۵۰ بازیکن و یک سرمربی برای تیم ملی به شرط چاقو

کیا بهادری

سفر پر و پیچ و خم و فرسایشی انتخاب سرمربی برای تیم ملی، ظاهراً به روزهای واپسین رسیده و تنها یک اگر کوچک تا عقد قرارداد و آغاز به کار مربی کهنه‌کار پرتغالی باقی است. این شک و شبهه‌ها، دیگر آشنای دنیای توپ و مستطیل سبز ما شده و خبر از کشمکش‌های پیدا و پنهان بر سر قدرت و پول در فوتبال ایران می‌دهد. مشکل هم تنها بر سر فدراسیون و سرمربی تیم ملی نیست. کافی است آدم با اولین ناکامی به داخل تیم‌های پرطرفدار و به ظاهر بی‌غمی چون پرسپولیس سرک بکشد تا ببیند چه جنگی مغلوبه بوده و هست ...

او بیشتر از موفقیت، شکست دارد. چرا آرتور جورج باید سرمربی تیم ملی شود!؟

«آرتور ژرژه» به شرط چاقو!
چهارشنبه‌ی گذشته پس از دو جلسه‌ی بی‌نتیجه و پیش از آن ده‌ها جلسه‌ی بی‌نتیجه‌ی دیگر و سرکار ماندن خبرنگاران و فوتبال‌دوستان، باز هم می‌رفت تا همه چیز به جلسه‌ی یک‌شنبه موکول شود که ندایی نه از آسمان، بلکه از یکی از خبرگزاری‌های داخل رسید و نام سرمربی مورد پیش‌بینی تیم ملی ایران اعلام شد.

«آرتور جورج» یا «ژرژ» یا «ژرژه» که همچنان ورسیون‌های تازه‌ای از نام صحیح وی بیرون می‌آید، مربی 61 ساله‌ی باتجربه‌‌ای است که در کارنامه‌ی اخیر او بیشتر ناکامی به چشم می‌خورد. آرتور ژرژ پیش‌تر در دهه‌ 70 بازیکن و ستاره‌ی گلزن تیم بنفیکا به شمار می‌رفت و برای تیم ملی کشورش هم چند بار به میدان رفته است.

پس از بازنشستگی از میادین و در دوران مربی‌گری باز به بنفیکا بازگشت و با این تیم به قهرمانی باشگاه‌های پرتغال رسید. ژرژ سپس سرمربی تیم ملی پرتغال شد و حتی تا سال 1991 به طور هم‌زمان به هدایت بنفیکا نیز ادامه داد. با ناکامی پرتغال در رسیدن به جام ملت‌های اروپا، آرتور ژرژ شانس خود را در خارج از پرتغال آزمایش کرد و تا سال 1996 سرمربی تیم ملی سوییس بود؛ اما نتوانست این تیم را به رقابت‌های جام ملت‌های اروپا در آن سال برساند.

او پس از آن مجددا به پرتغال بازگشت و سرمربی تیم ملی کشورش شد. عدم صعود پرتغال به جام‌ جهانی 1998 پایان کار او در موطن‌اش بود. در نهایت پاری‌سن‌ژرمن فرانسه و النصر عربستان، آخرین تیم‌های بودند که این مربی سبیلوی ناکام هدایت‌شان را برعهده داشت. آرتور ژرژ از سال 2002 تا کنون، رهبری هیچ تیمی را برعهده نداشته است و با این حساب مربی‌گری تیم ملی ایران آخرین ریسک بزرگ زندگی وی محسوب می‌شود.

عادل فردوسی‌پور، پس از 17 ماه، صفایی فراهانی را از ممنوع‌التصویری در آورد و به «90» آورد. دیگر سازمان نمی‌تواند همه چیز را به گردن کمیته انتقالی بیندازد

این مربی پرتغالی بلافاصله یک روز پس از جلسه‌ی روز چهارشنبه کمیته‌ی انتقالی عازم ایران شد و روز پنج‌شنبه به رایزنی با این کمیته پرداخت و آن طور که گفته می‌شود، طرفین در این مذاکرات به توافق کامل دست یافته‌اند.

