چشم و هم‌چشمی استقلال و پرسپولیس

کیا بهادری

چشم و هم‌چشمی استقلال و پرسپولیس
هفته‌ی بیست و هفتم رقابت‌های لیگ برتر در تهران و اهواز با دو نتیجه‌ی عجیب و باورنکردنی همراه بود.

پرسپولیس در ورزشگاه مملو از تماشاگر اهواز با نمایشی سردرگم از فوتبال، چاره‌ای جز باخت نداشت و حتا خوش‌شانس بود که دروازه‌اش بیش از چهار بار باز نشد. در عوض آبی‌پوشان اهواز در یکی از بهترین روزهای فوتبال خود هرچه خواستند با مدافعان پر اشتباه و کند پرسپولیس کردند.

شاگردان «افشین قطبی» مطابق سنت هفته‌های اخیر در همان نیمه‌ی اول بازی دروازه‌ی خود را باز دیدند و در ادامه‌ی بازی نیز نشان دادند که توقع داشتن دل شیر و روحیه‌ی قهرمانی از آنان بیهوده است. در حقیقت هرچه از دقایق این بازی می‌گذشت فاصله بین خطوط سه‌گانه‌ی پرسپولیس بیشتر می‌شد و آنها در دفاع و بازی‌سازی ناتوان‌تر می‌شدند. تک گل پرسپولیس نیز در اواخر بازی و توسط یک ضربه‌ی ایستگاهی به‌دست آمد. در مقابل خط دفاعی استقلال اهواز به رهبری «جلالی ثابت» در یکی کلام بی‌نقص عمل کرد و مهاجمان پرسپولیس 90 دقیقه در میان این مدافعان هماهنگ و کم‌اشتباه بی‌هوده دست و پا زدند.

فصل اول و آخر قطبی در پرسپولیس/ عکس از سامان اقوامی، ایسنا

این شکست سنگین نتیجه‌گیری ضعیف پرسپولیس در نیم‌فصل دوم را تکمیل کرد و بی‌شک به چالش‌های درون این تیم نیز دامن می‌زند. رابطه‌ی نه‌چندان محترمانه‌ی برخی بازیکنان پرسپولیس و عدم تمکین آنها از قطبی مدت‌هاست که بر زبان‌ها می‌چرخد و در روز بازی در اهواز نیز گوشه‌هایی از آن دیده شد. اکنون زمزمه‌ی جدایی افشین قطبی از پرسپولیس بیش از هر زمان قوت گرفته​است و چه​بسا با یک شکست دیگر شاهد استعفا یا اخراج این مربی خوشبین و فروریختن بنای آرزوهای بزرگ او برای فوتبال ایران باشیم.

از طرفی نتیجه‌ی مستقیم این پیکار نابرابر، فاصله گرفتن بیشتر پرسپولیس از صدر جدول و اضافه​شدن استقلال اهواز به جمع مدعیان قهرمانی بود. استقلال اهواز با شکست​دادن مس کرمان و پرسپولیس نشان داد که با رهبری «مجید جلالی» به شرایط آرمانی رسیده​است و با توجه به روند نزولی پرسپولیس و استقلال قهرمانی نیز چندان دور از دسترس این تیم نیست. فصل پیش نیز استقلال اهواز نیز شایسته قهرمانی بود و تنها به لطف داوری در یک قدمی دستیابی به جام ناکام ماند.

شکست تحقیرکننده در تهران
اما استقلال تهران در ورزشگاه آزادی کاری کرد کارستان و در روزی که خود را برای یورش مجدد به صدر جدول آماده کرده​بود، به سدی پیش‌بینی​نشده و با انگیزه به نام پگاه خورد و همه چیز را از دست​رفته دید. شاگردان «نادر دست‌نشان» در این دیدار جنجالی با ارایه یک فوتبال برتر و یک​طرفه به استقلال رحم نکردند و نشان دادند که راه بردن پرسپولیس و استقلال را خوب می‌دانند.

پگاه استقلال را در خانه خرد کرد/ عکس از آرش خاموشی، ایسنا

شکست 1 بر 4 مقابل تیم قعرنشین جدول لیگ آن‌هم در ورزشگاه آزادی آن‌قدر برای هواداران استقلال تلخ بود که صبر و شکیبایی خود را به تمامی از دست دادند و با شعارهای یک‌صدا بازیکنان و کادر فنی استقلال را مورد حمله قرار دادند. فیروز کریمی نیز که چندی پیش قول داده بود بدون احتساب امتیازهای نیم‌فصل قبل قهرمان نیم‌فصل دوم خواهد شد بهت‌زده از روی نیم‌کت شاهد بازی احساسی و بی‌برنامه‌ی شاگردان خود بود. در واقع با این شکست فیروز کریمی در وضعیتی مشابه قطبی در پرسپولیس قرار گرفته است.

اصولا وضعیت پرسپولیس و استقلال در سه هفته‌‌ی گذشته‌ی لیگ شباهت ناراحت‌کننده و در عین حال طنزآمیزی دارد.

