بیست و هشتمین سالگرد اعدام سعید سلطانپور
بیانیه‌ کانون نویسندگان ایران

كانون نویسندگان ایران در بیست‌ و هشتمین سالگرد اعدام تبهكارانه‌ی سعید سلطانپور هم‌چنان بر خواسته‌ی بر حقِ همیشگيِ خود پا می‌فشارد كه پرونده‌های كشتارهای دهه ۱۳۶۰ و از جمله پرونده سعید سلطانپور را بگشایند.

مردم شریف و آزاده! بیست و هشت سال پیش، در چنین روزهایی، در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰، سعید سلطانپور، شاعر، نمایش‌نامه‌نویس، منتقد، كارگردان تئاتر و عضو هیئت دبیران كانون نویسندگان ایران كه در رژیم گذشته نیز بارها زندانی شده بود، پس از تحمل شكنجه‌های سنگین، همراه با ۱۴ تن دیگر به جوخه‌ اعدام سپرده شد. اما سعید فقط یك شاعر، نویسنده یا نمایشگر ساده نبود. شاید به جرأت بتوان گفت كه او جلوه‌گاه تمامی ویژگی‌های برجسته‌یی بود كه در هر عصر، تنها در تنی چند از روشنفكران به نمود در می‌آید؛ روشنفكری متعهد، انترنالیست، فروتن در برابر مردم و خروشان در مقابل قدرت ستم‌بارگان؛ نویسنده و شاعری كه التزام‌اش به آزادی و برابری، حقیقت و همه ارزش‌های انسانی و پاك، تا دم مرگ با او بود. شك نداریم كه شاملو‌ها، پوینده‌ها، مختاری‌ها و.... در فضایی دم زدند و بالیدند كه سلطانپور و سلطانپورها به وجود آورده بودند؛ با سنتی رشد كردند كه در آن نوشتن و گفتن جدا از انسان و سرنوشت و آینده‌ی او معنایی ندارد.

كانون نویسندگان ایران در بیست‌ و هشتمین سالگرد اعدام تبهكارانه‌ی سعید سلطانپور هم‌چنان بر خواسته‌ی بر حقِ همیشگيِ خود پا می‌فشارد كه پرونده‌های كشتارهای دهه ۱۳۶۰ و از جمله پرونده سعید سلطانپور را بگشایند.

آرزوی ما این است كه شرایطی فراهم آید كه بتوانیم بزرگداشتی شایسته‌ی این روشنفكر آزاده و بزرگ برگزار كنیم، و از تشكل‌هایی كه در خارج كشور در تدارك مراسمی برای بزرگداشت یاد و خاطره سعید سلطانپور و راه و روش اجتماعی او هستند قدردانی می‌كنیم.

کانون نویسندگان ایران ۱۷ خرداد ۱۳۸۸

نامه تعدادی از زندانیان سیاسی سابق به مجامع بین المللی

از آغاز «کودتای انتخاباتی» ٢٢ خرداد تا به امروز هزاران نفر در تهران و شهرهای دیگر ایران بازداشت و یا به قهر ناپدید شده اند. تعداد بازداشتی ها چنان زیاد است که غیر از زندان های رسمی و بازداشتگاه های مخفی و موقتی تعدادی از آنها را در زیر زمین وزارت کشور و همچنین در کمپی در اطراف تهران جاداده اند. خانواده های بازداشت شدگان در بی خبری و نگرانی بسر می برند. بازداشتها و ناپدید کردن انسانها به قهر، توسط سپاه پاسداران، نیروهای بسیج و زیر نظر وزارت اطلاعات و شبکه مخوف دادستانی ٢٠٩ زندان اوین، که به وزارت اطلاعات وصل است، صورت می گیرد. گزارشها حاکی است که شکنجه در زندانها برای گرفتن اطلاعات و وادار ساختن زندانی به اعترافهای دیکته شده و پروژه اعتراف گیری گسترش یافته است. سانسور کامل رسانه‌ای مانع از انتشار همه ی فجایع است.

