وقتی به دقت به صدا و سیما ناه ی کنی می شوی ه غارت فرهنگی یعنی چه یک عده .... مصدر امور بخشهایی از صدا و سیما قرار گرفته اند لذا فضا برای رشد و نمو تفکر حکیمانه ضیق و احتقان اوراست لذا رویای رسول الله که فرمودند می بینم که میمونها (بنی امیه تفکر اموی) بر منبرم بالا و پایین می روند در هر لحظه تعیین می یابد بیماریها و دمل های موجود در صدا و سیما این طور سر باز می کند البته منکر بیماریهای عدیده جامعه نیستیم وصلاح نیست کتان شود تیغ را نباید دست زنگی مست داد تیغ باید دست پزشکی حاذق داد فکر بسیار نی تواند سشناریویی بنویسد که شما را بهشتی کند وقتی که هنرپیشه ای درجامعه نوعی حرکت می کند ه شا فکر می نید طرف چیزیش می شه اون وقت او که نمی تواند نقش قدیسه را بازی کند ار ه بکند چون تعارض فرهنگی دارد نمی تواند تاثیرگذار باشد و برو تا اخرالبته همه را متهم نمی کنیم اما یک غم برای یک قبیله بس است

ای بابا!!!!

از زمان مدرنیته به بعد که تولرانسی (تحمل یا تحمل مخالف) اهمیت بیشتری یافت، جوامع مدرن همواره با این سئوال روبرو هستند که مرز مجاز و غیر مجاز، مرز اخلاق و غیراخلاق کجاست؟ فرد تا کجا باید آزاد باشد و کجا باید محدود گردد. یک تعریف کلاسیک از آزادی این است که فرد در انجام هر کاری آزاد است بشرط آن که مزاحم دیگران نشود. اما هر جامعه ای ارزش ها، عرف ها و عادت های خود را دارد که مرز میان آزادی و مزاحمت را تعیین می کنند. در یک جامعه؛ برهنه (مادرزاد) ظاهر شدن در خیابان "مزاحمت" برای دیگران محسوب می شود و در جامعة دیگر فقط دست همدیگر را گرفتن، حتی اگر با مانتو و چادر باشی! چیزی که داشتنش در جامعه ای ارزش است (بکارت) نداشتنش در جامعة دیگر نشانة بلوغ و پختگی است. هر سیستمی از ایده آل ها و ارزش های خود برخوردار است. سیستم بدون ایده آل، که هر ارزشی را بپذیرد، نقطه اتکایی برای تشخیص خوب و بد اعضاء یا اجزاء خود ایجاد نمی کتد. اما هر سیستمی (جامعه، انسان یا ماشین)، برای ارزش (نورم) های خود دامنه (مارژه) هایی دارد. این دامنه ها برای آنند تا سیستم ناچار نباشد حتی فاصله گرفتن های جزیی از یک عرف یا ارزش را مورد تصحیح قرار دهد. یک سیستم انعطاف پذیر توان آن را دارد که وسعت دامنه های خود را افزایش دهد و در صورت لزوم ارزش (نورم) های خود را تغییر دهد. یک سیستم خشک و بسته (بدون ترموستات) در انجام این امر ناتوان است چون خود را موظف به رعایت ابدی ارزشها یی می داند که یکبار انتخاب شده اند. عدم آمادگی برای تغییر موجب انفجارهای شورشی و غیرعقلانی می شود. بنابراین آزادی و اخلاق مفاهیمی مورد منازعه هستند. گرچه می توان خیلی از موارد آن ها را سیاه و سفید قانونمند کرد اما همواره مناطقی خاکستری باقی می مانند.
در جوامع دمکرات مسئولیت رعایت مناطق خاکستری میان شهروند و دولت تقسیم شده است. یک مثال خوب آن معیارهای بازبینی فیلم است که به دو دستة سنی و محتوایی تقسیم می شوند. همة سینماها موظف هستند این علائم را در محلی قابل رؤیت نصب و رعایت کنند:

همه: فیلم برای همة گروههای سنی مناسب است.
6، 9، 12، فیلم برای کمتر از 6، 9 یا 12 سال مناسب نیست.
16، از ورود افراد کمتر از 16 سال جلوگیری می شود.
همچنی علائمی هستند که هشدار می دهند در فیلمی یکی یا بیشتر از عناصر زیر استفاده شده است:خشونت، ترس، تبعیض، مواد مخدر و الکل، سکس، زبان رکیک.
همانطور که مشاهده می شود در بعظی جاها قانون مرز کشیده است و در جاهایی دیگر شهروند خودش حق انتخاب دارد. همین فرهنگ نیز در مورد کلیپ هایی که از تلویزیون پخش می شوند رعایت می گردد. رادیوها نیز می توانند با اعلام قبلی، موسیقی با کلمات سه نقطه ای را در ساعات خاصی پخش کنند. بنابراین مطبوعات را از از هر نوع (نوشتنی، شنیداری، تصویری و دیجیتالی) نباید در پخش این یا آن مورد ممنوع یا سرزنش کرد بلکه باید فضا و فرهنگی را مهیا کرد که در آن همه (دولت، پخش کننده ها و پدر و مادرها) خود را موظف به رعایت موازین بالا احساس کنند.

با سلام
لطفا شورای نظارت و به ویژه آقای مظفر بگویند، الحق و الانصاف،بزنگاه بیشتر بد آموزی دارد یا تمامی مجموعه های ساخت مهران مدیری؟
اینهمه فرهنگستان برای حفظ ربان فارسی زحمت می کشه، بعد یکدفعه مهران مدیری با یک مجموعه سراسر هجو سروکلش پیدا میشه و کلی واژگان جدید میریزه تو جامعه. مثلا فرق میکنه، تبدیل میشه به فرق فوکوله و الا ماشاالله از این واژگان تولیدی مهران مدیری.
به نظر من که بزنگاه بد آموزی که نداره هیچ،تازه خانواده ها رو هم نسبت به مساله اعتیاد هوشیارتر میکنه. خواهش میکنم جلوی این سریال رو نگیرید.