آقای کلانتری عزیز
من در بحث منطقی و نه به این شکل یک خط در میان توهین آمیز در زمینه انقلاب ایدئولوژیک محاهدین هیچ مشکلی نمیبینم، هر چند شما بسیار ابتدائی و یکطرفه به قاضی رفته اید و حکمتان را هم پیشاپیش صادر کرده اید که هنر چندانی نیست. الان کاری به این موضوع ندارم، اما به ربط بی مورد و ناحق آن در حق خانم طالب جدی بی اندازه معترضم.
- به چه دلیل ازدواج خانم طالب جدی را ایدئولوژیک نامیدید؟ این موضوع و ربط ناشیانه اش به موضوع نوشته تان واقعیت ندارد و آنها در آمریکا و پیش از اینها ازدواج کرده بودند. من حتی آشنائی شخصی دارم بر چه اساسی به خودتان اجازه میدهید هر قضاوت بی جائی در روابط شخصی و عواطف انسانها بکنید برای اثبات مدعای سیاسی خودتان؟
- خانم طالب جدی قربانی معامله و سیاست کثیف آمریکا در زمان کلینتون در قرار دادن مجاهدین در لیست تروریستی است و یا قربانی سازمان مجاهدین که خود زیر بمب باران و موشک باران هم آمریکا و هم ایران در هنگام مراجعتشان به آمریکا بوده اند؟ اگر مشکل شما وضعیت بناحق این خانم بود باید ماهیت قانونی که بر اساس آن این ظلم به این خانم میشود را روشن کنید و نه این سوء استفاده ابزاری از این موضوع در اثبات آراء خودتان، اخلاق خبرنگاری کجاست؟
- من هم تا چندی پیش شرایط مشابه این خانم را داشته ام با این تفاوت که موضوعم به مطبوعات کشیده نشده اما بجرم باورم به مبارزه و گذشتن از هستی ام برای دیگران دو سال از حقوق اجتماعی ام محروم و در راهروهای دادگاهها سپری کرده ام و خوب میفهمم این رنجم ربطی به سازمانی که تنها گناهش پافشاری در مبارزه با آخوندها و قرار دادن این امکان در اختیار امثال من ندارد بلکه محصول معاملات کثیف دولتهاست. اما انصاف و شرم خبرنگار که قاعدتا از قضا باید پرده از این رابطه کثیف بردارد کجاست؟

باز هم که سانسور کردید!؟ نظرات زیر مطالب دیگر که همزمان روز سایت آمده پدیدار شد اما نظر من نه. یا ماکزیموم مثل دفعات قبل بعد از رفتن مطلب از صفحه اول و بیات شدن آن دیده میشود. خوب وقتی که تحمل نظر غیر از خودتان را ندارید مگر مجبورید که مطلب بنویسید. اصلا ستون نظرات را حذف کنید خیال خود و دیگران را راحت کنید.

man hamishe baram soale ke dustan e mojahede ma chi shod k in harfa be nazareshoon khande daar o motenaghez nayoomad...yani jeddan ideology inghad afyoon e bashare? vaghti be yeki iman dari az chenin dodota chartaye sade ee ham aajez mimooni? haftad man masnavi e aghaye abrishamchi por az tanaghoz o bavar mikoni ama sadetarin tozih o kheir...

when rajavi shaked hand and kissed saddam this oprganization died.

