عکس‌های تقوایی از طبیعت و معماری ایران

نمایشگاهی از عکس‌های ناصر تقوایی با عنوان «ابر و باد و مه...» در گالری اعتماد در نیاوران تهران برپا شده است.

این عکس‌ها، چشم‌انداز گسترده‌ای از سرزمین ایران را که به تعبیر ناصر تقوایی، در حال فراموشی و نابودی است و همچون ابر در وضیعتی ناپایدار قرار دارد، به نمایش می‌گذارد.

این سومین نمایشگاه عکسی است که از تقوایی با موضوع طبیعت و معماری ایران در سال‌های اخیر در این کشور برپا می‌شود.

اولین نمایشگاه وی، مجموعه ۷۰ عکس‌هایش از معماری و کویر‌های ایران بود که در سال ۱۳۷۴ در تالار ابن سینای تهران برپا شد و دومین نمایشگاه نیز به عکس‌های وی از دیوارهای جنگ‌زده پالایشگاه نفت آبادان اختصاص داشت.

ناصر تقوایی از مهم‌ترین سینماگران موج نوی سینمای ایران است اما مدت‌هاست نتوانسته هیچ فیلمی بسازد. برگزاری نمایشگاه عکس‌های او به نوعی اعلام حضور در عرصه هنر و فرهنگ است.

آخرین فیلم تقوایی در سینمای ایران، «کاغذ بی‌خط» بود که در آن خسرو شکیبایی و هدیه تهرانی در کنار هم بازی کردند.

به گزارش خبرگزاری مهر، ناصر تقوایی در مراسم گشایش این نمایشگاه، با اشاره به دو چشم‌انداز قبلی عکس‌های خود گفت: «چشم‌انداز مجموعه عکس‌هایم با نگاه به ایران و شرایط مختلف اقلیمی شکل گرفته است. این نمایشگاه نیز با موضوع چهار فصل و طبیعت‌های مختلف ایران برگزار شده است. من در طول ۵۰ سال فعالیت حرفه‌ای، عکس‌های بسیاری دارم که تعدادی از آنها دراین نمایشگاه عرضه شده است.»

تقوایی در نمایشگاه عکس‌ خود

تقوایی افزود: «من به صورت آنالوگ عکاسی می‌کنم که به خاطر محدودیت‌های فنی برای چاپ آثاراین نمایشگاه از سیستم‌های دیجیتالی بهره گرفتم. این ترکیب کیفیت خوبی برای آثار داشته است.»

ناصر تقوایی در باره عکاس خود از ابر و آسمان ابری اظهار داشت: «ابر می‌تواند در لحظه‌هایی شکل‌های بی‌نظیری به خود بگیرد و با بازی با نور بتوان عکس زیبایی از آن ثبت کرد، اما لحظه‌ای درنگ می‌تواند حسرت این عکس را برای همیشه به جا بگذارد.»

تقوایی پس از بررسی نزدیک به ۱۵۰ عکس که در طول ۵۰ سال گذشته با موضوع ابر در شرایط جوی نقاط مختلف ایران به ویژه مناطق دریایی و جزیره‌ها گرفته است، 30 قطعه عکس را برای این نمایشگاه انتخاب کرده است.
برخی از این عکس‌ها از آسمان تهران گرفته شده‌اند و برخی نیز از پشت شیشه پنجره، آسمان مه گرفته یا برفی را ثبت کرده‌اند.

ناصر تقوایی که همیشه در کنار فیلمسازی، عکاسی و قصه‌نویسی را نیز دنبال کرده، در مورد انگیزه خود از عکاسی گفت: «من عکاسی را در کنار نویسندگی و سینما آغاز و دنبال کردم و همیشه برای یافتن لوکیشن به سفر رفتم. حاصل برخی سفرها در ادبیات و سینمای من نقشی نیافتند. اما این مکان‌ها با دوربینم ثبت شد. البته امروز متاسفم که بسیاری از این مکان‌ها دیگر وجود ندارند. دیوار آهنی جنگ‌زده پالایشگاه آبادان که می‌توانست گویاتر از دیوار برلین به عمق جنایت‌های جنگ اشاره کند امروز برچیده شده و این نشان می‌دهد ما از آثار هشت سال دفاع مقدس خود نگهداری نکرده‌ایم.»

وی در ادامه حرف‌هایش افزود: «در این نمایشگاه عکس‌های زیباترین کوه‌های مینیاتوری دنیا در قشم را به نمایش می‌گذارم که متاسفانه هم‌اکنون در حال تخریب است و ای کاش مسئولین جزیره عکس‌ها را می‌دیدند. ما زیباترین پلاتو خدادادی را تخریب می‌کنیم که می‌توانست دستمایه بسیاری از آثار سینمایی باشد. متاسفانه من در آثار سینمایی‌ام نیز مکان‌هایی را ثبت کردم که دیگر وجود ندارند. جزیره مینو و بندر لنگه (ناخدا خورشید)، گناوه (رهایی) و «ماسوله» ایران، هیچکدام با معماری امروز این مکان‌ها سنخیت ندارند.»

تقوایی در مورد رابطه عکاسی با واقعیت نیز گفت: «عکاسی سریع‌ترین هنر برای رسیدن به واقعیت است. اما هر واقعیت به خودی خود هنر نیست. عکاسی زمانی به هنر بدل می‌شود که فراتر از واقعیت برود و حقیقت را کشف کند. رسیدن به حقیقت در ذات تمامی هنرها مشترک است. زیرا ذات هنر یکی است و فقط شکل بیانی متفاوتی دارد.»

سومین مجموعه عکس‌های ناصر تقوایی از طبیعت و معماری ایران از روز جمعه ۱۸ بهمن‌ماه در گالری اعتماد تهران برپا شده و تا پایان بهمن‌ماه ادامه خواهد یافت.