نقاش معاصر:

«آرزوهای بزرگی برای نامی پتگر داشتم»

مجتبا پورمحسن
mojtaba@radiozamaneh.com

نامی پتگر، نقاش نام‌دار ایرانی، بعداز ظهر روز سه شنبه بر اثر سکته قلبی در نوشهر درگذشت.

نامی پتگر در سال ۱۳۲۴ خورشیدی در تهران متولد شد و نزد پدرش، علی اصغر پتگر آموزش دید.

وی در سفرهایش به مناطق گوناگون ایران از ویژگی‌های متنوع جغرافیایی ایران و رنگ‌های مورد کاربرد در صنایع دستی تاثیر گرفت و در سفرهای اروپایی، با هنر کلاسیک و مدرن اروپا آشنایی عمیق تری پیدا کرد.

نامی پتگر، نمایشگاه‌های متعددی از کارهایش در داخل و خارج از ایران برپا کرده بود. ‌حسین خسروجردی، نقاش معاصر در گفت و گو با زمانه از نامی پتگر می‌گوید:

Download it Here!

برای من غم‌انگیز و باور نکردنی است. آقای پتگر انسان بزرگ و بسیار پرتلاش بود و با دقت و وسواس کافی کار می‌کرد.

او در نقاشی روح بزرگی داشت و خیلی به دنبال نشانه‌های جوهری هنر ایران بود. وقتی کار ایشان را نگاه می‌کنیم، عمیقاً یک اتصال خیلی درونی با این هنر می‌بینیم.

درونمایه هنر ایشان، از هنر گذشتگان ایرانی ‌ما، مخصوصاً از هنر مینیاتور ایران گرفته شده بود، گرچه به ظاهرهیچ شباهتی به مینیاتور نداشت.

نامی پتگر، یک ایرانی ناب و تمام‌عیار بود و خیلی سلیمانه و اندیشمندانه هنر ایران را دنبال می‌کرد. گونه‌ای از ترکیب هنر غرب و هنر شرق را در کار ایشان می‌توان دید.


حسین خسروجردی، نقاش معاصر

به نظر من، ایشان یکی از سربه‌زیرترین نقاش‌های ایران بود. خیلی با حوصله و دقت نقاشی را بدون هیجان و هیاهو بدون شعارهایی که در این مواقع داده‌ می‌شود، دنبال می‌کرد و شاگردان خیلی خوبی تربیت کرد.

در هر نمایشگاهی بدون هیچ‌گونه اصراری که مثلاً کارش باید در فلان‌جا گذاشته شود، حضور داشت. شما هر جایی کار آقای نامی را می‌دیدید، مثل این بود که چراغی در منزل‌تان روشن است.

من واقعاً کار ایشان را دوست داشتم و برایش آرزوهای بزرگی داشتم و هنوز هم برای خیلی‌ها دارم. اما شاید برای آقای پتگر خیلی بیشتر؛ چون دلم می‌خواست که این نوع نگاه و نگرش توسعه بیشتری پیدا کند.

آقای خسروجردی، آیا می‌شود نامی پتگر را در نقاشی ایران صاحب سبک دانست؟

بله، صاحب شیوه بودند و خیلی هم منحصر به فرد بودند؛ دنباله‌روی کسی به معنای تقلید نبودند؛ نه هنرمند اروپایی، نه هنرمند ایرانی. ولی تاثیرپذیر از هر دو جریان هنر ایران و هنر اروپایی، و صاحب یک استیل و شیوه خاص خودشان بودند.


نامی پتگر، نقاش ایرانی

کار ایشان را در هر جایی ببینید، امضاست. یعنی بدون دیدن عنوان ‌و نام نقاش زیر اثر ، مشخص است که کار ایشان است. به همین دلیل می توان گفت که ایشان صاحب شیوه و صاحب استیل خاص خودشان بودند.