در پاسخ خانم آنا ــ شما معتقديد دو ازدواجی که در اين گزارش از آنها صحبت به ميان آمده هيچ شباهتی به يکديگر ندارند و اگر هم وصلت آقای مسعود و خانم مريم را بتوان ازدواج ايدئولوژيک ناميد، اين در مورد ازدواج خانم زينب صدق نمی کند زيرا او و همسرش با عشق ازدواج کرده بودند. شما معتقديد سرنوشت تراژيک خانم زينب صرفاً ناشی از سياست های کثيف آمريکا است و به ميان کشيدن اين داستان استفاده ای ابزاری بوده تا ازدواج آقای مسعود و خانم مريم ، بازهم به طور مغرضانه، مورد انتقاد قرارگيرد.
.
بايد توضيح بدهم که اصطلاح «ازدواج ايدئولوژيک» که من در اين مقاله به کار برده ام به اين معنی نيست که اين ازدواج مصلحتی و با دستور تشکيلاتی صورت گرفته و عشق و علاقه ای در کار نبوده است. مسلماً آقای مسعود و خانم مريم نيز يکديگر را عاشقانه دوست دارند. منظور من آن بود که وابستگی ايدئولوژيک و تشکيلاتی يکی از دوطرف يا هردوی آنها مسير آتی ازدواج شان را به نحوی تعيين می کند که به نتايج کميک يا تراژيک می انجامد. در مورد اول (مسعود و مريم) به روشنی با يک کمدی لودهنده و افشاگر روبرو هستيم و در مورد دوم با يک تراژدی تلخ. می شد مورد اول را به تنهايی مطرح کرد. برای مطرح کردن آن احتياجی به استفاده ابزاری از چيز ديگری نبود، شرح ماجرا به خودی خود گويا است و من آنرا عيناً از مقالهء بيست و دوسال پيش خودم نقل کرده ام.
.
اما چرا ازدواج خانم زينب طالب جدی هم يک ازدواج ايدئولوژيک است؟ با قبول اينکه ادعای خانم زينب حقيقت دارد و ايشان هيچگاه عضو سازمان مجاهدين نبوده، به اين واقعيت ها که درگزارش آسوشيتدپرس آمده توجه کنيد: خانم زينب در سال 1987نه تنها برای ديدار همسرش به عراق می رود بلکه به طور رسمی از سوی سازمان مجاهدين در مقام نمايندهء به ثبت رسيدهء مطبوعاتی به کار می پردازد. خانم زينب می توانست به همسرش بگويد من باتو ازدواج کرده ام نه با سازمان تو. من برای ديدار و نزديکی با تو به اينجا آمده ام نه برای انجام وظيفهء سازماني. همسر زينب می توانست به او بگويد حق با تو است، ازدواج ما ارتباطی به ايدئولوژی و تشکيلات ندارد و تو موظف نيستی در راه حفظ عشق ما، برای سازمان انجام وظيفه کني. اما اين گفتگو صورت نمی گيرد. خانم زينب در سال 1996 به تابعيت ايالات متحده در می آيد. يک سال بعد شوهرش در انفجار بمب کشته می شود. اين همان سالی است که نام سازمان مجاهدين از سوی وزارت امور خارجهء آمريکا در فهرست سازمانهای تروريستی ثبت می شود. هنوز سالها با اشغال نظامی عراق و «سياست های کثيف» بعدی فاصله داريم. به طور منطقي، مرگ همسر زينب بايد به وابستگی های تشکيلاتی يا ايدئولوژيک او که به خاطر شوهرش صورت گرفته پايان دهد اما اين اتفاق نمی افتد. خانم زينب به هنگام حملهء آمريکا در سنگرهای سرد کمپ اشرف به سر می برد و از آن پس نيز تا سالها (تا زمان دستگيري) شغل تدريس زبان انگليسی به مجاهدين را در قرارگاه اشرف عهده دار می شود. چرا؟ از دو حال خارج نيست، يا اين کار داوطلبانه بود (اعتقاد ايدئولوژيک خود زينب) يا غيرداوطلبانه و فقط به لحاظ خاطره و پاس شوهر فقيدش (اعتقاد ايدئولوژيک شوهر). اگر شوهر زينب اين وابستگی تشکيلاتی و ايدئولوژيک را نمی داشت، بازهم اين تراژدی نصيب زينب می شد؟
.
پرسش ديگر اينکه مگر سازمان مجاهدين با آن لابی گردن کلفت اش در واشنگتن و در کنگرهء آمريکا، با خواست و تأييد خودشان يکی از متحدان ايالات متحده نيست؟ چه نفعی از آزار شهروندی آمريکايی که به متحدان خود آمريکا درس انگليسی می داده نصيب اين ابرقدرت اشغالگر می شود؟ /// ع. ک.

