| رادیو زمانه > خارج از سیاست > موسیقی ایرانی > گرامیداشت مولانا در لس‌آنجلس | ||
گرامیداشت مولانا در لس‌آنجلس
پیمان ملاذهالیوود باول در شهر لس‌آنجلس بزرگ‌ترین آمفی‌تیاتر در فضای آزاد آمریکا‌ست و در سراسر تابستان این آمفی تئاتر عظیم با گنجایس ۲۳ هزار نفر، میزبان ارکستر فیلارمونیک لس‌آنجلس و گروه‌های مختلفی است که در زیر آسمان پرستاره‌ی لس‌آنجلس به اجرای برنامه می‌پردازند. اما شب ۲۷ ماه سپتامبر هالیوود باول، جلوه‌ای دگرگونه داشت، هزاران نفر ایرانی و غیر‌ایرانی در برنامه‌ای به مناسبت گرامیداشت مولانا، گرد هم آمده بودند. برنامه‌ای متنوع که با اجرای حرفه‌ای و تاثیرگذار هنرمندان تبدیل به شبی فراموش نشدنی و خاطره‌انگیز برای شرکت کنندگان شد. کیهان کلهر پیش از اجرا در مصاحبه‌ای گفته بود: «تا‌کنون کنسرت‌ها و برنامه‌های بسیاری در وصف مقام مولانا اجرا شده است. اما متاسفانه در برخی از این اجراها نوعی سوء‌استفاده از نام این شاعر ایرانی به چشم میخورد. برهمین اساس تصمیم گرفتم با جمع کردن هنرمندان ایرانی و برخی از بهترین نوازنده های نقاط مختلف اثری درخور و شایسته ارائه دهیم.» کنسرت شب ۲۷ سپتامبر در هالیوود باول، تلاشی موفق در بزرگداشت مقام مولانا و نشان دهنده‌ی گستره‌ی تاثیر او بر فرهنگ ایرانی و تمدن اسلامی بود.
مراسم با اجرای دوتار و مقامی‌خوانی توسط استاد نورمحمد درپور آغاز شد، پیری از خطه‌ی خراسان و تربت‌جام و از پیروان سلسله‌ی عرفانی نقشبندیه که آن‌چنان که گفته شد، برای اولین بار در خارج از ایران به روی صحنه می‌رفت. پس از اجرای زیبای استاد درپور، در ادامه مجریان برنامه، شهره آغداشلو و ایرج گرگین با انتخاب غزلیاتی از دیوان شمس همراه با نوای نیِ سیامک جهانگیری به دکلمه‌ی اشعار، به دو زبان فارسی و انگلیسی پرداختند. هنگامی که پنج نفر از رهروان فرقه‌ی قادری از کردستان به اجرای برنامه پرداختند، مراسمی که با مدح و ذکر و بانگ «یا الله» آغاز شد و به شوری عارفانه انجامید که دو تن از دراویش به وجد آمده از موسیقی شعر و سازهای کوبه‌ای ذکر‌گویان، نمایی از مراسم عرفانی سلسله‌ی خود را به نمایش گذاشتند. شیخ حمزه شکور و گروه هشت نفره‌ی الکندی تحت سرپرستی قانون‌نواز فرانسوی، جولین ویس به اجرای مراسم سنتی سماع پرداختند. این قسمت از برنامه با تلاوت قرآن توسط شیخ حمزه شکور که از پیروان سلسله‌ی مولویه در سوریه است آغاز شد و با اجرای مراسم ذکر ادامه یافت و پس از چندی دو نفر از اعضای گروه پیچیده در ردای سفید به سماع پرداختند که گویی رقص، ضرب‌آهنگ و ریتم، در یک کل با هم ترکیب می‌شوند. بدون وقفه و پس از اجرای گروه الکندی، کیهان کلهر و گروهش به اجرای موسیقی سنتی ایران پرداختند.
