salam
chetor mishavad dar inkar ba khanome ebadi hamkari hard?

صرف نظر از مسائل سیاسی، و با نگاهی واقع بینانه می توان فهمید که جنگ محال نیست.
با عقل سلیم و حسابگر این حکم صادر می گردد که جنگ به نفع ایران ( مردم ساکن در آن - مرز جغرافیائی ) نیست.

ای کاش خانم عبادی و همفکرانشان در این فراخوان راه های همکاری و هم اندیشی جمعی ملت را نیز نشان داده و یا از مردم نیز استمداد می کردند.

چشم همه روشن! بنازم به قدرت پروردگار، که چنین منادیان آزادی و صلح و دموکراسی در ایران را به سخن می آورد و نیات آنان را آشکار می سازد. خانمها و آقایان می خواهند «شورای ملی صلح» تشکیل دهند تا با تلاشهای خود از ایران بخواهد که در برابر قدرتی زورگو سر تسلیم فرود بیاورد! به عبارت زیر توجه کنید: شورا «از جمهوری اسلامی بخواهد که با پذیرش قطعنامه های شورای امنیت و سازمان ملل متحد و عمل به تعهدات و میثاق های بین المللی زمینه ی تهدید صلح را از میان بردارد»! یعنی درست همان سیاستی که آمریکا و دو متحد نزدیکش در شورای امنیت ملی پیش می برند! سیاستی که بخصوص با گزارش اخیر البرادعی شکست سختی خورده، 1+ 5 را دچار چند دستگی آشکار کرده، آمریکا را به عقب نشینی آشکار واداشته، افکار عمومی غالب را به سود سیاست صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی و آژانس بین المللی اتمی تغییر جهت داده، و حمایت دولتهای منطقه و صلح طلبان را نیز به دنبال داشته است – البته منهای بانیان «شورای ملی صلح»! در این میان تنها آمریکا نشان داده که در پی اتهام و کارشکنی و بحران آفرینی است، و چه خوب هم سیاستهای خود را پیش می برد! خانمها و آقایان بانی «شورای ملی صلح» باید ابتدا به این سئوال جواب بدهند: «چرا در پروندۀ هسته ای ایران از میان تمام سیاستها و راهبردهای عملی و صلح آمیز موجود، سیاست آمریکا را توصیه می کنند؟
خانمها و آقایان! همین جا بصراحت بگویم که شما دارید برخلاف مصالح مملکت و امنیت کشور خود قدم برمی دارید. مسئولان مملکت تا به حال پروندۀ هسته ای ایران را در مجامع بین المللی بخوبی و با درایت تمام پیش برده اند، سیاست آمریکا را به شکست کشانده اند و بهانۀ جنگ را از او گرفته اند. شما چرا در این شرایط همصدا با آمریکا می گویید که ایران باید قطعنامه های قبلی شورای امنیت را بپذیرد؟ مگر نمی دانید که این قطعنامه ها پایه های قانونی نداشتند و همگی بر اساس دروغها و اتهامات بی اساس و با فشار آمریکا تصویب شده بودند؟ و مگر با گزارش اخیر البرادعی این دروغها و اتهامات برملا نشد؟ چرا حالا ایران باید آن را بپذیرد؟ لطفاً به این سئوالات جواب بدهید. چرا در جنگ روانی ای که آمریکا علیه ایران راه انداخته و هدف آن انداختن رعب و وحشت در دل مردم ایران است شرکت می کنید؟ اصلاً چرا پای حقوق بشر و آزادی و رفاه را به وسط این ماجرا می کشانید؟ مگر نمی دانید که آمریکا هم همینها را به پروندۀ هسته ای ایران گره می زند؟ - و چه دلارهایی هم که خرج آن نمی کند!
آری، جواب اینها را بدهید. اما ننویسید ما دلمان برای صلح و ایران و رفاه و آزادی و امنیت می سوزد. چون همه اینها را می دانند. می دانند که شما فرزندان این آب و خاکید، دلتان برای کشورتان می سوزد و برای آزادی و آبادی آن دعا می کنید. مشکل شما فقط این است که سوراخ دعا را گم کرده اید.

درود بر خانم عبادي . اين حداقل کاري بود که يک برنده جايزه صلح نوبل ميتوانست بکند ودرود بر او که کرد.

یعنی واقعا مشکل آمریکا غنی سازی است ؟ آیا اگر این مساله هم به همین روش که خانم عبادی مورد نظرشونه حل بشه دیگه همه چی تمومه ؟
من فکر میکنم بزرگترین مشکل برنامه هسته ای ایران خودبزرگ بینی و جنجال آفرینی و اعلام آمارهای خیالی از تاسیسات هسته ای توسط رئیس جمهوری که خیلی دوست داره دیده بشه .

قفسه سينه من اندكي بازشد.افسوس مرا ديوانه ميپندارند.

in kar yanie hemayat az hokumate hakem
solh bedune nezam momken mischewad

خانم عبادي
bego na be USA
na be
جمهوری اسلامی

قفسه سينه من اندكي بازشد.افسوس مرا ديوانه ميپندارند.