با سلام
دو بحث جداگانه در این نوشته هست
1. ازدواج مسعود رجوی و مریم قجر عضدانلو
2. ازدواج خانم طالب لو

ازدواج خانم طالب لو مانند دیگر ازدواج های تشکیلاتی بوده است . در قرارگاه های مجاهدین عموما ازدواج بدون تاکید مسو لین انجام نمی شد . ازدواج ها سیاسی بود مانند تمامی تشکیلات سیاسی در ایران که اتفاقا بسیار ی از آنها در ایران و خارج از کشور در تبعید به جدائی منجر شد که خود جای مطالعه جامعه شناسی و انسان شناسی دارد.

این ازدواج ها هم بعد از اینکه تحلیل های رجوی در مورد سرنگونی رژیم و جنگ ایران و عراق به شکست کامل انجامید و اقامت اعضا ی جریان وابسته به رجوی طولانی شد کاملا بدستور رجوی ممنو ع شد و همان "فتوای " رجوی در مورد طلاق همه زنان و مردان هوادار صادر شد . رجوی اتصال به رهبری (خودش ] و اطاعت بی چون و چرا از وی را که به نظر رجوی شرط لازم و کافی برای سرنگونی رژیم و سعادت افراد بود می دانست .بحث های سیمرغ .
در هر حال این جریان مشکل جدی در داخل روابط و مناسبات خود دارد زیرا هیچ زنی و مردی نه تنها حق ازدواج ندارند که ناقض یکی از منشور جها نی حقوق بشر هست بلکه حق صحبت کردن هم با یکدیگر را ندارند.
بر عکس آنچه که در مورد زنان و رهبری آنان می گویند. کافی است به سایت های رنگارنگ انان که تنها منطقشان حرفهای تکراری و فحاشی و بددهنی و تهدید منتقدان و مخالفان و تکرار پیروزی های نداشته است شما یک زن نویسنده نمی بینید . هر چند مردان هم همه یکجوری می نویسند و تفاوتی با هم در محتوا باهم ندارند .

و اما نکته اصلی باید اضافه کنم که آدمهای پیچیده ، در مورد عشق و زن پیپچیده رفتار میکنند در حالی که موضوع اصلی بعد از گذشت 20 سال از ازدواج مریم و مسعود ثابت کرده است که ازدواج معمولی بوده است و رجوی برای تکمیل کودتای خزنده خود در مجاهدین و کنترل بخشهای اصلی سازمان نظیر بخش اطلاعات و امنیت و مالی که دست مریم رجوی افتاد که رگ حیاتی هر سازمان و کشوری است دست به این کار زد .

اصولا یک آدم معمولی به یک زن خواهد گفت که می خواهد با وی دوست شود و یا ازدواج کند و مسلما رابطه جنسی یک بخش عمده آن هست و در طول تاریخ بوده است .
زمان نشان داد که بدون این ازدواج هم می شد مبارزه کرد و همه این ها یک سیرک بود که به جان بسیاری از اعضا سازمان مجاهدین در سال 64 تمام شد.
مسعود رجوی برای اینکه نشان بدهد این ازدواج انرژی زیادی آزاد خواهد کرد دهها نفر را از کردستان و اروپا به ایران فرستاد که تقریبا همگی به دلیل کنترل خط های تلفن توسط وزارت اطلاعات دستگیر و یا شهید شدند .

گذشت زمان نشان داد که مسعود رجوی هم مثل بقیه انسانها هست و از زنی که خوشش بیاید حاضر ست برای دست یافتن به وی هر کاری بکند .
این نکته هم قابل ذکر است که اگر فیروزه بنی صدر که مهریه اش استقلال ایران بود و بعد ازاینکه فهمید رجوی قصد رفتن به عراق را دارد از رجوی خواست که وی را طلاق بدهد و یا عراق نرود. که رجوی تصمیم گرفته بود به عراق برود و با طلاق گرفتن فیروزه راه برای ازدواج با مریم برای وی باز شد

سعید سلطانپور
روزنامه نگار - تورنتو

آدمهای پیچیده برای

مجاهدین خلق! یه مشت خل! که هنوز هم دست از خلبازیهاشون بر نداشتند!!!!

