روز ملی باربکیو

زارا مجیدپور
ژوهانسبورگ –آفریقای جنوبی

وقتی وارد فروشگاه مواد غذایی می‌شوم، زنان سیاه‌پوستی را می‌بینم که با لباس‌های سنتی و پر از رنگشان، تمام نگاه‌ها را به سمت خود جلب کرده‌اند. در فروشگاه‌های لباس سنتی آفریقای، دخترهای سیاه‌پوست، زیباتر از همیشه به نظر می‌رسند. آرایش سنتی‌شان به همراه لباس‌های رنگارنگشان و نوای موسیقی دل‌انگیز آفریقایی، عابران را ناخودآگاه به سمت داخل فروشگاه هدایت می‌کند.

از دور صدای موسیقی به گوش می‌رسد. به سمت صدا می‌روم. تعدادی دختر و پسر جوان آفریکانس^۱ با شادی و شعف می‌خوانند و می‌نوازند و صدای زیبای موسیقی‌شان بر طراوات این صبح بهاری در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی بیشتر می‌افزاید.

یک گروه ۳۰۰-۲۰۰ نفری با پرچم‌ها و پلاکاردهای در دست، شعار می‌دادند و در خیابان منتهی به رادیو و تلویزیون حرکت می‌کردند. در پلاکاردهایشان به زبان آفریکانس نوشته بودند «نمی‌توان تاریخ را دزدید.» در برخی دیگر از پلاکاردها به تصمیم دولت برای تغییر نام شهر پرتوریا به «ت سوآنه» انتقاد شده بود. چندی است که در رادیو و تلوزیون به جای نام آشنای پرتوریا، از نام «ت سوآنه» استفاده می‌شود.

وجود تنوع انسانی در آفریقای جنوبی این کشور را به رنگین‌کمان زیبای انسانی مبدل ساخته است .انسان‌های با رنگ‌های مختلف و آداب و رسومی متفاوت . وجود ۱۱ زبان رسمی در این کشور، این رنگین‌کمان زیبا را فریبنده‌تر ساخته است.

اسقف دزمند توتو، دوست و هم‌رزم نلسون ماندلا، پیشنهاد کرد که ۲۴ سپتامبر، علاوه بر روز میراث فرهنگی«روز ملی باربکیو» نیز نامیده شود. در باور این برنده جایزه صلح نوبل، این چیزی است که مردم آفریقای جنوبی را به صورت واحد و متحد کنار هم قرار می‌دهد. این طرح، با حمایت جمع زیادی از مردم روبه‌رو شد.

بی‌گمان یکی از مهم‌ترین خصوصیات مردم این کشور علاقه‌شان به باربکیو است؛ آن هم با دوستان و فامیل. فرقی هم نمی‌کند سفید باشد یا سیاه، رنگین‌پوست باشد یا هندی‌تبار. اسقف دزمند توتو، با توجه به شناخت مردم کشورش و نقطه مشترک همگی‌شان، «روز ملی میراث فرهنگی» را «روز ملی باربکیو» نامید تا همگی بدون توجه به رنگ و مذهب و نژاد، روزشان را با شادی در کنار یکدیگر سپری کنند.

۱- آفریکانس‌ها، مهاجرین سفیدپوست هلندی‌تبارند که حدود ۳۵۰ سال پیش به آفریقای جنوبی وارد شدند.