ظاهرا به نظر میرسد که مسئولین نظام مصمم هستند هم در جبهه ی داخلی و هم در عرصه ی بین المللی زورآزمایی را به سرانجامی دلخواه برسانند.با این وجود که رویکرد سیاست تیم آقای احمدی نژاد در زمینه ی انرژی هسته ای و موضوع اسرائیل نگرانیهای زیادی را به دنبال داشته است تصور میرفت که دولت برای حفظ حمایت داخلی از برنامه های تنش زای خود، به برخی از مطالبات مردمی گردن نهد ولی در عمل می بینیم که نه تنها این امتیازات داده نشد بلکه شاهد نمونه هایی از سختگیریها بویژه در یکی دو ماه اخیر هم هستیم که در این رهگذر میتوان به ادامه بازداشت مخالفان سیاسی ، استمرار توقیف نشریات به بهانه های واهی، جمع آوری آنتنهای ماهواره، سرعت بخشیدن به پروسه ی بازنشستگی اجباری اساتید دانشگاه جهت جایگزینی نمونه های مطمئن و...اشاره کرد
در کشوری که مردم آن با دنیایی از معضلات ریز و درشت احاطه گردیده چگونه است که مشکل اعتیاد میلیونی جوانان دیده نمیشود به فحشا و فساد اخلاقی که حریم خانه ها را شکسته است رسیدگی نمیشود به بیکاری جوانان و تورم طاقت فرسا جز در شعار توجه نمی شود و به دهها سوال اساسی دیگر وقعی نهاده نمیشود اما آنتنهای ماهواره جمع میشوند، اساتید و دانشجویان نیک اندیش به بهانه ی"سکولار "بودن سرکوب میشوند. کاملا مشخص است که "دانایی ستیزان"، مراکز آگاهی رسانی را هدف قرار داده اند و این دردآورترین پیام در مسیر "دانایی"ست.با چنین صحبتهایی از سوی مسئولین رده بالای کشوری، بیش از هر چیزی به یاد یک تمثیل انگلیسی در دوران رنسانس میافتم که از این قرار است :
"Where ignorance is bliss it is foolish to be wise " یعنی " جایی که ناآگاهی و جهالت، سعادت است، دانایی ابلهی ست" حتم دارم که این تمثیل، امروزه برای مردم آن کشور قابل درک نباشد ولی در کشوری مثل ایران که دارای تمدن چندین هزار ساله ی شکل گرفته بر پایه ی داناییست ، ترس از دانایی به کابوس یک جمع مبدل شده است.

بر حالت خود، خلق گرفتار بگرییم

یکبار نه،صد بار نه بسیار بگرییم

افسار خرد را ز کف خویش نهادیم

درپای خرافاتِ اسفبار، بگرییم

از بندک انگشت نوشتند رسائل

صد حکم در این قصه پدیدار بگرییم

ای کرده دل خویش خوش از وعده ی دیدار

خوش کرده دلانیم به اغیار بگرییم

چشمان خداداد ببستیم و ندیدیم

ما روی گرفتیم ز انوار بگرییم

بت ساز عجیبیم که بر ساخته ی خویش

دائم به نمازیم و گنهکار بگرییم

مصروف خرافات نمودند و زدودند

آثار گرانبار به اعصار بگرییم

دنیا به تکاپو و تلاش است، دریغا

ما بوسه بکاریم به دست و سر و دستار بگرییم

هم مهره بدستیم و به سجاده سر ما

هم خلق ز ما گشته دل آزار بگرییم

از یاد ببردیم که بودیم و که هستیم

ما خویش به خویشیم جفا کار بگرییم...