کنسرت داریوش و اندی در آمستردام

فایل صوتی گزارش را از اینجا بشنوید
پوسترهای تبلیغاتی کنسرت داریوش و اندی از حدود دو ماه پیش در فروشگاه های ایرانی در هلند به چشم می خورد و دوستداران این هنرمندان انتظار ورود خوانندگان محبوب شان به آمستردام را می‌کشیدند.

15 سپتامبر (24 شهریور)، برنامه داریوش و اندی در سالن هتل اسخیپول (Schiphol) در نزدیکی فرودگاه بین المللی آمستردام برگزار شد. با توجه به اینکه داریوش و اندی مدتها بود در هلند برنامه اجرا نکرده بودند انتظار می رفت که سالن پر باشد ولی حدود چهارصد نفر در کنسرت شرکت کردند.

داریوش و اندی، هر یک در سبک خودشان، خوانندگان موفقی هستند و کنسرت گذاران هم درصدد هستند با دعوت از خوانندگان در سبک های گوناگون، جمعیت بیشتری را به سالن بکشانند؛ حال آنکه به نظر می رسد در چنین مواقعی گهگاه هواداران پر و پا قرص یک سری از همین خواننده ها در سال حضور پیدا نمی کنند.

برنامه داریوش و اندی توسط گروه هنری پاسارگاد به مدیریت مجید صالحی برگزار شده بود. صالحی در شب کنسرت بسیار گرفتار بود و تنها توانست چند جمله کوتاه با ما صحبت کند:

«در هلند فعالیت داریم ولی در دیگر کشورهای اروپایی هم کنسرت می گذاریم. از پشتیبانی مردم ممنون هستیم و این پشتیبانی همیشه به ما ثابت شده است. کنسرت داریوش و اندی را هم علاوه بر آمستردام در لندن، بیرمنگام، منچستر و کلن برگزار می کنیم». از صالحی پرسیدم آیا در آینده خواهد توانست کنسرت های ایرانی را در تالارهای بزرگ آمستردام مانند کنسرت خباو (Concertgebouw) برگزار کند؟ وی گفت: «بله! قرارداد بسته ایم و سال آینده با داریوش در کنسرت خباو خواهیم بود.»

در بخش نخست کنسرت، اندی برنامه اش را اجرا کرد. اندی یک روز پیش از کنسرت به آمستردام آمده بود و در شهر گردش کرده بود. به مردم می گفت: «جای خوبی هستید، شکایت نکنید!»

داریوش هم همچون همیشه، برنامه اش را با اجرای ترانه های خاطرانگیزش آغاز کرد؛ «شام مهتاب» اثری فراموش نشدنی از صادق نجوکی روی اشعار مینا جلالی.

پیش از ورود به هلند شنیده بودم که میان ایرانیان ساکن این کشور، شکاف فرهنگی عمیقی وجود دارد. گروهی سخت درگیر کار، فعالیت های فرهنگی - دانشگاهی و گروه دیگر مشغول مسائل دیگر. به هر روی، یکی از جالب ترین بخش های کنسرت، زمانی بود که تعدادی از جوانانی که ظاهراً در حال عادی نبودند به داریوش اصرار می کردند ترانه های «سیاسی» بخواند. داریوش گفت:

«سیاسی؟!... شما میدانید "سیاسی" یعنی چه؟... "دوباره می سازمت وطن" را هم نمی خوانیم چون شما اهل ساختن نیستین! رک و راست بخوام بگوم، ماها اهل حالیم! اگر اهل حال نبودیم اینطوری نمی شدیم... "ساختن" داریم تا "ساختن"... بعضی ها "می سازن" و بعضی ها "میسازن"! انشاالله نسل آینده نسلی خواهد بود پربار، نسلی که انکار نکنه، نسلی که معتقد به وطن پرستی و همبستگی باشه، نسلی که یگدیگر را ترور نکنه، به عقیده دیگری احترام بگذاره. خود من دیکتاتورزاده هستم، بهم زور گفتن، منم یاد گرفتم زور بگم! نسلی که زور بگه هیچوقت برنده نیست. از پدر و مادرمون بهمون منتقل شده.... به امید خداوند به آن نقطه مشترک فکری خواهیم رسید.....»

داریوش ظاهراً دیگر از فعالیت های سیاسی جامعه ایرانی در برون مرز قطع امید کرده و تصمیم گرفته تنها تا آنجا که در توان دارد برای مبارزه با اعتیاد در ایران گام بردارد. در شب کنسرت هم بروشورهایی را درباره فعالیتهای «بنیاد آینه» در اختیار مردم قرار داد. بنیادی که برای مبارزه گسترده با اعتیاد در ایران بنیان نهاده است.

گفتگو با داریوش در شب کنسرت به دلایلی ممکن نشد ولی فردای آن شب، پانته آ ، از همکاران رادیو زمانه در قطار به سوی شهر کلن با او همسفر بود. داریوش ضمن ارسال پیام نلفنی برای دوستدارانش، قول داد به زودی یک گفتگوی مفصل با رادیو زمانه داشته باشد.

گزارش و عکس از: پژمان

persia_1980@yahoo.com