اگر چه بصورت خاص بعد از فاجعه ی 11 سپتامبر برخورد کشورهای اروپایی با مهاجرین، متفاوت از قبل شده است و هلند هم از پیشگامان این این نوع برخورد با مهاجرین بوده و هست اما حادثه آتش سوزی بازداشتگاه مهاجرین لااقل چند پیام ویژه در پی دارد.
اول اینکه فضای ضد خارجی افکار عمومی بحدی گیرایی داشت که آنوقع خانم "ریتا فردونگ"وزیر امور مربوط به مهاجرین توانست از آن در جهت بیگناه نشان دادن عوامل مسئول استفاده کند و خیلی از دست راستیها اظهارات ایشان را در دفاع از کارکرد عوامل بازداشتگاه به حق و قابل دفاع دانستند .این نوع دفاع که بیشتر از سوی احزاب دست راستی و چند حزب کوچک عمدتا ضد خارجی صورت میپذیرفت فی نفسه القا کننده ی این معنا بود که دفاع از همکار حزبی میتواند -لا اقل در کوتاه مدت- بر قبول مسئولیت خطا اولویت داشته باشد.
نظر دوم اینکه این حادثه، قربانیانش را نه تنها از پناهجویان نگونبخت بلکه به مدد زنده بودن نهادهای دموکراتیک حتی از هیات حاکمه هم میگیرد اگرچه این درخت دیر شکوفه داد و میوه های کالش به خزان گرفتار شد ولی میبینیم که روح دموکراسی با پنهانکاری سازگار نیست.
پندی که میتوان از این دست حوادث در غرب گرفت اینست که به سادگی میتوان به تفاوت موجود بین ظرفیتهای سیاسی و قضایی کشورهای جهان سوم و غرب پی برد.حوادثی از این قبیل به وفور در گوشه و کنار کشور ما اتفاق می افتد و چون وقوع آنرا مشیت الهی اعلام میدارند لذا تردید بر این تفکر خرافی را هم بدعت میشمارند.
"ژرژ پمپیدو"که یکی از نخست وزیران چندین دهه ی پیش فرانسه بوده یک جمله معروفی دارد به این مضمون: "آزادی و دموکراسی یعنی اینکه، وقتی شاگرد سوپر مارکت زنگ خونه ی شما را به خاطر تحویل دادن شیر به صدا در میاورد ،به خاطر هراس از مامورین دولتی مو بر بدن شما سیخ نشود!" .من هم فکر میکنم اگر روزی وزیری یا حتی بزرگتر از ان در کشور ما به خاظر کارکرد ضعیف، شهامت استعفا داشته باشد آنروز بیانگر پذیرش تمرین دموکراسی است. گزارش این تحقیق به راحتی به ما میگوید که در سیستم دموکراسی نمیتوان کدخدا را دید و ده را چاپید!