سبک و سطحي، عين چرندياتي که در توجيه و توضيح آين مضحکه ارائه شده بود. مقاله منصور حکمت را در اين رابطه بخوانيد.

گریه کنیم یا بخندیم؟
البته که بیشتر جای گریه دارد. اما این «درهم رفتن دو صلاحيت عالی» خنده دارترین حرفی بود که در این ماه شنیده بودم. آقا مرسی.

بسیار جالب بود مجاهدین در خصوصی ترین مسائل باید پیرو رهبری حزب باشند اینها یک دیکتاتوری کوچک هستند با خشو نت زیاد رجوی وهمپالگانش در به خاک وخون کشیدن جوانان ایرانی توسط رژیم به اندازه خمینی گناهکارند رهبری خودش را همیشه در جای امن قرار میده وافراد ساده لوح را در تیررس میگذارد همچون قرارگاه اشرف در عراق

این بحث عالی بود اما وارد اصل ماجرا نشده است . در حال حاضر همه زنهای مجاهد از شوهرانشان طلاق گرفته اند . اصلا دیگر در سازمان مجاهدین در عراق - که سه هزار نفر هستند - هیچکس متاهل نیست . همه جدا شده اند. نه کسی زن دارد و نه کسی شوهر . بچه هایشان را همه فرستاده اند به اروپا ، آمریکا و کانادا . یک فرقه عحیب و غریب شده اند با عقایدی که بی شباهت به باورهای موبدان هندو نیست . هر روز صبح باید گزارش خوابهایی که دیشب دیده اند را به مافوقشان دهند تا تحلیل ایدئولوژیک شود! زنها جدا و مردها جدا زندگی می کنند.
.
اصلاح صورت برای دختران مجاهد - که همه پیر شده اند - ممنوع است و قیافه هایشان پر است از موهای زائد . شکل خیلی بدی گرفته اند. همه مردهایشان سبیلهای صدام حسینی دارند . قبلا از صبح تا شب تانکها و تفنگهایشان را تمیز می کردند. الان که خلع سلاح شده اند هیچ سرگرمی ندارند. مسعود رجوی غیبش زده و مریم هم در فرانسه است . حالا هر شب مجاهدین بیچاره دور هم جمع می شوند و در وضف مسعود و مریم شعر خوانی می کنند. لشکرهای صد و پنجاه نفره شان! تبدیل به گروههای موسیقی و آواز خوانی و رقصهای لزگی و ترکمنی و آذری شده اند . البته رقص بندری را غیر شرعی و حرام می دانند . فرماندهان ارتش رهایی الان همگی یا سنتور می زنند و یا تمبک! پول غذایشان از کمکهای هواداران در اروپا و امریکا تامین می شود و اگر یک لحظه نیروهای آمریکایی از قرارگاهشان دور شوند، وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی موشک بارانشان می کند و هر سه هزار نفرشان را در همان عراق دستگیر می کند. همه مجاهدین وضعیت بسیار رقت باری پیدا کرده اند . تمام امیدشان این است که آمریکا از آنها به عنوان ابزاری علیه حکومت ایران استفاده کند. چون جنگ و انقلابشان تمام شده ، مایلند دوباره با زن و شوهر سابقشان ازدواج کنند ، اما از آنجا که ممکن است ازدواج مسعود و مریم زیر سئوال برود ، سازمان با این کار مخالف است . راه فراری هم ندارند. بجز نشریات و رادیو تلوزیون مجاهدین ، به هیچ روزنامه یا نشریه یا رادیو . یا تلوزیون دیگری دسترسی ندارند.
.
مجاهدینی که برای انجام امور سازمانی از قرارگاه اشرف خارج می شوند، بعد از برگشتشان به داخل قرار گاه ، حق نقل هیچ خبری از بیرون را ندارند. هوادارانشان در اروپا و آمریکا نیز از برقراری ارتباط با سایر ایرانیان منع شده اند . از نظر روحی و روانی به شدت ویران شده اند . آدمهایی مالیخولیایی با ظاهری پریشان . قبل از خوای دعاهای عجیب و غریبی می خوانند و برای مسعود و مریم زیارتنامه درست کرده اند. تا آنها را نبینید و با آنها بحث نکنید متوجه منظورم نمی شوید. من در بریتانیا هستم . مجاهدین در اینجا دخمه هایی دارند که انها خودشان را به آن راه می دهند. تعادل روحی ندارند و هر لحظه ممکن است به شما حمله کنند .

