جذابیت توریستی حلبی‌آبادهای جهان

برگردان، ونداد زمانی

تصویر جذاب و معصومی که سینما از فقر و زندگی نکبت‌بار حلبی‌آبادها خلق کرده در بین توریست‌های جهان موجب ایجاد علاقه شایانی شده است. توریست‌ها دیگر ناچار نیستند سه هفته درون یک کشتی غول‌پیکر مثل اسیر گیر کنند و از فرط بی‌حوصله‌گی شکم خود را از غذاهای چرب و رنگارنگی که بیش از پنج برابر ظرفیت‌شان تهیه شده پر کنند.

به نظر می‌رسد تماشای گدایان و زاغه‌نشین‌ها،‌ دیدار رو در رو از وضعیت زندگی غیرانسانی آلونک‌نشین‌ها و تجربه تماس قابل لمس فقر بیشتر از لم دادن در هتل‌های لوکس و مصنوعی، توریست‌های مسن طبقه متوسط کشور غربی را به خود جذب کرده است.

«کریس وی» صاحب شرکت توریستی «تور و سفر واقعی» در بمبئ می‌گوید که ۲۵ درصد به مشتری‌هایش بعداز پخش فیلم «حلبی‌نشین میلیونر» افزوده شده است.

او و شریک هندی‌اش توریست‌ها را به کوچه پس‌کوچه‌های حلبی‌آباد «داراوی» که رسمأ به بزگترین زاغه‌نشین آسیا تبدیل شده است می‌برند.

آلونک‌نشین‌های دیگر هم بازار گرم توریسم را تجربه می‌کنند، حلبی‌آباد «فاول» در ریودوژانیرو، شهرک‌های آفریقای جنوبی و زباله‌دانی‌های «مازاتلان» در شهر مکزیکو نیز از این موج جدید «فقر گردی» بی‌بهره نمانده‌اند.

از دیدگاه منتقدین این گرایش و جذابیت جدید برای توریست‌ها به چشم‌چرانی بدسلیقه‌ای می‌ماند که باید جلو توسعه‌اش را گرفت.

به نظر این دسته از منتقدین باز شدن پای توریست‌ها به محل زندگی دور از شأن انسان‌ها، و تبدیل زندگی پر از بی‌حرمتی به حادثه‌ایی دیدنی تأثیر منفی خواهد گذاشت و کمکی است به ماندگاری و افزایش ارزش کاذب حلبی‌آبادها.

منتقدین فوق به این برهان که به هر حال رشد توجه توریسم از نظر اقتصادی مقداری کمک به این محرومان خواهدکرد دست رد می‌زنند و مطرح می‌کنند که به جای پول زیادی که قرار است صرف سفرهای گران‌قیمت به این محله‌های فقیر گردد توریست‌ها می‌توانند چکی به مبلغ یک دهم مخارج خود به بنگاه‌ای خیریه حلبی آبادها واریز نمایند.

از طرف دیگر موافقان توریسم در زاغه نشین‌ها مطرح می‌کنند چه فرقی بین سفر به هالیود و بورلی هیلز است (که محل چشم‌چرانی زندگی پول‌دار هاست) با تماشای زندگی فقیرانه آلونک‌ها؟

موافقان توسعه توریسم در حلبی‌آبادها به این نکته اشاره می‌کنند که تجربه نزدیک و مستقیم با فقر تأثیر مثبت و سازنده‌ایی روی وجدان توریست‌ها خواهد داشت.

تجربه‌ای که چشم و گوش طبقه متوسط جهان اول را به مشکلات جهان سوم بیشتر باز خواهد کرد.