شانس آوردیم گل نخوردیم

کیا بهادری

روز چهارشنبه هفته‌ی گذشته تیم ملی فوتبال کشورمان در اولین گام برای راه‌یابی به جام جهانی ۲۰۱۰ در برابر تیم ملی سوریه با تساوی بدون گل متوقف شد. ما پیش از این هم سابقه‌ی تساوی با سوریه در ورزشگاه آزادی را در زمان مربی‌گری امیر قلعه‌نوعی داشتیم، اما نه تیم ما آن زهر همیشگی را داشت و نه سوریه آن سوریه بود.

شاید هیچ‌کس با شروع این دیدار فکر نمی‌کرد با از دست رفتن اولین توپ و خنثی شدن اولین حرکت هجومی از سوی ملی‌پوشان ایرانی، بازیکنان سرعتی و سختکوش سوریه با پاس‌های کوتاه و تک‌ضرب تا محوطه‌ی جریمه‌ی ما پیش بروند و خطرساز شوند. در ادامه نفوذهای «مهدوی‌کیا» و «کعبی» از سمت راست تا حدودی دفاع سوریه را به دردسر انداخت اما ارسال‌های مهدوی‌کیا برخلاف همیشه رنگ و بوی گل نداشت و مدافعان حریف هم خیلی زود متوجه تاکتیک آشنای نفوذ از جناحین ایرانی‌ها شدند.

در عوض این سوری‌ها بودند که در انتقال از دفاع به حمله بسیار سریع و هماهنگ نشان دادند و در ضد حملات حداقل در دو مورد دروازه‌ی «مهدی رحمتی» را با خطر جدی تهدید کردند و اگر نمایش خوب رحمتی نبود معلوم نیست با خوردن یک یا دو گل در مقابل سنگینی حضور تماشاگران چه بر سر تیم شاگردان ناهماهنگ «منصور مهدی‌زاده» می‌آمد.

مهدوی کیا در محاصره‌ی مدافعان سوری

اصرار برای ارسال از جناحین و امید بستن به سر زنی «علی سامره»‌، تک مهاجم ما در این دیدار ظاهراً تنها تاکتیک پیش رو برای گل‌زنی بود، اما نه سامره در این امر موفق نشان داد و نه برای توپ‌های برگشتی از محوطه‌ی جریمه برنامه‌ای وجود داشت.

در جناح چپ «مهرزاد معدنچی» بسیار ضعیف نشان داد و جز در یکی دو مورد اصلاً در بازی دیده نشد. نفوذهای «نیکبخت» هم بیشتر دردسرساز بود و بلافاصله پایه‌گذار حملات سوریه از آن جناح می‌شد. اصولا نیکبخت در این دو بازی اخیر نشان داد که مدافع چپ خوبی نمی‌تواند باشد. تنها دلخوشی تماشاگران، حرکات تکنیکی «علی کریمی» و پاس‌های در عمق او بود که آنها هم نتیجه‌ای در بر نداشت.

عدم حضور «میداودی» در لیست هجده نفره و استفاده از «خلیلی» در دقایق پایانی بازی، در واقع ادامه‌ی روند کند و بی‌آزار خط حمله‌ی تیم ملی را موجب شد و در نهایت این تماشاگران بودند که از دقیقه‌ی هشتاد عطای لرزیدن در ورزشگاه آزادی به امید ناچیز گلزنی را به لقایش بخشیدند و به تیم ملی پشت کردند.

کریمی هم کاری از پیش نبرد

نکته‌ی جالب توجه در این دیدار عدم آمادگی و نمایش ضعیف لژیونرها به‌خصوص «آندرانیک تیموریان» و در عوض نیمکت‌نشینی «ایمان مبعلی» بود. این امر و اصرار کادر فنی در استفاده‌ی باری به‌هر جهت از بازیکنان شاغل در اروپا و چینش لژیونرها در زمین و همچنین تجربه‌ی ناموفق همین تفکر در جام ملت‌های آسیا؛ این‌روزها موجب به راه افتادن بحث آشنای تغییر و تحول در تیم ملی شده است.

