راستش دوست داشتم اول به هموطنام تو ايران
پيشنهاد بدم به به كروبي راي بدهند چون ايشون به نظر تا حدودي دموكرات به نظر ميايند
اما با اين كه دوران نوجواني من در دوران موسوي گذشت كه مثل خيلي از هم نسلام
دوران سياه وحشت رو تجربه كردم. دوراني كه گشت ارشاداي فعلي جلوي گشت كميته هاي اون موقع داراي جنبه وحشت آفريني كمتر ي هست و ما به او گشت كميته ها مي گفتيم گشتاپو .اون گشتها حتي
به مانتوهاي بلندو مشگي زنان تنها بخاطر
يك بند در پشت مانتو گير ميدادند و به جرم بد حجابي طرفو بازداشت مي كردند با اين وجود ميبينيم كه خيلي از مسئولين قبلي در نظام
تفييراتي كرده اند. شايد تاريخ هيچگاه وادادگي آنها را به اون جو هيستريك دهه شصت نبخشه اما حالا كه عكسهاي دختران حامي موسوي را ميبينم و حرفهاي ايشون رو مي خونم به خودم
مي قبولونم كه انسان جايزالخطاست(هر چند خطايي به قيمت سوختن نسل من) حرف من اينه كه به وجود آمدن دموكراسي از بستر رفاه اقتصادي قابل تصور تره/ ما تجربه خاتمي رو داريم
كه مي خواست با دادن آزادي بستر امنيت رواني مردم رو براي كار وتلاش و سرمايه گذاري
در كشور داشته باشه اما سيستم نشون داد كه نمي تونه تحملش كنه اما موسوي به نظر در زمينه اقتصادي مدير بهتريه .