پرسپولیس و استقلال هر دو از سه بازی آخر خود تنها یک امتیاز کسب کرده‌اند و آن تک‌امتیاز نیز حاصل تساوی مصلحت‌آمیزی است که در شهرآورد هفته‌ی پیش بین خود تقسیم کرده‌اند. تفاوت قضیه تنها اینجاست که پرسپولیس در دو بازی خارج از خانه متحمل شکست شده و هنوز بیشتر از استقلال شانس قهرمانی دارد، اما استقلال در دو بازی خانگی خود مغلوب شده و این مسئله همراه با فاصله‌ی نسبتا زیادی که این تیم با صدر جدول دارد کار را برای آبی‌پوشان و فیروز کریمی در هفته‌های آینده بسیار سخت می‌کند.

با وجود مخالفت پرسپولیسی‌ها و استقلالی‌ها با تعطیلی احتمالی لیگ به‌نفع تیم ملی، به نظر می‌رسد هر دو تیم بتوانند از این وقفه به‌عنوان دوران نقاهت و تجدید روحیه استفاده کنند و این فاصله بین بازی‌ها در حقیقت به‌ضرر تیم‌هایی مانند استقلال اهواز و صبا باتری خواهد بود که به شرایط آرمانی تیمی و روحی رسیده‌اند و برای قهرمانی تلاش می‌کنند.

سپاهان در حد نامش بود
هفته‌ی پیش و در حالی که اعتبار فوتبال ایران با اعلام فهرست برترین‌های فیفا در ماه گذشته و با سقوط ده‌پله‌ای در جهان زیر سئوال رفت، نمایندگان ایران در جام باشگاه‌های آسیا نمایش خوبی داشتند.

سایپا پس از برد روحیه‌بخش مقابل «الوصل» امارات برای بار دوم به کویت سفر کرد تا در زمین «الکویت» میهمان نیروی هوایی عراق باشد.

هرچند که شاگردان دایی نتوانستند فوتبال هجومی و بانشاط روز بازی با الوصل را این‌بار نیز تکرار کنند، اما در نهایت فوتبال محتاطانه و دست به عصای آنها نتیجه داد و با یک گل بر نماینده‌ی عراق پیروز شدند تا همچنان شانس اول صعود از این گروه نه‌چندان دشوار باشند. تیم نیروی هوایی عراق در این دیدار تلاش خاصی برای بردن از خود نشان نداد و اگر بازیکنان سایپا بانگیزه‌تر و هجومی‌تر بازی می‌کردند می‌توانستند این تیم عراقی را با اختلاف گل بیشتری شکست دهند.

اما سپاهان پس از شروعی بد که با بداقبالی و دو شکست همراه بود در سومین دیدار خود در تهران پذیرای «الاتحاد» عربستان بود و توانست با ارایه یک فوتبال زیبا و منطقی از تیم پرافتخار عربستانی یک مغلوب تمام‌عیار بسازد.

سپاهان، تنها تیم ایرانی که فوتبال را خوب بازی می‌کند/ عکس از روح‌اله وحدتی، ایسنا

زردپوشان سپاهان از همان دقایق آغازین بازی بر تیم حریف مسلط شدند و تا پایان نیمه‌ی اول نیز بارها شانس گل‌زنی داشتند. در مقابل تیم عربستانی که تحت تاثیر بازی خوب سپاهان قرار گرفته بود سعی در کنترل بازی و ضد حملات متقابل داشت.

سرانجام در نیمه‌ی دوم تیم سپاهان بر روی یک ارسال تند و تیز از کناره‌ی زمین توسط مهاجم خود «سید صالحی» به گل رسید و دقایقی بعد نیز «هادی عقیلی» با یک ضربه‌ی سر دروازه‌ی حریف را برای بار دوم باز کرد و توانایی بی چون و چرای خود را به رخ سر مربی تیم ملی کشید. سپاهان در دقایق باقیمانده به کنترل بازی پرداخت و تک‌گل آلاتحاد در دقایق پایانی نیز نتوانست از پیروزی سپاهان جلوگیری کند.

«احسان حاجی‌صفی» نیز یکی از ستاره‌های تیمش در این بازی بود و بارها با حرکات فریبنده‌ی خود مدافعان حریف را جا گذاشت و مهاجمان تیم خودی را صاحب توپ کرد. عدم دعوت از این ستاره‌ی جوان و با استعداد به تیم ملی که در لیگ برتر هم نمایش بسیار خوبی داشته است جای سئوال دارد.

عقیلی و بنگر می‌توانند در تیم ملی هم کنار هم باشند / عکس از روح‌اله وحدتی، ایسنا

اصولا این سئوال برای علاقمندان فوتبال در ایران بی‌پاسخ مانده است که چگونه از تیمی مانند سپاهان که قدرت اول فوتبال باشگاهی ایران است تنها یک بازیکن در تیم ملی حضور دارد، و در مقابل پنج بازیکن از تیمی مانند سایپا به تیم ملی دعوت می‌شوند، و از آن میان دو بازیکن نیز بدون هیچ سابقه‌ی قبلی به‌طور فیکس بازی می‌کنند.

در حال حاضر این مسئله که با تیم ملی مانند یک مقوله‌ی شخصی برخورد شود، مهم‌ترین عامل نگرانی فوتبال ملی ما به شمار می‌رود. تیم ملی ما باید پیش از بازی سرنوشت‌ساز با امارات در تهران از همه‌ی پتانسیل خود بهره بگیرد و اکنون دیگر فرصت و فضایی برای آزمون و تجربه باقی نمانده است.