نگرانی نمایشنامه‌نویسان از وضعیت ایران

هشت نمایشنامه‌نویس ایرانی در بیانیه‌ای با «افسرده» توصیف کردن فضای «روحی و سیاسی» ایران، از همکاران خود دعوت کردند تا «راوی صادق» روزگار خود باشند.

در این بیانیه که متن کامل آن امروز چهارشنبه در روزنامه اعتماد ملی منتشر شده است، نمایشنامه‌نویسان اعلام کرده‌اند که این روز‌ها پنجره اتاق کوچکشان «به چشم‌های پراشک و فریادهای در گلو مانده» باز می‌شود.

آنها گفته‌اند که این روزها به جای تالار رودکی و مولوی، خیابان رودکی و چهار راه مولوی را «رصد» می‌کنند و «در چارسوی شهر و ایرانشهر امید را انتظار می‌کشند؛ امیدی که از درون این وضعیت جوانه می‌زند و میل به تغییر و رهایی دارد و از همین رو فعال و کنشگر است.»

نمایشنامه‌نویسان، کنشگری خود در این روزگار را «ثبت دقیق و صادقانه رخداد‌ها» دانسته‌اند تا «شهادتی» از این دوران باشد برای آیندگان.

امضاکنندگان این بیانیه اعلام کرده‌اند که «ما نمایشنامه‌نویسان خلوت‌گزیده را این روزها حاجت تماشا از کوی دوست به صحرا کشانده است، از مهتابی به کوچه، از تنگنای صحنه‌های کوچک به بزرگراه قهرمانان بی‌نشان، حالا ما هم در نام‌های مفخمی چون آنتیگونه و هملت و سیاوش، نام قهرمانان حماسه‌های خیابان را می‌نشانیم.»

در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: «ما نمایشنامه‌نویسان نیت کرده‌ایم از جمعی بزرگ بنویسیم. از آدم‌هایی که نقش‌هایی بزرگ را بر ذمه گرفته‌اند. نیت کرده‌ایم از آدم‌های کوچک کوچه بنویسیم که در دگردیسی نقش به هیات پرسوناژهایی فناناپذیر قامت بسته‌اند.»

این بیانیه را حمید امجد، نغمه ثمینی، محمد چرم‌شیر، محمد رحمانیان، محمد رضایی‌راد، علیرضا نادری، محمدامیر یاراحمدی و محمد یعقوبی امضا کرده‌اند.

پیش از این نیز در دهم مرداد ماه، ۱۲ کارگردان سینما در نامه‌‌ای با ابراز نگرانی از وضعیت کنونی ایران، خواستار پاسخگویی نمایندگان مجلس در برابر سوگندشان شده بودند.

کارگردانان در این نامه با شرح و بازخوانی ۱۲ اصل از قانون اساسی جمهوری‌اسلامی و طرح سئوالاتی درباره نحوه اجرای آنها، خواستار پاسخگویی و اعلام موضع نمایندگان مجلس در این خصوص شدند.

این برای نخستین‌بار در سال‌های اخیر است که جمعی از سینماگران و نمایشنامه‌نویسان از وضعیت کنونی کشور ابراز نگرانی می‌کنند.

در ایران پس از اعلام نتیجه انتخابات، اعتراض‌های گسترده‌ای صورت گرفت که باعث کشته و زخمی شدن ده‌ها تن شد.

این اعتراض‌ها با گذشت بیش از ۵۰ روز، همچنان در برخی از شهرهای ایران ادامه دارد.