انتخاب جالبی از سوی عبدی کلانتری در موضوع زینب طالب و ازدواج های ایدوولوگیک بود. گرچه من فکر میکنم درباره ی ازدواج ایدوولوگیک این تشکیلات حتمن مثالهای روشنتری هم موجود است که زندگی تراجدیک هم دارند. ولی بهر حال هرکس بنا به اشنایی خود مثالی برمیگیزند که با وجود زیاد بودن موارد مشابه به علت بسته بودن این دایره زیاد مشخص نیستند و اصلن یافتنش دشوار. بطور حتم تحلیل ماجرای خانم طالب کار پیچیده ای است. اما عبدی کلانتری حداقل به بخشی از ان تا حدودی پرداخت. و فرصتی هم شد به بحث ازدواج های ایدولوگیک پرداخته شود. هم ازدواج اول اشاره شده در مقاله با مرد خشن و خمینی گرا و هم مرد دوم فعال تشکیلات مجاهدین بخشی از زندگی زینب طالب و تاثیر گذار رویکرد های بعدی او در کنار شخص خود زینب طالب می باشند. شاید اوردن بخشی از زندگی او و مطالب ازدواج ایدولوگیک کمی ساده نگری بنظر رسد ولی بنظرم طرف مثبت قضیه هم وجوددارد.
.
اگر این مطلب را پیچیده بدانیم که هم هست چون بنظرم مشکل در ریشه های فرهنگی شخصیت افراد یاد شده و عوامل روانشناختی ست حداقل درین مقاله بخشی از ان بدرستی باز شده است و این فرصت در اختیار خواننده قرارگرفته که درباره اش بیندیشد. اینرا هم در نظر داشته باشیم در جنبش مجاهدین خلق زنان جوان کم نبوده اند که جذب انها لزومن توسط عامل بالا صورت نگرفته است. اا بهر حال مسئله ی پچیده ا ست. شاید بد نباشد در فرصتی دیگر به ازدواج های درون حکومت جمهوری ! اسلامی ... ایران هم میان افراد حکومتی پرداخته شود. واقعن کشور ی داریم که می باید به فراوانی مشکلات و پیچیدگی های فرهنگیش افتخار کنیم! بخصوص وقتی میبینیم زندگی ها بر باد رفته یا داده میشود.!