اما در پایان چک و چانه زدن‌ها و پس از آن که آرتور ژرژ به کشورش بازگشت، بهره‌برداری از این موضوع برای گروکشی و تسویه حساب تازه آغاز شد. صفائی‌فراهانی در پی گزارشی از مذاکرات و پیگیری شخصی‌‌اش به خاطر اهمیت موضوع، توپ را به زمین علی‌آبادی انداخت و اعلام کرد در نتیجه‌ی پیگیری و مرارت ایشان، توافقات کلی با مربی پرتغالی به دست آمده و اکنون نهایی شدن قرارداد تنها منوط به نظر سازمان تربیت بدنی است. در این حال، نام آرتور ژرژ در سایت رسمی فیفا نیز به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران درج شد و به واقع سازمان ورزش ایران در مقابل عمل انجام‌شده قرار گرفته است.

صفائی‌فراهانی در واقع با استفاده از فرصت موجود می‌خواهد برتری خود را بر جناح مقابلش تکمیل کند و با اتمام حجت این گونه افکار عمومی را در برابر علی‌آبادی قرار دهد که: «ببینید، من هر‌چه در توانم بود انجام دادم و از این پس هر اتفاقی بیفتد و بدون سرمربی بمانید، تقصیر علی‌آبادی است!»

از طرفی علی‌آبادی هم بلافاصله ضمن دفع حمله، در اظهار نظری اعلام کرد که برای او، منافع ملی در درجه‌ی اول قرار دارد و گزینه‌ی انتخاب‌شده‌ی کمیته‌ی انتقالی مورد تأیید او نیز هست. با این حال تا این لحظه هنوز نظر سازمان تربیت‌بدنی به طور رسمی اعلام نشده و همه چیز به بیانیه رسمی کمیته‌ی انتقالی در روز یک‌شنبه موکول شده است. با توجه به حوادث عجیب و در نوع خود بی‌نظیر این روزها و حتی ماه‌ها در فوتبال ایران، هیچ بعید نیست باز هم از این باغ میوه‌ای خلق‌الساعه عرضه شود و همگان را شوکه کند.

فدراسیون رییس ندارد. تیم ملی سرمربی ندارد. به جای همه این‌ها، پنجاه بازیکن دارد. ایران است دیگر

فهرست 50 نفره‌ و لژیونرهای شیخ‌نشین
از سوی دیگر پس از آن که اعلام شد منصور ابراهیم‌زاده فهرست 50 نفره‌ی تیم ملی را برای ارسال به کنفدراسیون فوتبال آسیا تهیه می‌کند، دعوای کوتاهی بر سر او بین باشگاه سپاهان اصفهان و فدراسیون موقت فوتبال در گرفت. مسئولان سپاهان البته نمی‌خواستند به راحتی مربی خود را از دست بدهند و برای خودنمایی هم که شده، پس از جلسه‌ای اعلام کردند با جدایی این مربی از تیم خود مخالف هستند. اما همان طور که انتظار می‌رفت، یک روز بعد قضیه رفع ‌و رجوع شد و ابراهیم‌زاده سر از تیم ملی هنوز تشکیل‌نشده در آورد.

در نهایت روز جمعه لیست موسوم به 50 نفره‌ی تیم ملی نیز اعلام شد و بر این اساس بازیکنان حاضر در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی از میان این 50 نفر به تیم ملی دعوت خواهند شد. نکته‌ی جالب در این فهرست بلندبالا، عدم حضور دو مهاجم نام‌آشنای فوتبال ایران یعنی عنایتی و خطیبی در میان اسامی اعلام‌شده است.

این دو بازیکن سوخته در زمان برانکو ایوانکویچ و مورد لطف امیر قلعه‌نویی که بدون به ثمر رساندن حتی یک گل در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا برای تیم ملی بازی کردند، ظاهراً این بار به همین دلیل مورد غضب ابراهیم‌زاده که در مالزی هم روی نیمکت تیم‌ ملی بود قرار گرفتند. عنایتی و خطیبی به همراه رجب‌زاده در تیم الامارات امارات متحده‌ بازی می‌کنند و جالب آن که رجب‌زاده از این میان در لیست مزبور قرار دارد.