وزارت اطلاعات و دستگاه قضائی جمهوری اسلامی با اعترافات اجباری و ایجاد سناریوهائی از پیش تعیین شده، قصد دارند مسئولیت جنایتهای نیروهای انتظامی- امنیتی و لباس شخصی ها در خیابانها و نیز حمله به کوی دانشگاه تهران و شیراز در صبحگاه ٢٤ خرداد و ضرب و شتم و قتل دانشجویان را به بازداشت شدگان اخیر نسبت دهند. بیم آن می رود که این شیوه های رسوا ضمن ایجاد رعب و وحشت در بین مردم به اعدامهای سیاسی و سرکوب خشن در جامعه بیانجامد. خطر اعدامهای سیاسی جدی است.

زخم فجایعی که در دهه ٦٠ در زندانهای ایران رخ داد، هنوز بر جامعه سنگینی می کند. ما، زندانیان سیاسی سابق عمیقا نگران تکرار آن فجایع هستیم. ما بر پایه تجربه های تلخ مان می دانیم که شکنجه و اعدام چه اثرات ویرانگری به لحاظ جسمی و روانی بر شکنجه شدگان، خانواده هاشان و همچنین بر کل جامعه به جا می گذارد. ما شاهد شکنجه های وحشتناکی بودیم که بازجویان و شکنجه گران برای وادار ساختن زندانیان به توبه و انکار عقایدشان و همچنین مجبور کردن آنها به اعترافات ساختگی بکار می بردند.

ما ضمن هشدار به محافل دفاع از حقوق انسانی و ابراز نگرانی نسبت به خطر جانی بازداشت شد‌گان خواهان آن هستیم که کلیه زندانیان سیاسی در ایران بی قید و شرط آزاد شوند و شکنجه و اعدام لغو گردد. درخواست ما به ویژه متوجه نهادهای حقوق بشر بین المللی و سازمان ملل است که با امکانات و اختیارات خود مانع جنایتهائی گردند که هم اکنون در زندانهای ایران در حال وقوع است.

ما همصدا با دیگران ازآقای بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل می خواهیم که تا دیر نشده نماینده ویژه ای برای بازدید از زندانها به ایران اعزام دارد.

رونوشت به:
1.آقای بان کی مون دبیر کل سازمان ملل متحد
2.شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد
3.سازمان عفو بین الملل
4.دیده بان حقوق بشر
5.فدراسیون بین المللی جوامع دفاع از حقوق بشر
6.کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران

زنده باد ایرانی

برنامه اعتصاب غذا در برلین؛ برعليه موج جديد سرکوب و اختناق در ايران
ما زندانيان سياسی سابق رژيم جمهوری اسلامی برای حمايت از مبارزات آزاديخواهانه مردم کشورمان و آزادی تمامی زندانيان سياسی به ويژه دستگيرشدگان حوادث اخير و برای جلوگيری از کشتارسراسری ديگری در روزهای 24 و 25 جولای در برلين (Brandenburger Tor) دست به اعتصاب غذا ميزنيم و از همه فعالين سياسي، سازمانها، نهادها، مدافعين حقوق بشر و آزاديخواهان ميخواهيم با شرکت در اين اعتصاب سهمی کوچک درجلوگيری از کشتاری ديگر ايفا نمايند.

در روز نخست اعتصاب غذا، 24 جولاي، ساعت 11 زندانيان سياسی سابق از تمامی رسانه ها و خبرگزاری ها دعوت می کنند تا به گزارشات و شهادت های عينی آنان درباره وضع زندانهای ايران گوش فرا دهند.

