وودی آلن ۷۵ ساله می‌شود

وودی آلن، کارگردان، کمدین، فیلم‌نامه‌نویس، موسیقی‌دان و نویسنده آمریکایی ۷۵ سالگی خود را امروز، اول دسامبر ۲۰۱۰ جشن می‌گیرد.

به گزارش خبرگزاری‌های جهان وودی آلن، کارگردان، کمدین، فیلم‌نامه‌نویس، موسیقی‌دان و نویسنده یهودی که همیشه با سالخوردگی و با مرگ مشکل داشته، و به تازگی چهل و پنجمین فیلم سینمایی خود را با نام «نیمه‌شب در پاریس» با بازی کارلا برونی، مانکن و خواننده‌ فرانسوی و همسر نیکلای سرکوزی، رییس جمهور فرانسه ساخته، امروز اول دسامبر ۷۵ ساله می‌شود.

وودی آلن از قبل بارها در مصاحبه‌هایی با رسانه‌ها اعلام کرده بود که علاقه‌ای به برگزاری جشن تولد ۷۵ سالگی‌اش ندارد.

او در جشنواره‌ فیلم کن که چندی پیش در تابستان ۲۰۱۰برگزار شد در سخنانی گفته بود: «زندگی به نظر من تا امروز مجموعه‌ای از رویدادهای وحشتناک آمده است. فکر نکنید که سر پیری بدبین یا افسرده شده‌ام. من از ۹ سالگی تا امروز، همیشه به همین شکل درباره زندگی فکر می‌کردم، و هر چقدر هم که تلاش کنم نمی‌توانم این یأس را بهتر از نیچه، فروید و اوژن اونیل وصف کنم. او که در این زندگی احساس خوشبختی می‌کند، قطعاً دروغ‌هایی را به خودش قبولانده و از آن دروغ‌ها برای خودش نوعی دلخوشی و دستاویزی برای ادامه دادن به زندگی ساخته است.»

وودی آلن در جشنواره فیلم کن، در ادامه این سخنان مأیوس‌کننده افزود: «فکر نکنید سالخوردگی به معنی خونسردی وآرامش و تجربه بیشتر است.»

او همچنین درباره مرگ گفت: «تا آن‌جا که به این موضوع نامطبوع مربوط می‌شود، مطلقاً و از هر نظر با مرگ مخالفم.»

وودی آلن در پاسخ به این پرسش که آیا آرزو دارد به یک چهره ماندگار در تاریخ سینما بدل شود، پاسخ داد: «ماندگاری و جاودانگی مسأله من نیست. من فقط می‌خواهم نمیرم و زنده بمانم.»

در چهل و پنجمین فیلم وودی آلن که با نام « «غریبه قدبلند سیاهی را خواهی دید» در سینماهای غرب اکران شده است، همین یأس فلسفی مهم‌ترین درونمایه داستان را شکل می‌دهد.

در این فیلم یک زن خرافاتی برای تسکین رنج‌اش از هستی به یک فال‌بین پناه می‌آورد و در همان حال همسر او (با بازی آنتونی هاپکینز) با یک زن خودفروش موطلایی روی هم می‌ریزد و همسرش را بعد از سال‌ها زندگی زناشویی ترک می‌کند.

در نخستین فیلمی که وودی آلن با نام «تازه چه خبر، پیشی» ساخت، یک روانکاو زنباره که از همسرش وحشت دارد، به او خیانت می‌کند.


وودی آلن به‌عنوان یک کمدین در نقش مردی که همیشه و در همه حال بازنده است، در فیلم‌هایش بازی می‌کند.

او در سال‌های دهه ۶۰ پیش از آن‌که به‌عنوان بازیگر هنرنمایی کند، در کلوب‌های شبانه نیویورک روی صحنه می‌رفت و نقش مرد بازنده را اجرا می‌کرد تا به‌تدریج به آن تکامل بخشید.

وودی آلن از ۱۵سالگی با نوشتن لطیفه‌ها و جوک‌هایی در روزنامه‌های نیویورک پول توجیبی خود را تأمین می‌کرد. در ۲۲سالگی در یک شبکه تلویزیونی در ازای ۱۵۰۰دلار در هفته شروع به‌کار کرد و در ۳۰ سالگی میلیونر بود.

از ۳۰ سالگی به بعد اما در فیلم‌هایش به مضامینی جدی‌تر پرداخت. او در سال ۱۹۷۷همراه با مارتین اسکورسیزی به مهم‌ترین کارگردان آمریکا تبدیل شد. در همان سال بود که فیلم «آنی هال» برای او سه اسکار به ارمغان آورد. منتقدان از فیلم «منهتن» (۱۹۷۹) به‌عنوان رمانتیک‌ترین فیلم وودی آلن یاد می‌کنند.

وودی آلن در مجموع ۱۴ بار نامزد اسكار بهترین فیلم‌نامه و هفت بار نامزد بهترین كارگردانی شد كه در این میان فقط دو بار در بخش بهترین فیلم‌نامه و یك بار در بخش بهترین كارگردانی موفق به كسب اسكار شد.

در اواسط سال‌های دهه ۸۰ وودی آلن در فیلم‌هایی چون «هانا و خواهرانش» (۱۹۸۵) و «جرم‌ها و بزهكاری‌ها» (۱۹۸۹) کمدی و تراژدی را با هم تلفیق کرد.


مجله تایم «رز بنفش قاهره» ساخته دیگری از وودی آلن را به‌عنوان یکی از ۱۰۰ فیلم برتر تاریخ سینما اعلام کرد.



«شوهران و زنان»، «گلوله ها برفراز برادوی» (نامزد اسكار بهترین كارگردانی)، «آفرودیت توانمند» (نامزد اسكار بهترین فیلم‌نامه)،«شالوده‌شكنی هری» (نامزد اسكار بهترین فیلم‌نامه) و «همه می‌گویند دوستت دارم» از مهم‌ترین فیلم‌های وودی آلن در سال‌های دهه ۹۰ است.

«نفرین عقرب یشمی» که در سال ۲۰۰۱ به نمایش درآمد، پرهزینه‌ترین فیلم كارنامه سینمایی «وودی آلن» است.


دو جايزه بهترين کارگردانی و شش جايزه بهترين فيلم‌نامه از جوايز بافتا انگليس، خرس نقره‌ای جشنواره برلين در سال ۱۹۷۵، شير طلای افتخاری جشنواره ونيز در سال ۱۹۹۵و جايزه يک عمر دستاورد سينمايی از جشنواره سن سباستين در سال ۲۰۰۴ از مهم‌ترين جوايز بی‌شماری است که وودی آلن دريافت کرده است.