فوتبال زنان ایران در تلاش برای راهیابی به قهرمانی آسیا

فرنگیس محبی

برنامه ابن هفته مجله ورزشی را «اینجا» بشونید.

کمیته بررسی صلاحیت داوطلبان ریاست فدراسیون فوتبال ایران، نام محمد علی آبادی، معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان تربیت‌بدنی، و علی کفاشیان، دبیر کمیته ملی المپیک ایران، را به‌عنوان تنها دو نامزد صاحب صلاحیت برای شرکت در انتخابات اعلام کرد.

محسن صفائی‌فراهانی رييس كميته‌انتقالي فدراسيون فوتبال با اعلام این خبر، از معترضان خواست كه شكايت خود را نسبت به رد صلاحيت‌شان براي شركت در انتخابات ریاست فدراسيون، به كميته بررسي شكايات فدراسيون فوتبال ارائه كنند. آقای صفائی‌فراهانی افزود که مصطفي آجرلو مدیرعامل سابق باشگاه پاس و مدیرکل تربیت بدنی شهرداری تهران از جمله نامزدهاي پست رياست فدراسيون فوتبال است كه شكايت خود را به كميته بررسي اعتراضات ارائه كرده است. انتخابات فدراسيون فوتبال روز ‪ ۲۳‬مهر ماه برگزار مي‌شود.

کمیته بررسی صلاحیت داوطلبان انتخابات فدراسیون فوتبال ایران، همچنين اعلام کرد که براي پست نايب رييس اول، نصرالله سجادي، نايب رييس دوم، مهدي تاج، و نايب رييس بانوان، خديجه سپنجي، نامزد هستند. خانم سپنجی هم اکنون نیز نایب رئیس بانوان فدراسیون فوتبال است و در واقع سرپرستی فوتبال زنان ایران را بر عهده دارد.

تیم ملی فوتبال زنان ایران که ماه گذشته در مسابقات قهرمانی غرب آسیا پس از اردن، میزبان مسابقات، به مقام دوم رسید، برای نخستين بار احتمال دارد که حضور در مسابقات جام ملتهاي آسيا را تجربه كند. این تیم ماه آینده با تیم ملی زنان هندوستان روبرو می‌شود که برنده مسابقات رفت و برگشت این دو تیم در اواخر سال جاری برای شرکت در مسابقات قهرمانی فوتبال زنان آسیا، عازم مالزی خواهد شد.

خدیجه سپنجی در گفت‌وگو با رادیو زمانه در مورد وضع فعلی فوتبال زنان در ایران می‌گوید:

دو سال است که فوتبال زنان در ایران شروع بکار کرده و تمام هیات‌هایمان در استان‌ها تشکیل شده‌اند و حدودا 45 تیم در سطح کشور داریم. تیم ملی ما برای اولین بار تشکیل شد و دو سال پیش در بازی‌های غرب آسیا شرکت کرد و خوشبختانه در آن دوره از بازی‌ها در غرب آسیا مقام دوم را به‌دست آوردیم. بعد از آن مسابقات انگیزه بچه‌ها بیشتر شد و مسوولین هم توجه بیشتری کردند. فدراسیون فوتبال در برنامه‌ریزی خود، برنامه خانم‌ها را هم گنجاند و ما توانستیم از یک مربی چینی بهره‌مند شویم.

بعد از دو سال توانستیم دو تیم را به ایران بیاوریم، یکی تیم اردن که مقام قهرمانی دوره قبل را داشت که در تهران ما با آن تیم دو بازی کردیم و هر دو را هم برنده شدیم، تیم آذربایجان که آن بازی را هم خوشبختانه بردیم. البته این بردها دلیل نمی‌شود که تیم ما خیلی خوب است ولی دارد یک کاری را شروع می‌کند. بعد دو بازی دوستانه با تیم آلمان در برلین انجام دادیم، یکی جوانان و یکی بزرگسالان که خوشبختانه یک بازی را مساوی کردیم و یکی را هم بردیم.

همانطور که گفتم انگیزه بچه‌ها در ارتباط با توسعه و رشد این کار خیلی زیاد است و علتش هم همین رفتن تیم ملی مردان به جام‌جهانی بوده و مسائل دیگری از قبیل اینکه کشور ما یک کشور بسیار فوتبال‌دوست است و بهمین جهت زن‌ها هم به این رشته توجه خاصی پیدا کرده‌اند و من هم بعنوان مسوول فوتبال زنان در ایران خودم را مصمم می‌دانم که به گرایش‌های آنان توجه بکنم.