تک‌نوازی شورانگیز و تکنیکی تار توسط صهبا مطلبی، تسلط و صدای ملیح سنتور سیامک آقائی و البته آرشه‌ی دلنواز و پرسوز کلهر بر کمانچه از نقاط مثبت این قسمت از برنامه بود. بخش پایانی کنسرت که علاقه‌مندان بسیاری در انتظارآن بودند، بلافاصله پس از اجرای موسیقی سنتی ایران آغاز گشت، هنگامی که صحنه‌ی اجرا چرخید و یویوما، نوازنده‌ی بین‌المللی و برجسته‌ی ویولونسل و سرپرست گروه بین‌المللی «جاده‌ی ابریشم» به همراهی گروه خود و کیهان کلهر، سیامک جهانگیری، سیامک آقائی و پژهام اخواص(تنبک) بر صحنه حاضر شدند تا به اجرای قطعه‌ای از ساخته های کلهر بپردازند که با الهام از شب‌های نیشابور ساخته شده بود. قطعه‌ای زیبا و پر افت و خیز در دستگاه ماهور، اجرای پر قدرت کلهر و همنوازی و سوال و جواب موسیقیاییِ وجداور یویوما و کلهر، پایان‌بخش شایسته‌ای برای شب مولانا در لس‌آنجلس بود. در تمامی مدت اجرا، شرکت‌کنندگان بر دو تلویزیون بزرگ در دو سوی صحنه‌ی اجرا شاهد خوشنویسیِ استاد یدالله کابلی بودند که در گوشه‌ای از صحنه‌ی اجرا به نگاشتن و خلق تابلوهایی از اشعار مولانا مشغول بود و قلم و خامه‌ی او همگام و همراه نوازندگان و سماع گران به وجد آمده از اشعار مولانا بر صفحه‌ی سفید کاغذ به رقص آمده بود. از دیگر نکات جالب این مراسم، صحنه‌پردازی اجراها بود، که نورافکنی قوی بنا به نوع اجرا طرح‌هایی از اسلیمی‌ها و نقش و نگارهای معماری سنتی ایرانی- اسلامی را بر صحنه می‌تابانید.  |
||
نظرهای خوانندگان
بسیار برنامه بدی بود. اینهمه پول دادیم ولی یک برنامه همینطوری که توی هر کنسرت کوچک شهری میشد دید تحویل مان دادند. خانم آغداشلو هم دکلمه اش خیلی مصنوعی و سانتی مانتال بود و از او بعید بود که دست به این کارها بزند. خلاصه هر پانزده نفری مان که زیر لب ناسزا می گفتیم با آن ترافیک وحشتناک خسته و هلاک به خانه باز گشتیم.
-- یک خواننده ، Oct 3, 2008 در ساعت 06:03 PMدوستان آنشب بنده در هالیوود باول بودم
همراه15643 نفردیگر(آمار رسمی نقل از مقاله
lLos Angeles Times روز دوشنبه29 سپتامبر)
برنامه ای نامتجانس ..بی نظم وشلوغ بود.
معلوم بود بسیاری خود را تحمیل کرده بودند
از جمله آنها شهره آغداشلو با جامه مدل
ماری آنتوانت با آرایش گیشاهای ژاپنی(که
لابد میخواست در جاده ابریشم سمت یویوما
باشد نه کلهر!!) وحرکات زیادی سر و گردن و
دست کاملا یادش رفته بود که درست است
در هالیوود!!!است اما برنامه مولاناست....
آنشب خبری از سبکباری وسادگی وتزکیه و...
در کار نبود.
یک مشت قران خوانی که مردم خسته از دین
ومذهب را به این شبهه انداخت که سر این
قضیه لابد به جای دیگری وصل است!!!!!
استاد کابلی پشت یک میز تحریر روی صحنه
نقش یک میرزا بنویس را داشت که ماست
خودش را میخورد ودایم می نوشت
وجهار پرده بزرگ دایم او را نشان می داد
و مردم مات که جی؟؟!!