علی سامره پس از سال‌ها دارد به تیم ملی نزدیک می‌شود

از طرفی ابراهیم‌زاده نام سامره بازیکن مغضوب قلعه‌نویی را در این لیست قرار داده است تا پیامی آشکار به غرض‌ورزی این مربی داده باشد. سامره در سه فصل گذشته گل‌های بسیاری برای تیم الشعب به ثمر رسانده و یکی از مشهورترین و محبوب‌ترین مهاجمان فوتبال امارات و آقای گل فصل پیش لیگ این کشور است.

از دیگر بازیکنان شاغل در فوتبال امارات که در این لیست قرار دارند می‌توان به ایمان مبعلی و جواد کاظمیان از تیم الشباب صدرنشین فعلی لیگ امارات، مهرزاد معدنچی از الشعب و مسعود شجاعی از الشارجه اشاره کرد که همگی از ستارگان تیم‌های خود و لیگ امارات به شمار می‌روند.

از سوی دیگر علی کریمی و هادی شکوری شاغلین در قطر هم در این لیست قرار دارند. لژیونرهای ساکن اروپا یعنی هاشمیان، مهدوی‌کیا، نکونام، تیموریان و کعبی هم مطابق معمول فراموش نشده‌اند و در این میان تنها جای نام رحمان رضایی به دلیل خداحافظی از تیم ملی خالی است. ضمن‌ آن که هاشمیان باز هم به بهانه‌ی استراحت میلی به حضور در تیم ملی ندارد و احتمالاً دعوت نخواهد شد.

قرار است اسامی دعوت‌شدگان به تمرینات تیم ملی پس از مصاف روز دوشنبه میان پرسپولیس و سپاهان و پایان نیم‌فصل اعلام و نخستین تمرین تیم ملی با حضور آرتور ژرژ روز سه‌شنبه برگزار شود.

محسن ترکی داشت همه بازیکنان پرسپولیس را اخراج می‌کرد. البته انگار خودشان تمایلی به ماندن در زمین نداشتند

در پرسپولیس چه می‌گذرد؟
روز دوشنبه‌ی هفته‌ی گذشته و از مرحله‌ی یک‌هشتم نهایی رقابت‌های جام حذفی تیم پرسپولیس تهران در همدان به دیدار پاس همدان رفت و در نهایت با قبول شکست تحقیرآمیز سه بر صفر و اخراج چهار بازیکن خود، با خاطره‌ای فراموش‌نشدنی این شهر سرد و زمستانی را ترک کرد.

پرسپولیس در این دیدار و زمین یخ‌زده‌ی همدان، هیچ‌گاه نتوانست بازی روانی به نمایش بگذارد و جز یکی دو مورد، حتی خطرهای جدی نیز بر روی دروازه‌ی پاس ایجاد نکرد. در مقابل بازیکنان پاس با حمایت تماشاگران خود جنگنده‌تر و به خصوص باانگیزه‌تر از بازیکنان مشکوک پرسپولیس ظاهر شدند و هر سه گل خود را با کمک دروازه‌بان و مدافعان پراشتباه قرمزهای پایتخت جشن گرفتند و حتی گل‌های بیشتری نیز می‌توانستند به ثمر برسانند.

استفاده از سیستم چرخشی در استفاده از دروازه‌بان در جایی که رودباریان با تجربه‌ی بیشتر در میدان‌‌های مهم و حساس روی نیمکت می‌نشیند، در نهایت نتیجه‌ی فاجعه‌باری برای پرسپولیس داشت. نمایش ضعیف و آماتور مهدی واعظی در این بازی به تنهایی برای شکست هر تیمی کافی بود و اشتباهات عجیب و بچگانه‌ی این دروازه‌بان در این دیدار جایی برای استفاده از او در دیدارهای بعدی پرسپولیس نمی‌گذارد. ضمن آن که حضور این دروازه‌بان در لیست تیم‌ملی هم به نوبه‌ی خود جای سؤال دارد.

