دکتر بشیریه از نادر اساتید ایرانی در حوزه علوم سیاسی است که هیچگاه راکد نمانده و ضمن پرکاری علمی و روش علمی و غیرجنجالی اش در برخورد با مسائل روز سیاسی رابطه ای خوب با دانشجویانش برقرار میکرد.کتابهای اخیر وی درحوزه آموزش دانش سیاسی به خصوص ادبیات گذار به دموکراسی اش نگاه پراتیک و واقع گرا به دنیای سیاست و اجتماع را به میان می کشد.احترامی خاص برای او قائل هستم .امیدوارم هرجا که هست سلامت و موفق باشد

ضايعه تاسف‌آوري است. دكتر بشيريه استاد بي‌نظيري است كه بسياري از اساتيد دانشگاه به جايگاهش حسرت مي‌برند و اين را من خود از واكنش‌هاي دو تن از اساتيد كهنه‌كار دانشگاه شهيد بهشتي ديده‌ام در واكنشي كه به دانشجويان نشان مي‌دادند هنگامي كه نام بشيريه و آثار پربار وي را مي‌برند. زهي تاسف براي خروج مجددش از كشور براي دانشجوياني كه مجددا بايستي واحد جامعه‌شناسي سياسي را با اساتيدي از سر بگذرانند كه هيچ بر دانشجويان افزون ندارند.

بدترین دشمن حکومتهای بسته ( دینی یا غیر دینی ) اندیشیدن است . آقایان در اخراج دکتر بشیریه منافع خود را کاملا مد نظر داشتندو یکی از ارکان اندیشه سیاسی را از ایران اخراج کردند.

جناب دکتر بشیریه: دست مریزاد با مقاومتت.
آن باد که در دیار غریب نیز اندیشه ماکنی. . . .

به هر حال غیبت ایشان فرصتی بس مغتنم در اختیار اقایان قرار داد تا یکی دیگر از نخبگان هم علی رغم میلش ترک وطن کند.مبارک است انشالله!!