رادیو زمانه > خارج از سیاست > چکیده سرمقاله های مطبوعات > چکیده سرمقالههای مطبوعات | ||
چکیده سرمقالههای مطبوعات"تعیین قواعد بازی" روزنامه رسالت با تاکید بر این نکته که با روی کار آمدن دولت نهم، نحوه بازی تغییر کرده است، مینویسد: "با تشکیل دولت نهم، جمهوری اسلامی به صورتی کاملا ماهرانه بازیکنان خود را از زمین بازی هستهای غرب خارج ساخت و با از سرگیری دوباره غنیسازی اورانیوم، نامشروع بودن این بازی یکطرفه را اعلام نمود." این روزنامه در پایان سرمقاله خود مینویسد که "امروزه جمهوری اسلامی نه تنها قواعد بازی تعیین شده از سوی جریان سلطه را نمی پذیرد، بلکه خود به تعیین قواعد و ترسیم مختصات زمین بازی هستهای در برابر شورای امنیت سازمان ملل متحد میپردازد." "جهانی بیندیشیم و محلی رفتار کنیم" این روزنامه با اشاره به این نکته برلوسکونی برخلاف احمدینژاد بدنبال اداره جهان نیست، بلکه در انتخابات اخیر ایتالیا "حل مسئله زبالههای شهر ناپل" یکی از شعارهای اصلیاش بود، مینویسد:" در حالی که نمیتوان فهرست گرفتاریهای مردم را حتی به دلیل فراوانی و گستردگی آن به عدد بیان کرد، چرا رئیسجمهور ایران تصور میکند مسئول حل مشکلات همه جهان است؟" این روزنامه در ادامه سرمقاله خود با انتقاد از سیاستهای داخلی دولت نهم بهمنظور حل مشکلات مردم، به رئیس این دولت پیشنهاد میکند:" مدل مدیریتی واقعگرایانه امثال برلوسکونی اثبات میکند باید جهانی اندیشید ولی محلی رفتار کرد. فاجعه آنجا روی میدهد که محلی فکر کنیم و بخواهیم جهانی عمل نماییم." "آیا چنین ارادهای وجود دارد" جمهوری اسلامی همچنین با انقاد از نحوه انعکاس این خبر در رسانههای داخلی ایران مینویسد:" نوع خبررسانی از حادثه انفجار شیراز نشان داد متاسفانه دراین زمینه نیز دچار مشکل هستیم ! عدهای اصرار ورزیدند که این حادثه ناشی از انفجار باقیمانده مهمات و ابزار و ادوات جنگی مربوط به نمایشگاه برگزار شده در مکان حادثه است و عدهای برعکس اصرار ورزیدند که قطعا چنین نیست و دست دشمنان در کار بوده است." سرمقالهنویس این روزنامه در پایان نتیجه میگیرد:" شاید مهمترین نکته در این قبیل حوادث بیتوجهی به ضرورت برخورد تنبیهی با خطاکاران باشد. ما عادت کردهایم برخطاها سرپوش بگذاریم از خاطیان بگذریم و صورت مساله را پاک کنیم!" وداع با «پانتومیم» این روزنامه به قلم احمد پورنجاتی ضمن بازانتشار برخی سیاستهای مورد انتقاد دولت از سوی کارشناسان در حوزههای مختلف، مینویسد:" به گمان من در هیچ برههای از سه دهه اخیر، با همه چالشها و فراز و فرودها و تحولات سیاسی، اجتماعی سالیان پس از انقلاب، جامعه ایران هیچگاه تا به این اندازه که در این دو سه سال شاهدیم، دچار آشفتگی روحی و سردرگمی و احساس بلاتکلیفی و غم حال و آینده نبوده است." روزنامه کارگزاران در ادامه سرمقاله خود میآورد:" گستردگی و همهگیری این وضعیت، به رغم تمامی هزینهها و تلاشهایی که مصروف تبلیغات گوش و چشمنواز و مالهکشی برای توجیه کاستیها و کژیها و ندانمکاریها میشود، نوعی «احساس اجماع» در نهاد جامعه بهوجود آورده که انگار هیچ نسخه مسیحایی را یارای جانبخشی به این روح افسرده نیست." این روزنامه در پایان نتیجه میگیرد:" متاسفانه هماکنون رابطه دولت (به مفهوم عام حاکمیت) با مردم از جنس «پانتومیم» است. انگار مردم تماشاگران صحنهای هستند که گروهی بازیگر، نمایشنامهای را با متد «پانتومیم» اجرا میکنند؛ نه حرفی، نه حدیثی، تنها و تنها حرکتها و اشارههایی که چه بسیار هم با هیچ هوش و ذکاوتی قابل فهم نیست. معلوم است که حوصله تماشاگران سر میرود. اگر صندلیها را پاره نکنند، چه بسا تماشاخانه را به اعتراض ترک خواهند کرد. پس بهتر است با «پانتومیم» در عرصه مدیریت کشور وداع کنیم. کسی باید باشد که برای مردم توضیح بدهد و به چراهای آنان صادقانه پاسخ بگوید." |