ترک صحنه اسکالای میلان هنگام اجرای اپرا

پژمان اکبرزاده

در برنامه‌های هفتگی موسیقی کلاسیک رادیو زمانه در هفته گذشته اشاره کرده بودیم که مجله‌های موسیقی کلاسیک به سختی فروش می‌روند و به راه‌های گوناگون برای فروش متوسل می‌شوند؛ از جمله اهدای یک سی.دی رایگان. ولی مجله موسیقی «گرامافون» در آخرین شماره‌اش علاوه بر یک سی.دی. هشتاد دقیقه‌ای دربرگیرندهء شانزده کار از آهنگسازان بزرگ دنیا مانند بتهوون، شومان، چایکوفسکی و جان کیج، یک دی.وی.دی. هم به نام «ذوق هنری» ضمیمه مجله کرده است؛ یک دی.وی.دی با نوزده قطعه بدون کلام یا اپرا از جمله «مادام باترفلای» از پوچینی،‌ «پارسیفال» از واگنر و یک «اتود پیانو» از شوپن.

جیمز اینورنه (James Inverne) سردبیر مجله گرامافون در پیشگفتار خود نوشته: «اگر موسیقی منعکس‌کنندهء احساسات ما در زمان است، زمان هم مطمئناً می‌تواند در موسیقی و موسیقی‌دانان ما بازتاب داشته باشد.» جیمز اینورنه به این موضوع اشاره کرده که سال ۲۰۰۷، صد و چهلمین سال تولد توسکانینی (رهبر ارکستر نامدار) و پنجاهمین سال مرگ اوست و وقتی به این موضوع فکر می‌کنیم که او با پوچینی کار کرده، زمانش برایمان بسیار دور و غیرقابل لمس به نظر می‌آید. خوشبختانه ضبط‌های بسیار از او، میراثی برای ما به شکل‌های گوناگون به جای گذاشته است؛ میراثی برای ستایش هنر او.

پس از بخش نامه‌ها و سی.دی‌های گزیدهء سردبیر مجله گرامافون، گزارشی از ایتالیا به چاپ رسیده و حرکت شوکه کنندهء روبرتو آلاگنا (Roberto Alagna) اپراخوان فرانسوی که در حین اجرای اپرای آیدا، صحنه تالار اسکالای میلان را ترک کرده است. «اسکالا» یکی از مشهورترین اپراخانه‌های دنیاست. پس از پایان آخرین نت‌های بخشی از اپرا که باصدای این خوانندهء تنور در نقش رادامس (Radames) اجرا می‌شد، ضمن تشویق‌های مردم، صدای سوت و هوکردن هم شنیده شد. در این لحظه آلاگنا مشت‌هایش را به نشانه اعتراض بالا برد و صحنه را ترک کرد. به هرو رو، آنتونلو پالیمبی (Antonello Palimbi) خواننده جایگزین برای این نقش،‌ بلافاصله به صحنه آمد و رهبر ارکستر هم بدون درنگ اجرا را ادامه داد. پیش از اجرای بخش سوم،‌ مدیر اسکالا به روی صحنه آمده، از این بابت عذرخواهی کرده و گفته برنامه روال عادی خودش را طی خواهد کرد. مجله گرامافون نوشته: «مردم در اسکالا در هو کردن خوانندگان معروف مانند پاواروتی، ماریا کالاس و رنه فلمینگ پیشینه طولانی دارند. قضیه اختلاف بین آلاگنا و اسکالا و ترک صحنه توسط این خواننده شدیداً از سوی طرفداران اپرا و خبرنگاران دنبال می‌شود. این خواننده که رسانه‌های ایتالیا به وی چندان روی خوشی نشان نداده‌اند گفته است در آن شب برای اجرای بخش بعدی می‌خواسته به صحنه بازگردد ولی تالار به وی اجازه نداده و به همین خاطر، اقدام قانونی خواهد کرد. سخنگوی اسکالا هم اعلام کرده از نظر حقوقی، آلاگنا با خروج از صحنه برخلاف قرارداد عمل کرده است. جدال بر سر این قضیه همچنان ادامه دارد!