شرکت کنندگان در اعتصاب می توانند امضاء خود را به نشانی زير ارسال کنند:
puyeshtv@yahoo.com
حمايت کنندگان از اعتصاب می توانند امضاء خود را به نشانی زير ارسال کنند:
puyeshtv@yahoo.com مردم مبارز ايران! انسان های آزاده جهان!
تظاهرات ميليونی مردم در اکثرشهرهای ايران در روزهای اخير نمايش عظيم قدرت مردمی بود که بيدادگري، عوامفريبی و سرکوب مداوم اين رژيم را به چالش می طلبيدند. چالشی که با اعمال خشونت حاکميت ضددموکراتيک نظام جمهوری اسلامی و نيروهای امنيتی اش پاسخ داده شده است. تاکنون، آمار دهها کشته و صدها زخمی قطعی است. گزارشات رسيده به ما حاکی از دستگيری يا ناپديدشدن هزاران نفر از فعالين و معترضين رژيم جمهوری اسلامی می باشد. در اين ميان، خوابگاه های دانشگاه ها از اولين هدفهای حمله نيروهای سرکوب گررژيم بودند که منجربه کشته و زخمی شدن دهها تن و دستگيری تعداد بيشماری از دانشجويان گرديد. موج وسيع دستگيريهای شبانه و خانه به خانه جوانان، روزنامه نگاران و دانشجويان و ناپديد شدن تعداد ی ديگر، ترس و هراس سالهای دهه شصت (دهه هشتاد ميلادی) را برای ما يادآوری ميکند. انبوه بازداشت شدگان در سراسر کشور علاوه بر زندانهای شناخته شده همچون اوين، گوهردشت و...، در پادگان ها، مراکز بسيج و مکان های نامعلوم نگه داشته می شوند.
با وجود سانسور شديد، گزارشها، تصاوير و فيلم های ارسال شده، اسناد غيرقابل انکاری هستند که نشان می دهند ابعاد شکنجه ها، بی رحمی و قساوت شکنجه گران به ابعادی غيرقابل تصور در جمهوری اسلامی رسيده است. ضرب و شتم، شکنجه های طاقت فرسای جسمی و روحي، پرونده رژيم جمهوری اسلامی را در نقض آشکار حقوق بشر سنگين تر از پيش کرده است.
روش شناخته شده رژيم برای ايجاد هراس در ميان مردم ، شکنجه مداوم و فرسايشی زندانيان برای "اعتراف گيری" از آنان و مصاحبه های تلويزيوني، از جمله جنايت هايی است که اين روزها در ابعادی گسترده ديده ميشود. زندانيان به طور شبانه � روزی زير شکنجه قرار دارند تا در هم شکسته شوند و برخلاف ميل و اراده اشان زندگي، ارزش ها و آرمانشان را در اين "اعتراف گيری ها" نفی کنند. ما از هم اکنون اعلام می کنيم که وادار ساختن زندانی به اعترافهای ديکته شده هيچ اعتباری ندارد و تنها سند محکمی برعليه رژيم جمهوری اسلامی است که فرد مصاحبه شونده را تحت فشارها و شکنجه های سخت قرار داده است.
خانواده های دستگيرشدگان در بی خبری از فرزندان و وابستگان خود هيچ منبعی برای پيگيری و روشن شدن وضعيت و سرنوشت عزيزان خود ندارند. خبرهای نگران کننده ای مبتنی بر کشتن زندانيان و دفن مخفيانه اجساد آنها نگرانی خانواده ها و جو ترس و هراس را در سطح جامعه گسترده است. تلاش مادران دستگيرشدگان اخير برای يافتن فرزندانشان با تجمع های مکرر، با دستگيری خانواده های معترض از سوی رژيم روبرو می شود. قتل های خيابانی و آدم ربايی در لحظات فعلی در دستور کار نيروهای امنيتی رژيم قرار دارد و خطر آغاز اعدام های سيستماتيک و گسترده، پيش روی ما قرار دارد. آنان بی رحمانه، سيستماتيک و با برنامه، به سرکوب اپوزيسيون فعال و پيگير در ايران مشغولند، روندی که بدون اعتراضات وسيع در سطح ايران و جهان، هر لحظه می تواند به کشتاری وسيع از سوی رژيم تبديل شود.
تعدادی از امضاکنندگان اين بيانيه، زندانيان سياسی ای هستند که زندان و شکنجه را در سالهای دهه شصت (هشتاد ميلادی) تجربه کرده اند. بسياری از آنان جان بدربردگان و شاهدان کشتارهای سالهای 1360 و 1367 هستند. به همين دليل يقين دارند که دامنه سرکوب، شکنجه و کشتار رژيم بسی فراتر از گزارشات انتشار يافته در سطح افکار عمومی است.
با توجه به اين دلائل ما خواستار اقدام فوري، وسيع و همه جانبه برعليه وضعيت موجود در زندانها و شکنجه گاه های ايران هستيم. اميد که اين اقدامات در سطح بين المللی و نيز در ميان ايرانيان خارج کشور بازتابی شايسته با وضعيت حساس کنونی يابد.
ما ضمن هشداربه سازمان عفو بين الملل و صليب سرخ جهانی در مورد تکرارجنايتی ديگر برعليه بشريت، از اين نهادها ميخواهيم که از تمامی اهرمهای خود جهت بازداشتن از تکرارچنين جناياتی استفاده نموده و از کليه زندانهای علنی و غيرعلنی رژيم جمهوری اسلامی بازديد به عمل آورند و برای نجات جان زندانيان از هراقدام ممکن دريغ نورزند.
- ما خواهان آزادی بی قيد و شرط کليه زندانيان سياسی و ممنوعيت هر نوع شکنجه در زندانها هستيم.
- ما خواهان لغو بدون قيد و شرط مجازات اعدام در ايران هستيم.