در بابِ نگرش مجاهدین خلق به اسلام و تاریخ اسلام با نمونه‌هایِ مستندی که در اینجا ذکر شد، اصطلاحی به ذهن می‌آید که اینجا جایِ گفتنش نیست و آن بلاهت و ساده‌نگری محترمانه‌ترین تعبیراتی ست که می‌شد گفت. در نمونه‌یِ مجاهدین خلق شاهدِ گونه‌ای ترکیبِ همراه با مسخ اسلام و مارکسیزم هستیم که نه اسلام است نه مارکسیزم. توقع رویکردِ انتقادی نسبت به مکاتب و اندیشه‌ها از کسانی که فضایِ ذهنی خود را با مهملاتِ رجوی پر کرده‌اند، تکلیف بما لایطاق (فراتر از توانِ آن‌ها) است.
.
مجاهدین در اوایل دهه‌یِ شصت با همکاریِ جمهوریِ اسلامی، مسؤولِ اعدام رقت‌بار پسران و دخترانِ نوجوانِ این کشور هستند. وسعتِ این اعدام‌ها (در اوایل و اواخر دهه‌یِ شصت) چنان است که کمتر فامیل ایرانی را خواهید یافت که یکی دو موردِ ترحم‌انگیز از چنین اعدام‌هایی را نداشته باشد.
با جمهوریِ اسلامی ما شاهدِ نزدیک‌ترین روایتِ معاصر از اسلام، بمثابه‌یِ دینی سیاسی، هستیم. گرچه خمینی هم برخی مفاهیم انقلابش را از چپ‌ها وام گرفت اما یکی از مهمترین اتفاقاتی که در ایران افتاده، به فعلیت رسیدنِ یک قابلیتِ سرکوب‌گر در آموزه‌هایِ یک دین است. با حاکمیتِ مجاهدین خلق، این تجربه‌یِ پرهزینه اما ارزشمند، هرگز به‌دست نمی‌آمد.
.
واقعاً خوشحالم که خمینی و روحانیت در حکومت تثبیت شدند و این اولترا عقب‌مانده‌هایِ ذهنی نتوانستند ایران را به طویله‌ای مخوف‌تر و سیا‌ه‌تر از اینی که الان هست تبدیل کنند! بختِ ما این است که در سنتِ روحانیت، آلترناتیوهایِ جدی در برابر رویکردِ خمینی داریم. در فقهِ اسلامی هم با تمام گند و کثافاتش، گونه‌ای حق مینیمال و حدودی برایِ سرکوب تعیین شده است. مثلاً به مسلمانان حق داده‌اند که شیشه‌هایِ مشروب را از مشروب‌فروشی بیرون آورده و خرد کنند اما کسی حق ندارد حتی یک سنگ به مغازه‌یِ مشروب‌فروش پرتاب کند. در برابر مالیخولیایِ فکریِ مجاهدین، سنتِ بدیل روحانیت یک ابزار انتقادِ درونی نسبت به حکومتِ خمینی است. خمینی همان زمانِ آیت‌الله بروجردی نیز با این سنتِ بدیل درگیر بود. تنها تفاوتش آن بود که آن زمان خمینی در برابر بروجردی اصلاً بحساب نمی‌آمد. پس از مرگِ بروجردی بود که خمینی قدرت و نفوذِ خود را گسترش داد. از تعارض و درگیریِ این دو نیز داستان‌هایِ شنیدنی و عبرت‌آموزی نقل شده است. اما در کجایِ این سازمانِ به اصطلاح رهایی‌بخش مجاهدین چنین انتقادهایی می‌تواند سر بر آورد و اساساً چه سیاستِ رقیبی از درونِ این سازمان شکل گرفته یا امکانِ شکل گرفتن دارد؟

آقای عبدی، اون لحن خوندنتون، زمانی که داشتید پرت و پلاهای ابریشمچی رو می خوندید واقعا کمیک بود حسابی خندیدم، انصافا بسیار با مزه اون مسخرگی ها رو به نمایش گذاشتید؛ . ممنون از این برنامه.
با بقیه برنامه هاتون هم خیلی لحظات خوب و مفیدی رو طی می کنم، از فهیم بودن شما و درک و نگاه درستتون لذت می برم و از اطلاعات گسترده ی شما در مسائل تاریخی سیاسی اجتماعی بسیار چیزها یاد می گیرم، ممنونم.

این همه بحث و نظر در مورد یک افتضاح ایدؤلوژیک واقعاٌ عجیب است. چرا که فراموش شده است که اینها(سازمانمجاهدین)به لحاظ پایگاه اجتماعی در ردیف پیشقراولان لایۀ میانی جامعه قرار گرفته اند و پیش از این رشد فرهنگ و عقیده ای را یدک کشیده اند که در طول تاریخ همواره نقشی ایستا در عمل مردمان داشته است. به باید دانست که نظر به سمتی شود که آموزش و پرورش جایگاه خودرا در اذهان و عالم بشری دارد