نیاز به «آرامش» برای تهیه گزارش هنری

در روزهای گذشته، برخورد نامناسب با خبرنگاران رشته موسیقی در چندین جشنواره و کنسرت در رسانه ها منعکس شد. رادیو زمانه به همین بهانه، با محمد تاجیک (خبرنگار موسیقی در خبرگزاری هنر) گفتگوی کوتاهی کرده است:

* * *

چنین برخوردهایی قبلاَ هم در برنامه‌های گوناگون صورت گرفته بود. در کنسرت شهرام ناظری، جشن خانه‌ی موسیقی و در نشست تخصصی محمدرضا لطفی و ... تصور می کنم بیشتر به دلیل برنامه‌ریزی نکردن است و بی‌توجه بودن به جایگاه رسانه و اهمیت قائل نشدن برای مردم. هنگامی که با خبرنگاران که عده‌ی معدودی هستند و خودشان هم می‌دانند چه جایگاهی دارند چنین برخوردهایی می‌شود، خب معلوم است با مردم عادی، بخصوص با مردمی که به موسیقی اصیل علاقه دارند چه می کنند.

- برخوردهای صورت گرفته صرفاً مربوط به خبرنگاران رشته‌ی موسیقی هست یا اینکه خبرنگاران در رشته‌های دیگر هم این مشکل را دارند؟

بالاخره خبرنگاری که می‌آید کنسرت را پوشش بدهد، خبرنگار موسیقی‌ست. خبرنگار تخصصی موسیقی هست. خبرنگارهای محدودی در زمینه موسیقی فعالیت دارند که بسیار هم به کارشان علاقمندند ولی با اینها برخوردهای خوبی نمی‌شود...

- منظور من این است که فرضاً اگر یک جشنواره‌ی تئاتر یا فیلم برپا باشد، خبرنگارانی که در زمینه فیلم و تئاتر کار می‌کنند هم درگیر چنین برخوردهایی از سوی گردانندگان جشنواره‌ها هستند یا خیر.

در جشنواره‌های فیلم و سینما افراد حرفه‌ای‌تری هستند. در تئاتر هم در سالیان گذشته از این برخوردها وجود داشت. ولی موسیقی خیلی حادتر شده است. بالاخره یک فیلمساز یا تهیه‌کننده‌ و یا حتا پخش‌کننده، رسانه برایش اهمیت دارد، چرا که مسائل موثر در فروش فیلم و استقبال از فیلم‌هایشان برایشان مهم هست.

- فکر می‌کنید باید چه کرد برای حل کردن این مسایل و برای برخورد درست با خبرنگاران...

کار بسیار ساده‌ای است. آیا در یک تالار مانند تالار وزارت کشور با آن گنجایش عظیم‌اش برای ۲۰نفر خبرنگار جایگاهی وجود ندارد؟!‌ آن افرادی که برای جمعیتی کثیر برنامه‌ریزی می‌کنند برای خبرنگاران هم باید چنین برنامه‌ای بریزند. نکته‌ی جالب این بود که پس از این کنسرت آقای ناظری که حواشی بسیار زیادی داشت خود آقای ناظری یک جلسه‌ گذاشت و عذرخواهی و دلجویی کرد. سپس در کنسرت کامکارها، حتا پیش از کنسرت، خود آقای کامکار به من گفت،‌ ما این مشکلات را مانند کنسرت شهرام ناظری نخواهیم داشت. حتا این نوع انعکاس دادن باعث شد در کنسرتی مثل کنسرت کامکارها چنین مشکلاتی وجود نداشته باشد. ما خبرنگار هستیم. خود من را می‌فرستادند کوی دانشگاه. آدم باتوم می‌خورد و می‌گوید عیبی ندارد ولی در زمان کنسرت باید با آرامش گزارش تهیه کنی. نباید به گونه ای باشد که هیچ تفاوتی مثلاَ با قضایای کوی دانشگاه نداشته باشد.