امسال هم تیم ملی فوتبال زنان ایران مقام نایب‌قهرمانی غرب آسیا را به دست آورد و به زودی عازم هندوستان می‌شود. آیا در این مسابقات برونمرزی، پوشش اسلامی و لباس‌های ویژه‌ای که این‌ها باید بپوشند، مشکلی برایشان ایجاد نمی‌کند؟

البته وقتی انسان کاری را هدفمند انجام بدهد، مشکلاتش را هم بجان می‌خرد. در شروع هرکاری بالاخره یک سری مشکلات وجود دارد. نمی‌شود که نباشد. بالاخره وقتی شما می‌خواهید با حجاب بدوید حتما ممکن است گرفتگی خاصی را داشته باشید تا اینکه سرتان باز باشد در محوطه باز. ولی چون هدفمند هستیم و می‌خواهیم که این کار انجام شود و می‌خواهیم که شرکت‌کننده باشیم و در این رشته واقعا کار کنیم، بهر شکل این نمی‌تواند خیلی سد راه ما باشد. کسانی که می‌خواهند فوتبال بازی کنند، پوشش اسلامی را پذیرفته‌اند. البته اسلامی که عرض می‌کنم، گرمکن است یعنی لباس ورزشی است. در هرصورت ما با این شکل می‌رویم و شرکت می‌کنیم و تا بحال هم کسانی که فوتبال بازی می‌کنند چیزی دال بر اینکه با این پوشش ناراحتیم و نمی‌توانیم نگفته‌اند. عرض کردم که این‌ها هدفشان چیز دیگری است.

اخیرا مسابقه‌ای که قرار بود تیم ملی ایران در آلمان انجام دهد لغو شد. آلمانی‌ها دلیل لغو این سفر از سوی ایران را دلایل سیاسی و مسائلی که حکومت ایران را ناراحت کرده بود عنوان کردند. جریان چه بود؟

ما قبلا هم به آلمان سفر کرده‌ایم و با باشگاهی که از ما دعوت کرده بود مناسبات خیلی خوبی داریم و این مسابقه را حتما انجام خواهیم داد. الان مجددا ما را دعوت کرده‌اند اما درست تاریخ دعوتشان مصادف با ایام عزاداری ماه رمضان است. ما باید چیزهائی که مربوط به فرهنگمان است رعایت بکنیم. اینکه دولت آلمان چه فکر می‌کند چیز دیگری است. دولت ایران به ما اجازه داده که بازی انجام دهیم. اگر نمی‌خواستیم بازی کنیم مطمئن باشید که تقاضای ویزا نمی‌کردیم. شاید شرایط فنی بوده یا شاید حالا که در آنجا سفیر داریم گزارش داده‌اند که زمینی یا جایگاهی که می‌خواهیم در آن بازی کنیم موجه نیست.

این‌ها همه چیزهای فنی است و باید شرایط خوبی باشد. وگرنه دولت ما اگر نمی‌خواست یک کلام می‌گفت که نروید، اصلا فوتبال نمی‌خواهم. مگر رودربایستی دارد؟ می‌گفت نمی‌خواهم فوتبال بازی کنید. ولی نه واقعا اینجور نیست. مسائل اینچنینی بود. خودتان می‌دانید که در همه مسائل صحبت و گفتگو زیاد است. مثلا تیم فوتسال ما به اسپانیا رفته و از قبل هم گفته بودیم اما هیچ تبلیغی در کار نبود. ولی وقتی ما رفتیم تمام روزنامه‌هایشان عکس بچه‌های ما را چاپ کردند و تلویزیونشان بازی ما را مستقیم نشان دادند. مشکلی نیست. وقتی ما حجابمان را رعایت می‌کنیم کاری نداریم آن‌ها چکار می‌کنند. آن‌ها کار خودشان را می‌کنند و ما هم با شکل خاص خودمان کار می‌کنیم.

بازیکنان زن آلمانی هم در ایران مسابقه داشتند. آن‌ها با چه لباسی بازی کردند؟ آیا با همان لباس ورزشی خودشان بازی کردند؟

ما به این‌ها نگفتیم که بیائید با لباس ما بازی کنید، خودشان اظهار لطف کردند و علاقه داشتند و به ما احترام گذاشتند، به ما گفتند دوست داریم با لباس شما بازی کنیم. در جلسه در حضور خانم راموس که از سوی فیفا حضور داشت، خودشان گفتند که علاقمندیم با حجاب بازی کنیم. پس بنابراین هیچ اجباری نبود. بعنوان مثال می‌گویم ما چون می‌توانیم مردها را به ورزشگاهمان راه ندهیم می‌توانیم هرجور که می‌خواهیم بازی کنیم. آن‌ها خودشان علاقمند بودند و می‌خواستند فیلم و عکس تهیه کنند، خودشان رفتند اینجا لباس سفارش دادند.