مردم آزاديخواه!
بيائيد با تمام امکانات خود برای آزادی زندانيان سياسی بکوشيم.
ما زندانيان سياسی سابق رژيم جمهوری اسلامی برای حمايت از مبارزات آزاديخواهانه مردم کشورمان و آزادی تمامی زندانيان سياسی به ويژه دستگيرشدگان حوادث اخير و برای جلوگيری از کشتارسراسری ديگری در روزهای 24 و 25 جولای در برلين (Brandenburger Tor) دست به اعتصاب غذا ميزنيم و از همه فعالين سياسي، سازمانها، نهادها، مدافعين حقوق بشر و آزاديخواهان ميخواهيم با شرکت در اين اعتصاب سهمی کوچک درجلوگيری از کشتاری ديگرايفا نمايند.
در روز نخست اعتصاب غذا، 24 جولاي، ساعت 11 زندانيان سياسی سابق از تمامی رسانه ها و خبرگزاری ها دعوت می کنند تا به گزارشات و شهادت های عينی آنان درباره وضع زندانهای ايران گوش فرا دهند.
شرکت کنندگان در اعتصاب می توانند امضاء خود را به نشانی زير ارسال کنند:
puyeshtv@yahoo.com
حمايت کنندگان از اعتصاب می توانند امضاء خود را به نشانی زير ارسال کنند:
puyeshtv@yahoo.com

kanone nevisandegan behtar ast dar morde masaele jary nazar bedehad.

باتمام وجود از شما عزیزانی که از عریران دربندمان دفاع میکنید حمایت کرده و لحظه شمار زمانی هستم که این مبارزان را در ایرانی آزاد در آغوش بگیرم. درود بر شرفتان

- اين روشن است كه همه ما وامدار دليرترين فرزندان اين مرز و بوم هستيم كه اكنون در بند دژخيمان تبهكارند.
شاهديم كه موقتاً موج پر تراكم جمعيت ميليوني با سركوب وحشيانه كم تعداد شده ولي آتش جنبش را اين قهرمانان در رويارويي با بزهكاران قانوني زنده نگهداشته اند.
از هيچ تلاشي براي آزادي زندانيان سياسي فروگذار نكنيم.
""زنده باد آزادي""