عده‌ای از کارشناسان و مربیان ایرانی بر این عقیده‌اند که زمان تغییر نسل در تیم ملی فرا رسیده و به‌خصوص بایستی از بازیکنان با انگیزه‌تر و شاغل در لیگ ایران استفاده کرد، غافل از این‌که فوتبال ایران هفت ماه است با کشمکش‌های درونی بر سر مدیریت، این فرصت را سوزانده است.

زمان این تغییر و تحول در همین تابستان گذشته و پس از ناکامی در جام ملت‌های آسیا بود. از آن مهم‌تر این تغییر نسل، بایستی در تیم المپیک ایران صورت می‌گرفت، نظیر برنامه‌ی آماده‌سازی چهار ساله که «برانکو ایوانکویچ» با حمایت و ثبات فدراسیون وقت با تیم المپیک اعزامی به کره اجرا کرد و در نهایت به صعود ایران به جام جهانی ۲۰۰۶ منجر شد.

شاید همه از یاد برده‌اند که تیم فوتبال زیر بیست و سه ‌سال ایران با چه وضع و شرایطی به‌اصطلاح آماده شد، به‌طوری‌که گاهی اردوی این تیم چند روز قبل از مسابقات با هفت، هشت بازیکن تشکیل می‌شد و در نهایت حاصل آن چیزی نبود جز حذف زودهنگام از مسابقات مقدماتی.

با این مقدمه و در شرایطی که در بحبوحه‌ی مسابقات سرنوشت‌ساز مقدماتی جام‌جهانی قرار داریم چگونه و چه فرصتی برای تغییر و تحول اساسی در تیم ملی وجود دارد؟

در همین گروهِ چهار تیمی کشورمان، تیم ملی امارات که به‌گفته‌ی همگان با فوتبالی متحول‌شده و زیبا بازی می‌کند تغییرات مورد نظرش را دو سال پیش با یک مربی نامدار به نام «برونو متسو» آغاز کرد. این تیم که اکنون حریف مستقیم ما در راه صعود از گروه پنج است، سال پیش در رقابت‌های جام خلیج فارس در میان شش ‌کشور حاشیه‌نشین خلیج فارس به مقام قهرمانی رسید و پس از یک دوره افت حاصل از این موفقیت و ناکامی در جام ملت‌های آسیا، اکنون با تجربه‌ و هماهنگی بیشتر با تمام قوا و انگیزه به رقابت‌های مقدماتی جام‌جهانی پا گذاشته است.

امارات در روزی که ایران در خانه مقابل سوریه متوقف شد توانست تیم ملی کویت را در ابوظبی دو بر صفر شکست دهد و با سه امتیاز در صدر گروه پنج قرار بگیرد. خوب است مربیان و آنالیزور تیم ملی توجه ویژه‌ای به این تیم داشته باشند و دل به پیروزی‌های خفیف قبلی‌مان در دیدارهای دوستانه مقابل امارات متحول‌شده خوش نکنند.

«کلمنته» پرید

کلمنته آنقدرها هم مشتاق نشستن روی نیمکت تیم ملی نبود

روز چهارشنبه تیم ملی ایران یک تماشاگر ویژه به نام «خاویر کلمنته» داشت که داستان نهایی شدن قرارداد وی با فدراسیون فوتبال ایران همچنان تمام نشده است. کلمنته شنبه‌شب هفته‌ی پیش وارد ایران شد و بلافاصله در کنفرانسی خبری تاکید کرد که هنوز قراردادی با فدراسیون فوتبال ایران امضا نکرده است و باید امکانات و شرایط فوتبال ایران را بسنجد.

پیش از آن مقامات هیئت ‌رئیسه‌ی فدراسیون از جمله «مهدی تاج» بارها از وجود پیش‌قرارداد با کلمنته و نهایی شدن قرارداد اصلی و حتا قطعی‌بودن حضور وی به‌عنوان سرمربی تیم ملی ایران در روز مصاف با سوریه خبر دادند. اما باز هم معلوم شد به این‌گونه خبرهای به‌ظاهر قطعی در فوتبال ایران به‌هیچ عنوان نمی‌توان اعتماد کرد.

