مطلب جالبی بود اما آنقدر ترجمه افتضاح و بد بود که بعد از خواندن چندین باره ی بعضی جملات باز هم به درستی مفهوم و منظور جمله دستگیرم نشد. البته بعضی جملات را با باز سازی پیش خودم کشف کردم که منظور نویسنده چیست.
لطفا مطالبی را که انتقال می دهید خودتان قبلا مطالعه کرده و تصحیح نمایید. من فقط دو سه نمونه از جملات بیمار و نارسای این نوشته را برای شما در ذیل می نویسم.
1- پاراگراف 13 "برعکس نقاط بسیار دیگر دنیا،" که جمله باید باشد: "برعکس بسیاری از دیگر نقاط دنیا".
2- در پاراگراف 8 ترکیب "نزول در اینکه" هم ناآشناست و هم، کلا جمله را غیر قابل فهم کرده و من خلاصه مطمئن نشدم منظور صحیح نویسنده را دریافت کرده ام یا نه!
راستش اشکال ترجمه زیاد است آنقدر که از ذکر بقیه نمونه ها خودداری می کنم ولی این متن آنقدر ارزشمند هست که ارزشش را دارد بازنویسی شود و برای اینکه تعداد بیشتری بخوانند و از آن استفاده کنند، دوباره در وبسایت شما قرار بگیرد.
من این متن را بازنویسی خواهم کرد و در سایت خودم قرار می دهم، باز ذکر منبع زمانه.
ممنون از مترجم که مشخص است شعورش را داشته که مطلب ارزشمند را تشخیص دهد و مرسی از زمانه برای تمامی مطالب خوبش.

متن با رویکرد تحلیلی شروع شد و رفته رفته حالت احساسی گرفت که در جمله پایانی کار به شعار میکشد. در مجموع من فکر میکنم آنچه این نوشتار سعی در بیان آن دارد برای خواننده ایرانی واضح است.

من این متن را نخوانده ام. ولی همین کلمه ترادیسیون که مترجم در متن به کار برده و بعد در قلاب نوشته "سنت" واقعا مسخره است. آیا کلمه سنت نارسا بوده؟ یا در فارسی جا نیفتاده که به جای آن ترادیسیون می نویسد. ایشان می توانند در بحث های شفاهی این کلمه را بکار ببرند ولی در یک نوشته کار احمقانه و تا حدی اسنوبیستی ایست.

Sharzad is right, but I wouldn't have used " Eftezah" to describe this piece. I think "messy" and "sloppy" would do the job. A little bit of civility doesn't kill anybody.

نوشتاریست با کلی گویی های فراوان مارکسیستی و بی اطلاع از پیچ و خم های تاریخی ایران، مدرنیته ایرانی نه با پهلوی ها که با روشنفکران مشروطیت شروع میشود. بنابراین مدرنیته ایرانی نه شاهنشاهی که مدرنیته اندیشمندان ایرانی و از جمله روشنفکران شیعه اسلامی است. جنبش بابیه(+- ٥٠ سال پیش از مشروطیت) بدون تردید بزرگترین جنبش مدرنیته و مذهبی است. سید علی محمد شیرازی/ باب خود روحانی است و نوزده تن اولیه یا روحانی اند ویا برآمده از خانواده روحانی (قرته العین). این جنبش مذهبی-اجتماعی برای اولین بار پس از سده ها گره گاهای اندیشه و عمل اسلامی را به چالش میکشید( برابری زن و مرد، کشف حجاب، اجباری کردن آموزش برای دختران، ممنوع کردن تنبیه بدنی، تک همسری، بازگشت به تقویم ایرانی،ممنوع کردن شغل روحانی بعنوان کار درآمدی و اقتصادی، پایان داستان مهدیگری، مجاز دانستن سود و رباء برای ایجاد سیستم بانکی که بزرگترین دلیل عقب ماندگی اقتصادی و فنی ایران و خاورمیانه است). بنابراین اولین، بزرگترین و پر شورترین جنبش مدرنیته ایرانی اتفاقن از دل سنت و مذهب ظهور میکند و نه از کاخ شاهنشاهی. جالب اینجاست که قهرمان همیشگی جنبش ملی و مترقی ایران «امیر کبیر» وزیر «با درایت»؟! ناصری دست به نابودی این جنبش و قتل عام هواداران این جنبش میزند! تاریخ مان را باید از نو بخوانیم! کاش رادیو زمانه گامی در این جهت بردارد. کمی شهامت میخواهد وبس...

البته در اینکه امکان یک ترجمه خوب برای این متن وجود داشت شکی نیست..اما درکل پیام نویسینده به خوبی منتقل شده است...ااولین نمودهای مدرنیته در ایران به چه زمانی بر میگردد؟ جواب این سوال را نه نویسنده گرامی این متن و نه دوستی که نویسنده را به "کلی گویی" متهم کرده است، به خوبی نداده اند..چون اولا مدرنیته در کلی ترین معنای خود نه در ایران و نه در هیچ یک از کشورهای دیگر خاورمیانه پیاده نشده و اساسا قابل پیاده شدن هم نیست..ممکن است منظور نویسنده گرامی و دوست دیگر مدرنیزاسیون بوده باشد که این نیز پروژه ای است که نه به دوران پهلویت و نه به عصر مشروطیت بر نمی گردد، بلکه اولین جرقه های مدرنیزاسیون در ایران به اوایل سده حاضر و به دروان رضاشاه و تاسیس ارتش و ..بر میگردد...البته این رشته سر درازی دارد...
آقای بختیار علی یا هر غیر ایرانی دیگری الزاما نباید تنها هنگامی اقدام به نوشتن کنند که از کل تاریخ ایران آگاه باشند بعد بیایند و چیزی بنویسند؛ نخیر، همین که یک نویسینده غیر ایرانی در قبال این مردم و این مبارزه احساس وظیفه کرده و یاداشتی نوشته باید کارش را ارج نهاد و دیگران را هم تشویق کرد که نسبت به وضع موجود ایران واکنش نشان دهند...در ضمن بختیار علی از کردهای عراق و مقیم المان و یکی از بزرگترین متفکران کرد و حتی خاورمیانه است، از ایشان ده ها اثر به زبانهای المانی عربی و کوردی و حتی فارسی منتشر شده است...و متن فوق هم تنها یک یاداشت کوتاه است که در یکی از روزنامه های کردی زبان منتشر شده است و خاطر احساس مسولیت نسبت به مردم ما نگاشته شده است...