الان که مسابقات جام جهانی زنان به مراحل آخر خود رسیده، فکر می‌کنید یا امید آن را دارید که تیم ملی فوتبال بانوان ایران بتواند روزی در این مسابقات حضور پیدا کند؟

اگر توقف ایجاد نشود و روند کار به شکلی که الان هست ادامه پیدا کند و به آن توجه شود، در نوجوانان و جوانان، و آوردن مربیان با دانش بالا، من فکر می‌کنم که انگیزه زنان ایران برای این کار خیلی زیاد است، خیلی زیاد است. الان فوتبال رشته اول کشور شده است، قبلا والیبال بود. من خودم هم عازم چین هستم که بازی‌های جام‌جهانی در مراحل آخر را شاهد باشم و این امید را برای زنان دارم که می‌توانند با سربلندی و افتخار پرچم ایران را در جهان به اهتزاز درآورند، حتی می‌خواهم بگویم از مردها بیشتر. مردها پنجاه شصت سال قدمت این کار را دارند. بچه‌های ما دو سال است کار را شروع کرده‌اند اما مطمئن باشید دور از دسترس نیست و انشاالله یک روزی این کار اتفاق خواهد افتاد.

آیا در مسابقات بین‌المللی، مثل جام‌جهانی، هیچ منعی برای نوع لباسی که بازیکنان شما برتن می‌کنند وجود دارد؟

ما چون الان بیشترین فعالیتمان در کنفدراسیون فوتبال آسیا هست و از دو سه سال پیش با آنان در مکاتبه هستیم، شاید نخستین رشته ورزش گروهی زنان ایران هستیم که نتیجه گرفتیم می‌توانیم با این شکل، البته لباس ورزشی، در مسابقات شرکت کنیم. اگر این مجوز را نمی‌گرفتیم، خوب نمی‌توانستیم شرکت کنیم ولی ما مجوز رسمی و کتبی داریم، البته فعلا در آسیا. حالا اگر روزی روزگاری خواستیم به جام‌جهانی برویم فیفا هم انشاالله مجوز خواهد داد چون فکر نمی‌کنم در منشورشان منعی باشد.

با این اساسنامه جدیدی که برای فدراسیون فوتبال ایران تدوین شده که، به‌هرحال، شامل قوانین فیفا هم می‌شود، فکر می‌کنید بانوان اجازه پیدا خواهند کرد برای تماشای مسابقات فوتبال به ورزشگاه‌ها بروند؟

بله من فکر می‌کنم که این آمادگی هست. البته به آن شکلی که آقایان و خانم‌ها بلیت تهیه بکنند و به ورزشگاه بروند الان نیست، اما به آن شکلی هم نیست که فقط خاص آقایان باشد. مثلا در مسابقه ایران و ژاپن حدود دویست خانم هنرمند و ورزشکار را به ورزشگاه بردیم. ولی خوب باید زمان بگذرد و ما فرهنگش را به‌وجود بیاوریم، چون چندین سال قطع بوده. الان این کار یواش یواش اتفاق می‌افتد و باید آن فرهنگ به‌وجود بیاید. الان زن‌ها در همه رشته‌ها مثل والیبال، بسکتبال، اسکواش و سوارکاری تقریبا مشکلی ندارند. فقط فوتبال است که با توجه به اینکه تماشاچیان یک مقدار در زمانی که هیجان بازی زیاد می‌شود شاید آن رفتار اجتماعی‌شان و مسائل فرهنگی‌شان تغییر می‌کند، مشکل پیدا می‌شود.

از آنجائی که اعتقاد سیستم بر آن است که حرمت زن باید در محیط‌های ورزشی حفظ شود، الان یک توقفی ایجاد شده. اما ما مسوول هستیم و من خودم را مصمم می‌دانم که در برنامه آینده‌ام این کار را حتما موانع و نقاط ضعفش را رفع بکنیم تا اتفاق بیفتد، چون بالاخره حق یک زن ایرانی است که مثلا شوهرش، برادرش، پسرش فوتبال بازی می‌کند، برود و ببیند. ما باید موانع را از بین ببریم.