کلمنته پس از ورود به تهران روز یک‌شنبه با «علی کفاشیان» و دیگر اعضای هیئت رئیسه‌ی فدراسیون فوتبال دیدار و مذاکره کرد و مقرر شد که مربی اسپانیایی از امکانات و شرایط تمرینات تیم ملی بازدیدی به‌عمل بیاورد و پس از آن پای میز قرارداد بنشیند.

با این وجود بازدید از کمپ تیم ملی و تمرینات ملی‌پوشان و همچنین دیدار از ورزشگاه آزادی هم نتوانست به انعقاد قرارداد نهایی با کلمنته منجر شود. در نهایت تماشای بازی ایران و سوریه آخرین مرحله‌ی ارزیابی کلمنته از فوتبال ایران بود و با وجود تلاش مسوولان فدراسیون فوتبال ایران برای گرفتن امضاء از مربی گریزپای اسپانیایی، قرارداد روی زمین ماند و کلمنته صبح روز پنج‌شنبه راهی کشورش شد.

گفته می‌شود طرفین با وجود توافق بر سر کلیات همچنان بر سر جزئیاتی از جمله اقامت و مدت مرخصی او در ایران اختلاف نظر دارند. از طرفی با وجود تعارفات معمول به نظر می‌رسد شرایط و امکانات فوتبال ایران، به‌خصوص نمایش ضعیف و سردرگم تیم ملی در برابر سوریه به ‌مذاق کلمنته چندان خوش نیامده باشد، چنانکه وی پس از ورود به اسپانیا در مصاحبه‌ای اعلام کرد تیم ملی ایران در همه‌ی خطوط به‌خصوص در خط حمله بسیار ضعف دارد و به ‌کار و تلاش زیادی برای ترمیم کاستی‌های این تیم نیاز هست.

کلمنته دیر آمد، زود رفت

با توجه به بازگشت کلمنته به اسپانیا و وجود اختلافات حل‌نشده و شرایطی که طرفین برای یکدیگر طرح کرده‌اند، بازگشت این مربی اسپانیایی به ایران چندان هم محتمل نیست و به نظر می‌رسد داستان بلاتکلیفی هفت‌ماهه‌ی تیم ملی فوتبال ایران همچنان ادامه خواهد داشت. با این وجود کفاشیان به بازگشت کلمنته خوشبین است و روز پنج‌شنبه از احتمال ۹۰ درصدی برای بازگشت او به ایران سخن گفت، اما اضافه کرد در صورتی‌ که ۱۰، ۲۰ درصد اتفاق دیگری بیفتد باز هم مشکلی نیست، بسیاری از مربیان اعلام آمادگی کرده‌اند که به ایران بیایند و ما مشکلی برای حضور یک مربی خارجی در تیم ملی نداریم...

پگاه برد، قاسم‌پور اخراج شد
هفته ی بیستم مسابقات لیگ برتر روز جمعه با برگزاری شش دیدار آغاز شد و تیم‌های صبا باتری، استقلال اهواز و پگاه گیلان مقابل حریفان خود به برتری دست یافتند. این سه پیروزی برای سه تیم یاد شده موجب تغییرات و اتفاقاتی نیز در جدول و بیرون از زمین بازی شد.

صباباتری با پیروزی دو بر صفر مقابل راه‌آهن ۳۵ امتیازی شد و با توجه به کسر پنج‌امتیازی سپاهان، به‌طور موقت در جایگاه دوم جدول پس از پرسپولیس قرار گرفت.

استقلال اهواز توانست در ورزشگاه دستگردی تهران ملوان انزلی را با دو گل مغلوب کند و جای خود را در درده‌ی چهارم جدول تحکیم ببخشد. اما پگاه گیلان پس از برد روحیه‌ساز هفته‌ی نوزدهم برابر پرسپولیس، این بار نیز در نبرد بر سرِ فرار از قعر نشینی، موفق شد صنعت نفت آبادان را یک بر صفر مغلوب کند و به رده ی شانزدهم جدول صعود کند.

این شکست برای «ابراهیم قاسم‌پور» گران تمام شد چرا که مسوولان صنعت نفت پس از اختلافات طولانی که از شروع فصل با این مربی داشتند با اتمام حجت با وی، نتیجه‌گیری در بازی برابر پگاه را آخرین شانس قاسم‌پور اعلام کرده بودند. بنابراین پس از شکست صنعت نفت، مسوولان این تیم به قول خود عمل کردند و بلافاصله طی نشستی اضطراری قاسم‌پور از سرمربی‌گری زردپوشان آبادان اخراج شد.