یکی از نویسنده بپرسد آخوندهایی که دکمه شلیک موشک های دوربرد را در دست می فشارند جزو مدرنیته اند یا سنت[ترادیسیون!]
آخوندهایی که به زودی صاحب بمب اتم می شوند چه؟ آنها جزو مدرنیته اند یا سنت؟
امثال آیت الله منتظری که نماز شب می خواند و همه خانواده اش محجبه اند ولی درباره حقوق اقلیت های دینی فتوا می دهد چطور؟اینها جزو کدام دسته اند؟
نویسنده هنوز به کلیشه سنت و مدرنیسم چسبیده [سنت=بد،مدرنیسم=خوب] و متوجه نیست که این نوع مدل سازی با واقعییت های ایران نمی خواند

کمی یا شاید هم خیلی باعث تعجب است که چرا در چنین متونی (یا ترجمه هایی) به معنای اصلی و بدون تفسیر خود کلمه "مدرن" توجه چندانی نمی شود.

به هر حال، "مدرن" یعنی "امروزی" و هیچ معنای دیگری هم ندارد اما تفسیر و تعبیر و برداشت هایی که از آن می شود (در مقایسه با "مدرنیزاسیون" که آقای کامران اشاره جالبی به آن کرده اند یا "مدرنیته" و "مدرنیزم" و غیره) این است: هر چیزی که "غیر سنتی" باشد »الزاماً« مدرن است، که متاسفانه اگر هم تعریف درستی باشد، تعریف خیلی دقیق و کاملی نیست. علتش هم آن است که آنچه امروز به عنوان غیر سنتی (سنت شکن؟) مطرح می شود، به محض آن که تبدیل به "نُرم" و "عادی" و "روزمره" شد، خود بخود به سنت تبدیل شده و پس از مدتی دیگر "مدرن" نخواهد بود و الی آخر! (لطفاً به گزارش / مقاله دیگری در همین شماره زمانه تحت عنوان "نرمال بودن یا نبودن" نیز توجه فرمایید.)

در اینجا است که کامنت "بدون نام" نیز از نظر من قابل توجه است چرا که به خوبی به نکته خیلی مهمی (از نظر ارزش گزاری) در این زمینه اشاره کرده. من همچنین معتقدم که "این نوع مدل سازی" که از نظر بدون نام "با واقعیت های ایران نمی خواند" حتی با واقعیت های خود جوامع آزاد (که مدرنیته از آنجا می آید) نیز بطور کامل نمی خواند.

متاسفانه یا خوشبختانه، آنچه ما به عنوان "امروزی / مدرن" از جوامع آزاد و پیشرفته (به اصطلاح "غربی") می شناسیم، بیشتر از طریق بعضی از رسانه های گوناگون و رنگارنگ آنها است که در اختیار ما قرار می گیرد. این رسانه ها، در بهترین شکل خود، تنها قادرند تصویری از یک بخش خاص (تقریباً اقلیت، از نظر کمی) از آن جوامع را ارائه دهند، که تصویر خوب و درستی هم هست (دست کم از نظر من) اما تصویری کامل از تمامی آن جوامع نیست و هنوز هم بسیاری از مردمان آن کشورها به نوعی از انواع سنت مذهبی یا ملی یا خرافی و غیره در افکار خود پای بند هستند.

به همین نسبت و با در نظر گرفتن سخنان بالا، موضوع "مدرنیته" نیز به این سادگی ها قابل بررسی نیست چرا که بسیاری از سنت هایی که امروزه به راستی محجور و باستانی به نظر می رسند، در زمان پیدایش خود مدرن بوده اند. اگر جداً قرار باشد برای رها شدن از سنتی بودن، هر روز یک "ترفند" تازه و "مدرن" به کار بندیم، آنهم آگاهانه، با این که امکان پذیر و این روزها به شدت هم متداول است، اما حتماً دچار مشکلاتی نیز خواهیم شد که نمونه بارز آن همین دوران معاصر (از صد و خرده ای سال پیش به این سو) است. در این دوران سیر تحولات و "مدرنیزاسیون" از نظر علمی و تکنولوژیکی و حتی فرهنگی و مذهبی و عقیدتی در بیشتر جوامع آنچنان سریع و "بی بازگشت" بوده که مدتها است بیشتر مردم را حتی در خود جوامع آزاد به نوعی سرخوردگی از آنچه "ماشینیزم" یا "مادی گرایی صرف" نام دارد رسانده است.

باز کردن این موضوع به ژرفی، جای کار زیادی دارد.

با احترام