امروز صبح رادیو اعلام کرد که دها دانشجو زنده در آتش سوختند. ماجرا از اين قرار است يک تانکر نفتکش با بنزين دزدی و از اسکله ای غير مجاز با سرعتی سرسام آور در حرکت بوده با اتوبوسی حامل پنجاه و يک دانشجو در جاده ی خرم آباد لرستان برخورد می کند و دانشجويان زنده در آتش بنزين دزدی از اسکله غير مجاز می سوزند. اين اسکله که در خليج فارس در نزديکی بوشهر قرار دارد تحت پوشش حفاظتی سپاه و بسيج است و آنها با واردات و صادرات انواع و اقسام کالا از برقی و الکترونيکی گرفته تا دوربين های ديجيتال عکاسی و فيلمبرداری و تا بنزين و وسايل آرایش و...در حال معامله هستند. اينک برای من دو مسئله وجود دارد يکی اينکه احتمالا حکومت اسلامی در زندان اوين و زندانهای ديگر دهها جای خالی برايش درست شد. و ديگر اينکه آطا اين دانشجويان و بستگان آنان می دانند بچه هايشان در چه آتشی زنده سوز شدند.

البته آنچه را نوشتم برای اين است که بدانيد من می خواستم اين مسئله را در مقاله ی مفصلی برای روزنامه ای آزاد بنويسم و چاپ کنم ولی چنين روزنامه ای در ايران نيست لاجرم برای راديو زمانه که در کويت شعبه دارد می فرستم اميدوارم مطلبم تصادف نکند و در خليج فارس نسوزد.
---------------------
زمانه: شما حتما بنویسید اما زمانه در کویت شعبه ندارد. زمانه یک رسانه آنلاین است و می تواند همه جا شعبه داشته باشد ولی فعلا یک دفتر دارد که آنهم در آمستردام است

آخر چرا هفت ؟ واقعا براي مسئولين اين مملكت متاسفم براي خودمان بيشتر

محمد جان من کی گفتم هفت من گفتم ده ها دانشجو در آتش زنده سوز شدند! شب عيد!! من گفتم هزاران زندانی سياسی! من گفتم ده ها هزار اعدام !! من گفتم هزاران سنگسار من گفتم هزاران ازاله ی بکارت قبل از اعدام، من گفتم يک مليارد شلاق برای هفتاد مليون ايرانی من گفتم يک مليون ششصد و چهل هزار کیلو متر مربع ايران داشته که اينها بدستش آورده اند و حالا نمی دانم چند کيلومترش باقی ست و آن باقی هم زندان است من کی گفتم هفت. و من گفتم بیست و نه است این بلا اما!! تو می گویی هفت!! و اخوان می گفت: تو شروع از هفت کن، بعدم چهل، بعد از چهل هفتاد، بعد هم نهصد برو نوميد شيطان است، بعد هم آنجا که آن خونخوار می انداخت نی!!! نومیدی افسانه ست!!

با تشکر از زمانه براي چاپ قانون (قانون؟!) مطبوعات.

چه می خواهند از ما. "هفت" دیگر چرا؟
آقایان گفتند درباره قتلهای زنجیره ای ننویسید کسی ننوشت. درباره امنیت ملی و انرژی هسته ای ننویسید کسی ننوشت. درباب چپاول پول نفت ننویسید کسی چیزی ننوشت. ولی "هفت" دیگر چرا؟ مجله ای کوچک و بی ادعا که درباره هنر و ادبیات و سینما می نوشت. درباره "جیم جارموش" ، "آلمادوار"، "ناباکوف" و "ویریجینیا وولف" و .... ودرباره "زیبایی". حالا این را هم تحمل نمی کنند
"هفت" ساده و بی ادعا یکی از مهمترین نشریات هنری بعد از انقلاب بود. با محبوبیتی غریب در میان دانشجویان و دوستداران ادبیات و سینما. فقدانش را با چه باید پر کرد؟ با نقدهای "کیهان" یا روزنامه "ایران". ما عصبانی هستیم و معترض و ناراحت. اما صدایمان به جایی نمی رسد.

بله. این اولین نتیجه انتخابات در ایران بود. آقای خاتمی هشدار داده بود اگر اصلاح طلبان رای نیاورند وضع بدتر میشود و البته هم که شد. وزارت ارشاد آقای صفاک هرندی برای نابودی هنر و هنرمندان اصیل ایرانی با دوستانش هم قسم شده است. تا همه سکوت کرده ایم و صدایی از اعتراض و فریاد جمعی بگوش نمیرسد وضع به همین منوال است.

عیدی ارشاد بر روزنامه نگاران مبارک باد!

khob avalin natije pirooziye osoolgara ha ro darim mibinim

من ازخوانندگان همیشگی دنیای تصویروهفت هستم البته بودم.این تازه اولین شیرینی پیروزی دوستان اصولگراست ما منتظربعدیش میمونیم

توقیف آخرین صدای آزادی در کردستان را تسلیت می گویم.

من اين حركات حكومت را بيشتر از سر ضعف مي بينم تا قدرت.
اين دايره آن قدر بسته و تنگ ميشود كه ديگر چاره اي نميماند جز دريدن يكديگر .
من نميدانم آقايان چرا براي عمل خود پي توجيه و ماده و تبصره قانوني ميگردند. در دو كلمه و خيلي تلگرافي اعلام كنند كه نشريات فلان و بهمان تعطيل شد. اين روش را جدن توصيه ميكنم چون رعب بيشتري در دلها ميندازد و حق هم كه فعلن با زنجير و چفيه و كارد سلاخي است.
در اواخر دهه چهل همين كار ها را آن رژيم نيز البته به روشي بسيار معقول تر انجام دادو بر آن همان رفت كه رفت.گويا نشئه قدرت بر چشم و گوش زودتر از نقاط ديگر اثر ميگذارد.
آغاز پايان شروع شده است؟

به‌گزارش خبرگزاری ایسنا »»» ۹ ««« نشریه بر اساس تبصره »»» ۱۱ ««« ماده »»» ۱۱ ««« قانون مطبوعات از سوی هیات نظارت بر مطبوعات لغو امتیاز شدند.
{ »»» ۱۱ / ۹ ««« ایرانی } !!.
داوید.

گوش اگر گوش منو ناله اگر ناله توست آن چه البته به جایی نرسد فریاد است
بازم برید رأی بدید!آفرین.

هفت هم رفت کنار عصر پنجشنبه و کارنامه و...
در مملکتی که مجوز نشر کتاب می دهند بعد می گویند در کتابت به فلان قوم اهانت کردی و حالا بیا آقای نویسنده برو زندان ، در مملکتی که چاپ اول کتاب ترجمه شده ای فروش می رود، نوبت چاپ دوم که می رسد، می گویند محتوایش ضداخلاقی است... همان بهتر که نشریه هم بی نشریه