سایپا هم در خانه با یک گل از سد تیم سختکوش پاس همدان گذشت. در سایر بازی‌ها دو تیم شیرازی برق و فجر سپاسی به تساوی بدون گل رسیدند و شیرین‌فراز نتوانست در خانه برابر ذوب‌آهن اصفهان نتیجه‌ای بهتر از تساوی یک بر یک کسب کند.

همه می‌خواهند پرسپولیس را ببرند
در ادامه‌ی مسابقات هفته‌ی نوزدهم فردا سه بازی برگزار می‌شود. در تهران پرسپولیس بحران‌زده که به‌تازگی ۱۴۲ هزار یوروی دیگر به بدهی‌هایش اضافه شده، میزبان ابومسلم خواهد بود. پرسپولیس در این بازی با وجود به‌خدمت گرفتن «حسین کعبی» هنوز نمی‌تواند از حضور این بازیکن استفاده کند و در برابر شاگردان پرانگیزه و آماده‌ی «پرویز مظلومی» بی‌شک روز سختی خواهد داشت. پرسپولیس در سه‌ بازی گذشته‌ی خود متحمل دو شکست شده است. بنابراین طبیعی‌ست که سیاه‌پوشان ابومسلم هم برای شکست دادن این تیم در ویترین پرتماشاگر آزادی به تهران می‌آیند.

فیروز کریمی: این استقلال قلعه‌نوعی نیست!

در کرمان، استقلال تهران میهمان مس و «امیر قلعه‌نوعی» مربی سابق خود است. مصاف قلعه‌نوعی و «فیروز کریمی» در این بازی به‌نوبه‌ی خود دیدنی است. و سرانجام سپاهان اصفهان که هنوز پنج امتیاز خود را در محاق کمیته‌ی انتقالی و تشکیل نشدن کمیته‌ی استیناف فدراسیون فوتبال می‌بیند، برای ماندن در کورس قهرمانی و بازپس‌گیری جایگاه دوم جدول چاره‌ای جز غلبه بر پیکان تهران در ورزشگاه نصیری یزد ندارد.

«ویرا» به موقع آمد

آیا «ویرا» واقعا برای سپاهان می آید؟

طی هفته‌ی گذشته و در شرایطی که همه‌ی نگاه‌ها متوجه تیم ملی و دیدار با سوریه و قرارداد کلمنته بود، در اصفهان مذاکرات باشگاه سپاهان با «ژوران ویرا» در سکوت و آرامش به مراحل نهایی رسید و این مربی برزیلی با حضور در دفتر باشگاه و امضای قراردادی ۱۸ ماهه هدایت این باشگاه را بر عهده گرفت.

ویرا که به‌همراه تیم ملی عراق در جام ملت‌های آسیا قهرمان شد سابقه‌ی حضور در جام جهانی را در سال ۱۹۸۶ به‌همراه مراکش دارد و در عرصه‌ی باشگاهی نیز سه بار موفق به کسب عنوان قهرمانی در رقابت‌های لیگ باشگاهی و حذفی این کشور شده است. این مربی خوش‌سابقه در کویت نیز به‌همراه باشگاه «القادسیه» این کشور به مقام قهرمانی رسیده است و توانایی و تجربه‌ی هدایت سپاهان را در رقابت‌های در پیش جام باشگاه‌های آسیا دارد.

همچنین بعید هم نیست ورود ویرا به ایران با اتفاقات دیگری نیز همراه باشد. با توجه به احتمال بازنگشتن کلمنته و تجربه‌ی ویرا در کشورهای عربی و کار در شرایط سخت عراق، شاید هم شرایط به‌نوعی دیگر برای او پیش برود. بی‌شک او بدش نمی‌آید پس از قهرمانی در جام ملت‌های اسیا حضور در جام جهانی را مجدداً تجربه کند. تجربه‌ی جدایی منصور ابراهیم‌زاده نیز نشان داد که می‌شود با باشگاه سپاهان کنار آمد و روی مربیان این باشگاه حساب کرد.