در ادامه مطالب مجله،‌ چند مصاحبه کوتاه با یانی یانسن (Janine Jansen) (تکنواز ویلن)، فیلیپ یاروسکی (Philippe Jaroussky) (خواننده) چاپ شده و چند خبرکوتاه از همکاری آل گالودرو (Al Gallodoro) با ارکستر سمفونیک ان.بی.سی.، استخدام شدن پل واتکینس (Paul Watkins) (به عنوان رهبر کمکی ارکستر مجلسی انگلستان) و آن‌لاین شدن نت همه کارهای موتسارت به رایگان، که برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به تارنمای www.dme.mozarteum.at مراجعه کنید.

در بخش هنرمندانی که باید مورد توجه قرار بگیرند، ‌از فعالیت‌های هیونا یو (Hyunah Yu) خواننده سی و هشت ساله کره‌ای سخن گفته شده و پس از آن، بخشی از خاطرات استفان هاگ (Stephen Hough) (پیانیست)، گپی با ناتالی دیسی (Natalie Dessay) (خواننده) که گفته «برای نقش‌هایی که می‌خواهم اجرا کنم هیچ ایده‌ای ندارم. این مشکل رهبر است. اوست که باید بگوید چه از من می‌خواهد.»

در شماره پیشین مجله گرامافون، از استخدام شدن کریستف اشنباخ (Christoph Eschenbach) (رهبر ارکستر و پیانیست نامدار آلمانی) برای رهبری ارکستر فیلادلفیا که از مهمترین ارکسترهای آمریکاست خبری چاپ شده بود. کنسرتی به بهانه آغاز فعالیت اشنباخ با این ارکستر با استقبال زیاد برگزار شد ولی ظاهراً این رهبر آلمانی تصمیم گرفته پس از فصل هنری ۲۰۰۷-۲۰۰۸ از سکوی رهبری ارکستر فیلادلفیا پایین بیاید. تصمیم اشنباخ در این شهر با اظهارنظرهای متضاد دو منتقد موسیقی بانفوذ مواجه شده که نوشتارهایی رو در Philadelphia Inquirer منتشر کرده‌اند. مجله گرامافون هم در شماره تازه‌اش نوشتار مفصلی درباره این قضیه و قضایای مشابه چاپ کرده است.

مطالب تازه‌ترین مجله گرامافون با نوشتاری درباره فعالیت‌های آنجلا هویت (Angela Hewitt) )پیانیست نامدار کانادایی) ادامه پیدا می‌کند با این عنوان که خودش را وقف آهنگسازان محبوبش کرده و از این رهگذر، یک لشکر هوادار تازه نصیبش شده است. در بخش «مجموعه‌های گرامافون» (The Gramophone Collection) به یک سونات برای پیانو از جان کیج پرداخته شده است. در ادامه هم گزارشی چاپ شده درباره تحصیل موسیقی کلاسیک در بریتانیا برای افرادی که نمی‌خواهند به عنوان اجراکننده فعالیت داشته باشند. پیشنهادهایی هم برای خرید ساز کوچک برای هنرجویان کم سن و سال موسیقی و در نهایت گزارشی از برگزاری مراسم جوایز سال ۲۰۰۶ گرامافون.

مانند همیشه بخش عمده‌ای از مطالب مجله، مروریست بر تازه‌ترین سی.دی‌های ارکستری، سازی، آوازی، اپرا، سازی، موسیقی فیلم،‌ دی.وی.دی.‌های موسیقی، کتاب‌های تازه موسیقی کلاسیک که یکی از آنها درباره زندگی یاناچک (آهنگساز) و دیگری درباره هنر تئاتر و واگنر است.

بخش سفر موسیقایی مجله، خوانندگان را به فلورانس در ایتالیا می‌برد و از جشنواره موسیقی مجلسی در این شهر میگوید که یکی از معدود جشنواره‌های موسیقی در اروپاست که تنها به موسیقی مجلسی اختصاص دارد. مجله گرامافون بخش جالبی هم دارد به نام «چه خبرا» که در هر روز ماه فوریه از نگاه موسیقی چه رویدادی جالبی رخ می‌دهد؛ مانند ۱۰ فوریه که اپرای مینیاپولیس، نخستین اجرای جهانی یک اپرا از ریکی یان گوردون (Ricky Ian Gordon) ، را اجرا می کند یا ۲۶ فوریه که ارکستر فیلارمونیک سنت پترزبورگ در منچستر کنسرت می‌دهد.