یه سوال این‌جا پیش می‌آید:
.قتی اینجا نوشتید «سازمان عفو بین‌الملل با صدور بیانیه‌ای در بیستمین سالگرد اعدام‌های مخفیانه و دسته‌جمعی سپتامبر ۱۹۸۸ (۱۳۶۷) در ایران، خواستار مجازات افراد مسئول در «کشتار دسته‌جمعی زندانیان» این کشور شد.» باید از شما پرسیده شود که آیا مسئولان این کشتار را می‌شناسید؟ اگر شناخته شده هستن باید نام ذکر کنید.
فکر می‌کنم از این مسئله یه عنوان یک ابزار سیاسی بهره‌برداری می‌شود. به این صورت که نام نمی‌آوریم تا بعد از گیروکشی، نام‌ها سوخت نشوند.

باید توجه داشت که این کشتارها بعد از حمله مجاهدین از داخل خاک عراق به ایران انجام شد و اکثر کشته شده ها از مجاهدین خلق بوده اند، این موضوع را می توان از دو دیدگاه بررسی کرد
نخست از نظر حقوق بشری که این گروه به صرف داشتن عقیده ای اعدام شده اند و شرایط محاکمه عادلانه آنها مهیا نبوده و حتی از اتهام خود و حکم صادره علیه خود اطلاعی نداشتند و از داشتن و کیل و هیآت منصفه و غیره محروم بودند
دوم از نظر اینکه اینان طرفداران کسانی بودند که به کشور خیانت کرده بودند و با دشمن ایران یعنی عراق - در زمانی که عراق به مرزهای ما حمله کرده بود و به مال و ناموس ایرانیان تجاوز می کرد - همکاری می کردند و همینطور که میدانیم مجازات خیانت در اکثر کشورها مرگ است
مانند همیشه هیچ سیاه و سفیدی وجود ندارد و آنچه که حقیقت دارد فقط خاکستری است

من و پالتاك: بلاخره سازمان عفو بين الملل پس از گذشت بيست سال اين جنايت را محكوم كرد !!!! اما از ياد نميبريم كه در تمامي اين سالها نه تنها هيچ يك از اين سازمانهاى حقوق بشرى اين جنايت را محكوم نكرده بودند، بلكه با سكوت خود در بيست سال پيش مشوق جمهورى اسلامى در كشتار هر چه بيشتر انقلابيون در ايران بودند.
محكوم كردن اين جنايت توسط عفو بين المل در امروز چيزي نيست جز اينكه به سياست تازه اي در قبال جمهوري اسلامي رو آورده اند. آنها بخوبى ميدانند كه بازماندگان كشتار دهشتناك آن سالها امروز به " اخته گانى " اروپا و آمريكا نشين تبديل شده اند كه براى نشان دادن چهره هاى حقوق بشرى و دمكراتشان نه تنها هرگز عفو بين الملل را در مقابل سكوت آن زمان مورد ماخذه قرار نخواهند داد، بلكه بخاطر وابستگى هاى سياسى شان به دولتهاى ميزبان تمام تلاش خود را در ارايش چهره سازمانهاى متقلبى مانند عفو بين الملل و ديده بان حقوق بشر بكار خواهند برد. چند سالى است كه حراج يادمان كشتار دهه شصت شروع شده است. و هر آنكس كه ارزان تر بفروشد موفق تر است.

بار ديگر بر اين واقعيت تكيه ميكنيم كه قربانيان كشتار دهه شصت نه " دمكرات و حقوق بشرى بودند" و نه "‌به اطلاعيه هاى عفو بين الملل و سازمانهاى حقوق بشرى اعتقاد داشتند " . آنها ازاديخواهانى ضد امپرياليست بودند كه تمامى اين ارگانها را بدرستى ابزارى براى پيشبرد سياستهاى امپرياليستى در جهان ميدانستند و تنها تكيه شان به كارگران و زحمتكشان كشورشان براى برپايى حاكميت مردم بر مردم بود.

اکثرملت ایران نمی دانند درسال 67چه اتفاقی افتاده است نمونه اظهارنظرفوق گواه این واقعیت است .درست است که قتل عام زندانیان پس از حمله گروهک تروریست مسعودرجبی ازخاک عراق به ایران انجام گرفت ولی آن کشتار مربوط به طرف داران همان سازمان است که چندین سال قبل ازحمله آن کروهک به ایران دستگیرشده ودرمحاکم قضائی محاکمه وزندانی شده بودند؟که به عنوان سرموضع پس ازعملیات مرصاد به سراغ آنان رفتند .که مصداق گنه کرد دربلخ آهنگری .به شوشترزدندگردن مسگری .وآن اعدامهانشان داد که آقایان به احکام قضائی خودهم پایبندنیستند.

پس بفرمایید آنها گروگانهایی بودند در دست جمهوری اسلامی تا در صورت وجود بهانه به دم تیغ سپرده شوند. شرم ...

عاملان اصلی این جنایت (به جز آنها که دارای مقامهای بالا هستند) در طی سالهای گذشته پس از بازنشستگی‌های زود هنگام تشویقی، به تجارت و انباشت ثروت مشغول هستند مطمئن باشید شناسایی شده‌اند و در صورت اطمینان از طرف عفو بین‌الملل برای محاکمه معرفی می‌شوند.

انچه حقیقت دارد رنگ خاکستری شرم است ننگ ابدی بر قاتلان زندانیان در بند ...