رادیو زمانه

تاریخ انتشار مطلب: ۱۷ اردیبهشت ۱۳۸۷

کودکانِ خیابان‌های ما

این بچه‌ها همین جا هستند. آنقدر به ما نزدیک هستند که نمی‌بینیم‌شان. گرانی گوشت و برنج و افزایش اجاره مسکن و نداشتن پول کافی برای سفر را لحظه‌ای بگذاریم کنار. درست، همه‌ی ما مشکل داریم. اما این بچه‌ها از خدا می‌خواهند این مشکلات ما را داشتند، و زندگی در خانواده و نه خیابان را تجربه می‌کردند.
دیدنِ بچه‌های فقیر سومالی و دیگر کشورهای آفریقایی رقت‌انگیز است، اما لحظه‌ای، فقط لحظه‌ای فکر کنیم در چند صد متری ما، بچه‌هایی هستند که شب‌ها سرشان را روی بالش نمی‌گذارند. بچه‌هایی که به اندازه‌ی بقیه ایرانی هستند و حق دارند مثل بقیه خیابان‌ها را برای قدم زدن انتخاب کنند، نه برای زندگی.

Share/Save/Bookmark

نظرهای خوانندگان

حق با شماست من چکار میتونم بکنم برای این همه کودک آواره ایرانی که سر پناهی ندارند شول دارم و دریغ می کنم ؟ جا و مسکن دارم و دریغ می کنم ؟ غذا و لباس بیش از نیاز خودم دارم و دریغ می کنم ؟ جز اینکه بگم همدرد شما هستم و این کودکان رو دوست دارم مشکل عمده کجاست؟ کشورهای امیرکای جنوبی ونزوئلا و عراق و غیره و فلسطین که مسولان مملکت ما مرتبا دارند به اونا پول و وام و کمک مالی و غیر مالی سرازیر میکنند واجب ترند یا خودمان به مسولان مملکت خودمان این عکیها رو نشان دادید؟ نظر اونها چیه؟ شاید واقعا بی خبرند که اصلا چنین بچه هایی تو ایران وجود دارند یا نه؟ شاید هم میدونند ؟پول و شروت ایران عزیز ما دست کی است؟ حاکمان مهربان و دلسوز ایران؟ توی سفره ما که چیزی نیست ووو

-- ماری ، May 6, 2008 در ساعت 06:43 PM