ناخرسندی نابینایان در آمریکا از یک فیلم

پژمان اکبرزاده

نابینایانی که در یک آسایشگاه روانی زندگی می کنند، به هم حمله می‌کنند؛ در خودشان مدفوع می‌کنند و برای غذا به تجارت جنسی می پردازند...

اینها صحنه‌هایی از فیلم «کوری» (Blindness) ساخته‌ي فرناندو میرلس (Fernando Meirelles) است که واکنش نابینایان، به‌ویژه در ایالات متحده را برانگیخته است.

مارک ماورر (Marc Maurer)، مدیر فدراسیون ملی نابینایان در بالتیمور، که خودش نیز یک نابیناست، می‌گوید: «چنین سناریویی ترفند عاقلانه‌ای برای موفقیت در جامعه نیست؛ بلکه توصیفی توهین‌آمیز و ناامیدکننده از نابینایان و تحلیل‌بردن همه‌ي تلاش‌ها در جهت همراه کردن آنها با قشر غالب جامعه است.»

پوستر فیلم

مارک ماورر به آسوشیتدپرس گفته: «در فیلم "کوری" تصویر هیولامانندی از نابینایان به مردم ارائه می‌شود که به نظر من دروغ است. نابینا بودن، افراد نجیب را به هیولا بدل نمی‌کند».

فدراسیون ملی نابینایان، درصدد است به فیلم «کوری» که توسط کمپانی میرامکس در 75 سینمای آمریکا به نمایش درآمده اعتراض کند. نابینایان و اطرافیان آنها در جریان اعتراض‌ها، بروشورها و پلاکاردهایی را حمل خواهند کرد که روی یکی از آنها نوشته شده: «من هنرپیشه نیستم بلکه نقش یک نابینا را در زندگی واقعی ایفا می‌کنم».

فدراسیون ملی نابینایان در بیانیه‌‌ي خود اشاره کرده: «فیلم "کوری" کلیشه‌های نادرست رایج درباره‌ي نابینایان را تقویت می کند؛ کلیشه‌هایی از این قبیل که نابینایان به خودشان اهمیت نمی‌دهند و دائما سر ناسازگاری دارند.»

کریستوفر دانیلسن (Christopher Danielsen)، یکی از سخنگویان فدارسیون، در مصاحبه‌ای گفته: «ما در ایالات متحده دارای مشکلات اجتماعی گوناگونی هستیم چون مردم فکر می‌کنند ما نمی‌توانیم همه‌ي کارها را انجام دهیم. این فیلم کمکی به این قصیه نمی‌کند.»

در پی ادامه پیدا کردن اعتراض‌ها به فیلم "کوری" و تلاش رسانه‌ها برای تماس با فرناندو میرلس، که نامزد دریافت اسکار برای فیلم "شهر خدا" (City of God) نیز است، روز پنجشنبه، کمپانی میرامکس اعلام کرد که او به دلیل فیلمبرداری یکی از فیلم‌هایش در دسترس نیست.

استودیوی تهیه کنندهء فیلم اما بیانیه‌ای منتشر کرده و از اینکه فدارسیون ملی نابینایان در پی اعتراض به فیلم برآمده، ابراز تاسف کرده است.

فیلم با بودجه‌ي 25 میلیون دلار ، بر اساس داستانی به زبان انگلیسی از ژوزه سارامگو (Jose Saramago)، برنده‌ي پرتقالی جایزه‌ي نوبل، ساخته شده؛ داستانی که در سال 1995 منتشر شد و در آن از اپیدمی رمزآلودی گفته می‌شود که باعث شد مردم، تنها نوری سفید را ببینند؛ در داستان، همین موضوع، باعث به همین ریختن نظم جامعه در یک شهر می‌شود.

در فیلم، جولین مور (Julianne Moore) نقش همسر یک چشم‌پزشک را ایفا می‌کند که بینانی‌اش را از دست داده؛ او برای اینکه در کنار همسرش باشد وانمود می‌کند که او هم نابینا شده و در نهایت، رهبری یک شورش در قرنطینه‌ي نابینایان را به عهده می‌گیرد.

فیلم در یکی از برنامه‌های گشایش جشنواره فیلم کن هم به نمایش درآمد که به نوشته‌ي آسوشیتدپرس، با بی اعتنایی تماشاگران مواجه شد.