آقای پتگر تقریباً در تمام نمایشگاه‌های پس از انقلاب شرکت داشتند. پس چرا از ایشان کمتر اسمی به میان می‌آمد؟

شاید به دلیل اصرار خودش بود. ایشان بدون شعار، بدون شلوغ کردن و بدون خودنمایی‌هایی که معمولاً ماها داریم، خیلی سربه زیر و آرام و متین بود و به هیچ کسی برای برگزاری نمایشگاه، نه ‌نمی‌گفت.

از این خط کشی‌هایی که معمولاً ما د اریم، ایشان نداشتند. این خط کشی‌ها برای ایشان مهم نبودند.

آقای پتگر واقعاً یک نقاش تمام عیار بودند. او به دور از هیاهوهای غلطی که در هر حوزه‌ای می‌تواند وجود داشته باشد، همه را دوست داشت و تقریباً در همه نمایشگاه‌ها هم شرکت می‌کرد.

آخرین بار هم من برای یک نمایشگاه مشترک در یکی ازگالری‌های تهران با ایشان تماس گرفته بودم و ایشان هم تمایل نشان داده بودند که کار کنند. اما هنوز وقت نمایشگاه نرسیده بود.

همان‌طور که گفتید، کمتر در مورد ایشان سروصدایی یا خبری وجود داشت. اما کسانی که ایشان را می‌شناختند، خیلی جدی کارهای‌شان را دنبال می‌کردند.

آیا ‌انجمن نقاشان ایران‌ برنامه‌ای برای بزرگداشت ایشان خواهد داشت؟

من هنوز غافلگیر هستم و نمی‌دانم چه خواهد شد. اما طبیعی است که آقای نامی را همه دوست داشتند. نامی پتگر، انسانی بسیار دوست داشتنی بود. گرچه با محافل مختلف حشر و نشر زیادی نداشت و بیشتر در آتلیه مشغول بود، اما به دلیل جایگاه ویژه ایشان در نقاشی ما، حتماً هم انجمن نقاشان و هم محافل و تشکل‌های مختلف، برای ایشان آستین بالا خواهند زد.

Share/Save/Bookmark

در همین زمینه:
درگذشت نامی پتگر، نقاش ایرانی
نامی پتگر، نقاش درگذشت

نظرهای خوانندگان

در تیتر خبر اشتباهن مانی پتگر آمده است.
. . . . . . .
زمانه ـ با سپاس از توجه و تذکر شما. اصلاح شد.
. . . . .

-- علی ، Aug 2, 2008 در ساعت 06:28 PM

اگر چه شخصا به کارهای آقای پتگر علاقه دارم، اما این شیوه گفتگو کردن ، پرسیدن سوالات کلی، تعریف تمجیدهایی که معمولا مال بعد از مرگ آدم هاست، اینکه حالا ما چقدر غمگین هستیم و قدر ایشان را ندانستند و عجب نقاش قابلی بود و عجب روح بزرگی داشت،ااینها دقیقا همان برخوردی است که ما ایرانی های مهربان بعد از مرگ آدم ها داریم. این اصلا مناسب نیست دستکم برای خبرنگاری که دارد در این باره مطلبی تهیه می کند. فکر میکنم آقای مصاحبه گر خوب بود قبل از هر چیز کمی درباره آقای پتگر اطلاعات می داشت و بعد سراغ گفتگو کردن درباره او می رفت.

-- سحر ، Aug 3, 2008 در ساعت 06:28 PM

بهتر بود در مورد آقاي نامي پتگر با يك نقاش پيشكسوت مصاحبه مي كرديد ، ما از اينگونه نقاشان كم نداريم .

-- بدون نام ، Aug 3, 2008 در ساعت 06:28 PM

ما فقط خواندیم که خوب بود و عالی بود هیچ تحلیل فنی و تکنیکی از کار آقای نامی پتکر نشده است ضعف و قوت ایشان اصلا مطرح نشده است بیشتر حرفهای کلی زده شده که برجستگی کار ایشان را کمرنگ کرده است . اینکه با رنگ با فضا و طرح و .......چه چیزی ارائه داده مطرح نشده است . این طریقه ی گزارش خواننده را تحریک نمی کند بلکه بی تفاوت میکند .

-- فرهاد- فریاد ، Aug 3, 2008 در ساعت 06:28 PM