بهترین بخش برنامه همنوازی گروه کلهر و
یویوما بود که چند دقیقه بیشتر نبود یک نفر
آمد سر صحنه در گوشی جیزی گفت و تند
نواختن تمام شد و صحنه چرخید و رفتند
بی خداحافظی.....
بقیه قبلا خوب وقت را تلف کرده بودند
راستی طراح برنامه خود آقای کلهر بود!!
-- فرساد- آمریکا ، Oct 4, 2008 در ساعت 06:03 PMخلاصه مولانا زیاد بزرگداشته نشد.
بسیار ازین گزارش متشکرم، بر خلاف نظر خوانندۀ قبلی بسیار ازین کنسرت لذت بردم.اضولا کنسرت مناسب کسانی که با موسیقی سنتی و عرفانی آشنائی ندارند نباید جالب بوده باشد ولی اگر علاقه مند به این نوٍ موسیقی بودید بسیار عالی بود، راجع به اجرای بد آغداشلو که نکته ضعف اجرا بود موافقم، در ضمن بلیط ۱۵ دلری کجاش گرونه؟؟
-- محمود ، Oct 4, 2008 در ساعت 06:03 PMWhile I appreciate all the work that went into this event (close to 30 performers and about a year of preparation), there was really no continuity or “flow” but many flaws.
I may not be so “in-tuned” with the Daravish Ghaderi’s meditation techniques, but I did not appreciate how easily they can turn into full-fledged “entertainers”.
I thought “Aghdashloo” performance was probably the low point of the program. Her English was hard to understand and her over-exaggerated acts were a constant reminder of your presence in “Hollywood” bowl.
Ostad Kaboli’s beautiful calligraphy had at times turned into an annoying misfit for the program, possibly due to the fact that the non-Iranian producer/cameraman had no clue on how these two ancient art medium can interact.
The best part of the show was of course the pure musical harmony of Kolhar’s ensemble and the grand finale of his performance with Yo Yo Ma.
Overall, the last 20 minutes of the show made it a worthwhile event.
-- Mahmud ، Oct 5, 2008 در ساعت 06:03 PMمن با نظر فرساد موافقم
-- فروغ ، Oct 6, 2008 در ساعت 06:03 PMآقای کلهر برنامه بدی را ارایه کرد
ایشان نوازنده بینظیری است بهتر می بود
کار حرفه ای خودش را بکند و کار به این
بزرگی را به عهده اهل فن می گذاشت یا
لااقل مشورتی میکردکه نه خودش را خراب
می کرد
نه بقیه را .
البته خانم آغداشلو خودش خود ش را خراب
کرد خیلی بد بود
به نظر من کنسرت بسیار خوبی بود، دوستان توجه نمی کنند کنسرت بنا بود مجموعه ای از مسیقی و مراسم عرفانی باشد.
-- کتایون ، Oct 6, 2008 در ساعت 06:03 PMقران خواندن بخسی از مراسم سماع در هر خانقاهی است حالا اگر سما دوست ندارید مشکلی نیست ولی برای نشان دادان مراسم سماع اضیل به نضر من کار بسیار جالبی بود.
دراویش قادری هم داشتند نمایش می دادن آئینشان را، واقۀا توقع داستید در نیم ساعت به اوج برسند و کارشان واقۀی باشد. من فکر می کنم مشکل از نبود فرهنگ کنسرت و نمایش جدی رفتن میان ایرانیان لس آنجلس باشد. تئاترهای لس آنجلسی و موزیک لس آنجلسی که دیگر نیاز به تعریف ندارد. چندی پیش در کنسرت شجریان هم در لس آنجلس عده ای به پایکوبی پرداختند و.....
البته قطعهی آبی چون شب های فیروزه ای نیشابور در دستگاه چهارگاه است که شما ماهور ذکر کردید
-- امیرجون ، Oct 15, 2008 در ساعت 06:03 PM