زوبل، بگوویچ، آری هان، دنیزلی ... آیا استیلی به ظاهر مظلوم، افشین قطبی را هم به سرنوشت قبلی‌ها دچار می‌کند؟

گذشته از اشتباهات فردی و داوری تحریک‌آمیز محسن ترکی در این بازی پرحادثه، این شکست موجب شد نگاه‌ها پس از هفته‌ها نتیجه‌گیری بی‌سر و صدا متوجه‌ اتفاقات درون این تیم مرموز شود. جایی که کشمکش‌ها و رقابت‌های درون پرسپولیس سرانجام دو روز پیش از این بازی سر باز کرد و در تمرینات این تیم پیش چشم همگان قرار گرفت.

مسئولان پرسپولیس ابتدا سعی کردند درگیری در تمرینات و اخراج مرزبان کمک‌مربی این تیم را پیش از بازی مهمی که در پیش داشتند بپوشانند؛ اما بازی بی‌انگیزه و پر اشتباه برخی از بازیکنان پرسپولیس موجب شد بلافاصله پس از حذف از جام حذفی، نگاه‌ها متوجه این موضوع و حاشیه‌های موجود دراین باشگاه شود.

اعلام استعفای کاشانی به دلیل ناهماهنگی در کادر رهبری تیم، درگیری در تمرینات و اخراج مرزبان و تمارض بعضی بازیکنان به خصوص آسیب‌دیدگی‌های مشکوک نیکبخت و شیث رضایی همه و همه خبر از نوعی باندبازی و صف‌بندی جناحی در این تیم می‌دهد که در حقیقت نکته‌ی تازه‌ای هم نیست.

پیش از کنار گذاشتن علی پروین اغلب این مسائل حاشیه‌ای به وی نسبت داده می‌شد؛ اما با جدا کردن پروین از پرسپولیس معلوم شد بیماری در این تیم ریشه‌دارتر از این حرف‌هاست چرا که بازیکن‌سالاری و روح حاکم در پرسپولیس ریشه در خریدهای فصل‌های پیش دارد و قطبی با قبول هدایت یک تیم بسته‌شده، اگر هم بخواهد، نمی‌تواند تغییرات اساسی در مجموعه‌ای به وجود بیاورد که غالب افرادش حضور در تیم پرطرفدار پایتخت‌نشین و قراردادهای گاه چندصد میلیونی خود را مدیون فرد دیگری هستند.

باخت‌های این چند هفته سپاهان، چند تیم را از بحران خارج کرده است. باید دید جدال سپاهان - پرسپولیس، کدام یک را از بحران خارج می‌کند

سپاهان، دودستی قهرمانی نیم‌فصل را تقدیم کرد
اما روزهای چهارشنبه و جمعه دو بازی معوقه از رقابت‌های لیگ برتر در کرج و اهواز برگزار شد و تیم سایپا توانست در خانه سپاهان خسته و کم‌انگیزه را با یک گل شکست دهد و از بحران بیشتر فاصله بگیرد. استقلال اهواز هم مقابل ذوب‌آهن اصفهان به تساوی یک بر یک رضایت داد.

سایپا با این پیروزی 19 امتیازی شد و در میان شادی و امید روزافزون کادر فنی خود به آینده در جای سیزدهم جدول لیگ قرار گرفت. سپاهان که این روزها به دلیل فشردگی بازی‌های چند ماه گذشته و خستگی مفرط، حال و روز خوشی ندارد، با قبول این شکست قهرمانی نیم‌فصل را پیش از بازی با پرسپولیس به این تیم تقدیم کرد.

سپاهان در سه بازی عقب افتاده‌ی خود تنها یک امتیاز از 9 امتیاز ممکن را کسب کرده و با 31 امتیاز پس از پرسپولیس 36 امتیازی همچنان در جایگاه دوم قرار دارد. سپاهانی‌ها در عوض روز دوشنبه امیدوارند با حمایت تماشاگران خودی در اصفهان نیم‌فصل را با شکست دادن پرسپولیس به پایان برسانند و از بحران کوچک به وجود آمده پس از ناکامی در بازی‌های باشگاه‌های جهان عبور کنند.