‫فلپس، کودکی که کم‌توجه بود

هشت مدال طلای المپیک، آن هم در سن ۲۳ سالگی‌، رویایی که برای خیلی از ورزشکاران دست‌نیافتنی است و این ورزشکار کسی نبود جز مایکل فلپس، شناگر آمریکایی که المپیک ۲۰۰۸ پکن را تبدیل به صحنه‌ی تک‌تازی خودش کرد.

یک متر و ۹۳ سانتی‌متر قد، ۹۱ کیلوگرم وزن و اما مهم‌تر از همه پنج تا شش ساعت تمرینات روزانه که البته با به دست آوردن هشت مدال، آن هم طلایی، خستگی را حسابی از تن فلپس به در برد.

مایکل فلپس در بالتیمور آمریکا به دنیا آمد. کودکی که به اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی دچار بود و شروع کردن شنا در سن هفت‌سالگی برای او راهی برای به مصرف رساندن انرژی بیش از اندازه‌اش بود.

این تصمیم کاملاً درست بود. چرا که در سن ۱۰ سالگی توانست رکورد ملی کشورش را در گروه ۱۰ ساله‌ها بهبود ببخشد. هرچه سن او بالاتر می‌رفت، به همان اندازه هم میزان رکوردشکنی‌هایش بیشتر می‌شد.

مایکل فلپس، برنده هشت مدال طلای المپیک پکن(عکس‌: رویترز)

سال ۹۶ در زندگی فلپس سال سرنوشت‌سازی بود. چرا که در همان سال او با باب بومن آشنا شد، مربی شنا و کسی که در همان نگاه اول متوجه استعداد بالای این پسر ۱۱ ساله شد.

همان‌جا هم بود که بومن به مادر فلپس گفت پسرش دست‌های بزرگ و پاهای بلندی دارد و این یعنی درست همان خصوصیاتی که در ورزش شنا، تماماً یک موهبت به حساب می‌آیند.

اما چیزی که در این میان از نظر مربی فلپس مهم‌تر بود، تمرین مداوم، گوش دادن به حرف مربی و همین‌طور هم مضطرب نشدن او در مسابقه‌ها بود.

تلاش و تمرین روزانه و مرتب باعث شدند تا فلپس در سن ۱۵ سالگی جوان‌ترین نماینده‌ی ورزش شنای آمریکا در استخرهای المپیک ۲۰۰۰ سیدنی و همین‌طور در تاریخ ۶۸ ساله‌ی این کشور باشد.

مکان پنجم در شنای پروانه، نتیجه‌ی المپیک سیدنی برای فلپس بود. در همان زمان هم رسانه‌ها و طرفدارها او را با یان تورپ، شناگر معروف استرالیایی مقایسه می‌کردند و این سوال مطرح بود که آیا او می‌تواند تورپ را کنار بزند؟

المپیک رویایی برای فلپس و بولت(عکس‌: رویترز)

تا سال ۲۰۰۳، فلپس در مسابقات شنای مختلفی شرکت کرد که برای او مدال‌های رنگی و کسب عنوان قهرمانی تورنمنت‌های مختلف را به همراه داشت.

در سال ۲۰۰۳، فلپس در مسابقات قهرمانی آمریکا در سه رشته عنوان اول را به‌ دست آورد که نوعی رکوردشکنی محسوب می‌شود. چون تا به حال کسی پیش از فلپس نتوانسته بود به این مقام دست پیدا کند.

سال ۲۰۰۴، سال المپیک آتن بود. شش مدال طلا و نزدیک شدن به رکورد مارک اشپیتز، شناگر آمریکایی که توانسته بود در مسابقات المپیک ۱۹۷۲ مونیخ هفت مدال طلا را به گردن بیندازد.

یوسین بولت، برنده دو مدال طلای المپیک(عکس‌: رویترز)

بعد از المپیک آتن، دیگر همه مطمئن بودند، کم کم این جوان آمریکایی در ورزش شنا به جایی خواهد رسید که مایکل جردن در ورزش بسکتبال به آن رسیده بود.

المپیک امسال این فرصت را برای مایکل فلپس فراهم کرد. هشت مدال طلا در یک المپیک و به این ترتیب شکستن رکورد ۳۶ ساله‌ی مارک اشپیتز، شناگر هموطنش.

اما این ورزشکار ۲۳ ساله رکوردشکنی‌هایش را مدیون هم‌تیمی‌های خودش می‌داند و اعلام کرده که بدون کمک‌ آن‌ها دستیابی به این موفقیت ممکن نبوده است.

رکوردشکن بعدی المپیک پکن، یوسین بولت، دونده‌ی جاماییکایی بود که اسم خودش را جزو بزرگ‌ترین‌های ورزش دو و میدانی ثبت کرد.

کسب مدال طلای ۱۰۰ متر و ۲۰۰ متر رقابت‌های المپیک بعد از ۲۴ سال باعث شد تا بولت ۲۱ ساله پکن را با یک خاطره‌ی خوش ترک کند.

نکته‌ی جالب این بود که بولت، در لحظه‌های پایانی مسابقه آن‌قدر با دونده‌های دیگر فاصله داشت و خیالش از بابت بردش مطمئن بود که دست‌هایش را از هم باز کند و به دوربین لبخند بزند که کارشناسان معتقد بودند اگر او این کار را نمی‌کرد، شاید می‌توانست رکورد بهتری از خودش بجای بگذارد.

مسابقه‌ دوی صد متر و قهرمانی بولت(عکس‌: رویترز)

اما در هر حال با این رکوردشکنی بولت دیگر آن‌قدر معروف شده است که سیل تقاضاهای کمپانی‌های بزرگ برای تبلیغ محصولات آن‌ها به سمت او سرازیر بشود.

البته بولت با این توجه رسانه‌ای از سن ۱۵ سالگی آشنا بوده است. یعنی وقتی که توانست در رقابت‌های ۲۰۰ متر جوانان، مقام اول را کسب کند. قهرمانان جوانان جهان در سال ۲۰۰۳، و یک هفته بعد از آن هم ثبت یک رکورد تازه.

کارنامه‌ی جوان ورزشی بولت هم‌ مثل مایکل فلپس، از رکوردشکنی پر است و درست مثل شناگر آمریکایی او هم پکن را با لبخند ترک کرد.
(عکس‌: رویترز)