به آقای کوشنار بگویید قالیچه های ابریشمی و اسکناسهای سبز البرادعی را همچون براده‌های آهن به آهنربا جذب کرده اند. البته البرادعی به همکارانش هم می رسد. یک روزی جنتی در نماز جمعه گفته بود اینها همه شان فروشی هستند و ما هم الحمد الله پول داریم و همشان را می خریم. حالا آقای کوشنر به حرف جنتی رسیده. البراعی دیری ست که با غرب بازی می کند. اسلام ناب محمدی همنام محمد البراده آهنی ست. و پول هم جذابیت خودش را دارد.

گلی به گوشه جمال فرانسه و آلمان. اینجاست که می فهمیم همه سیاستمداران دنیا کثیف و خود فروش نیستند. و باز می فهمیم که آمریکا مثل همیشه فقط به فکر منافع ملت خودش است.

به نظر میرسد که این اظهارات در طی تقسیم کار بین سران غرب انجام میشود در حالی که اوباما با سران ایران نامه نگاری میکند، بقیه و اسرائیل اینگونه صحبت میکنند که توازن لازم برقرار شود، امیدوارم که نهایتا دنیا بتواند ایران را کنترل و از توسعه بمب اتمی جلوگیری کند

N عزیز، چقدر ساده و خوش خیالی!

اگر این بابا و یکی دو نفر دیگه اعتراضاتی میکنند دلایلی دارد:

1. در برابر حزب سبز کشورهای خود و اسرائیل و بعضی مراجع دیگر جهانی باید موضعی مخالف و انتقادی بگیرند، اما از آن مهمتر:

2. حق و حساب ایشان نرسیده و باید برسد! اما از آنهم مهمتر:

3. چون به هر حال آلمان و فرانسه و کشورهایی مانند آنها از "مهم ها" هستند، جمهوری اسلامی ایران برای خریدن آنها اول امثال البرادعی را می خرد تا بقیه مقامات هم درس عبرت بگیرند و حتی اگر خود فروش نیستند (که هستند!) بالاخره تن به این "شغل شریف" بدهند!

اما از همه و همه مهم تر که تمامی مزخرفات گفته شده در بالا را به قول معروف undo میکند:

4. کل این حرفها بازی است برای سرگرم کردن مخالفین واقعی که در میان مردم خود ملت های اروپایی یا اسرائیل و ایران و بقیه جاها هستند: حق و حسابهای همه این "مسؤولان محترم" به موقع و با "رعایت کامل اصول برابری و برادری!" می رسد و نمایش "جنگ زرگری" برای سرگرم شدن من و شما و هر چه بیشتر بر جای ماندن و هر چه مستحکم تر شدن جمهوری اسلامی و باقی جماهیر و سلاطین معلوم الحال، به حول و قوه الهی همچنان ادامه دارد!

برادران و خواهران و آقایان و خانمها و رفقا و دوستان، لطفاً اجماعاً یک صلوات بلند بفرستید برای روح شهدای انقلاب اسلامی، جنگ ایران و عراق، جنگ عراق و آمریکا، جنگ سی ساله افغانستان، اعدامیان سالهای 60 تا 67، کشتگان و مجروحین و شکنجه شدگان تظاهرات خونین سال 78 و 88 در ایران؛ حتی برای روح "نمرده"ی معترفین در دادگاههای فرمایشی اخیر جمهوری اسلامی؛ برای کلیه کشته شدگان جنگ ویتنام و کره و جنگ های جهانی اول و دوم در قرن گذشته؛ برای تمامی کشته شدگان نزاعهای قومی اعراب و اسرائیل؛ برای همگی از دست رفتگان قحطی بزرگ ایران در زمان جنگ بین الملل اول در قرن بیستم که بعضی از صاحبنظران آن را از هولوکوست یهودیان در اروپا در جنگ جهانی دوم نیز فاجعه بار تر خوانده اند! و همچنین برای کل جوانان کشته شده مظلوم در تمامی جنگهای حق و ناحق تاریخ در سراسر جهان به ویژه پارسیان و ایلامیان و مادها که تنها اقوامی بودند که جوانانشان حق داشتند در "سپاه جاویدان" هخامنشی عضو شوند!

عجب لیست بلند و بالایی داره واقعاً!

موضع آقای برنارد کوشنر آنقدر ناروشن و اپورتونیستی است که آدمی بزحمت میتواند بفهمد که در چه موردی اظهار نظر میکند. فرانسه تا زمانی که بمب اتمی نداشت مرتکب اینهمه جنایت در قاره افریقا شد که هنوز دودش بچشم میخورد. الان هر موقع لازم شد تهدید با بمبهای اتمی شرط ساکت کردن هر ندای است که برعلیه سیاست تجاوزگرانه رژیم نژاد پرست و مذهبی اسرائیل اشت. سازمانهای بین الملی هم در بست در اختیار کشورهای زورگو ، چپاولگر و دموکرات! است. بسلامت روح و روان آخوندهای حاکم برایران اطمینان نیست، ولی بهماندازه هم بایستی بسلامت دماغی رهبران کشورهای دارای بمبهای اتمی تردید داشت. هرجنگی اول با تهدید شروع میشود و بارها ایران توسط این کشورهای اتمی مورد تهدید قرار گرفته و امروزه در محاصره آنهاست.

قابل توجه دایی جان ناپلئون ها، چپی های افراطی، و طرفداران نظام واپسگرای اسلامی:
بزرگترین تهدید و خطر برای ایران همواره از سوی رهبران رژیم فاسد و طالبان صفت اسلامی بوده است و بس.
فرافکنی اتلاف وقت و نیروست. هدف اصلی فراموش نشود.

به آقای کوشنار و سرکوزی بگویید اینقدر از ... اسراییلیها نخورند.

در جواب دوستی که گفته بودند :
"و باز می فهمیم که آمریکا مثل همیشه فقط به فکر منافع ملت خودش است. "
اولین اصل در سیاست خارجی منافع ملی است
احمقانه است اگر انتظار داشته باشیم آمریکا آزادی و دموکراسی برای ایرانیان را به منافع ملی خودش ترجیح دهد.
همچنان که درباره ی اروپا هم همین مسئله صادق است.
این سخان و ادعاهای مقطعی هم تاثیری بر استراتژی آنها ندارد. این هاصرفا خوراک رسانه ای است

البرادعی که "شریک دزد" و "رفیق قافله" بود.