جواد نکونام: «در تیم‌ملی هیچ‌چیز و هیچ‌کس سرجای خودش نیست»

فرنگیس محبی

مجله‌ی ورزشی این هفته زمانه را «اینجا» بشنوید

جواد نکونام بازیکن خط میانی تیم ملی فوتبال ایران عنوان بهترین بازیکن فوتبال ایران در فصل گذشته را به خود اختصاص داد. نکونام در دومین دوره اهدای توپ طلای فوتبال ایران، این جایزه را دریافت کرد. در این مراسم سیدجلال حسینی از تیم سایپا بهترین مدافع فصل شناخته شد و عرفان اولروم بازیکن نیجریه‌ای ابومسلم مشهد بهترین مهاجم نام گرفت. تیم سپاهان اصفهان نیزبه عنوان بهترین تیم سال و علی دایی سرمربی تیم سایپا قهرمان لیگ در فصل گذشته به عنوان بهترین سرمربی ایران برگزیده شدند.

جواد نکونام که در یک سال گذشته در باشگاه اوساسونا در لالیگای اسپانیا توپ می‌زند و قراردادش برای دو سال دیگر هم تمدید شده، یکی از بازیکنان شاخص تیم ملی فوتبال ایران در جریان مسابقات قهرمانی جام ملت‌های آسیا، بود.

جواد نکونام

در مجله ورزشی این هفته رادیوزمانه، فرنگیس محبی گفتگوئی دارد با جوادنکونام و از او می‌پرسد که فکر می کند چه عاملی باعث شد در میان این همه بازیکن ایرانی، مرد سال شود:

من فکر می‌کنم که بازی کردن من در اوساسونا بود که بهرحال خیلی به‌من کمک کرد که این موفقیت را به‌دست بیاورم.

بازی‌هایتان در تیم ملی چطور؟

آن‌هم صد در صد موثر بوده چون وقتی بازیکنی افتخاری را کسب می‌کند حتما موثر است که در تیم‌ملی کشورش هم موفق باشد.

در سال گذشته تیم‌ملی فوتبال ایران تیم موفقی نبود و در جام قهرمانی ملت‌های آسیا هم در مرحله یک‌چهارم نهائی در مقابل کره جنوبی با ضربات پنالتی حذف شد. شما چه ارزیابی از موقعیت فعلی تیم‌ملی دارید؟

فعلا که هیچ موقعیتی ندارد چون هیچ‌چیز و هیچ‌کسی سرجای خودش نیست. اما امیدوارم این مشکلات هرچه زودتر حل بشود، فوتبال ایران یک سازمان خیلی خوبی پیدا کند و بتواند جایگاهی را که از دست داده، دوباره به‌دست بیاورد.

فکر می‌کنید که چه باید کرد و چه کارهائی باید انجام شود تا فوتبال ایران به آن جایگاهی که شایستگی آن را دارد برسد؟

من فکر می‌کنم هرچه زودتر باید رئیس فدراسیون مشخص شود، سرمربی تیم‌ملی را مشخص کنند، یک برنامه بلند‌مدت بریزند، دیدارهای تدارکاتی و اردوهای خوب و مناسب ترتیب بدهند تا تیم ملی بتواند به اهدافی که می‌خواهد برسد.

نظر شما در باره سرمربی‌گری آقای قلعه‌نوئی در این دوره از بازی‌های جام ملت‌های آسیا چه هست؟

به‌نظر من ایشان زحمت خود را کشید، شاید دوست داشت که تیم نتیجه بگیرد اما فوتبال است و اتفاقات زیادی می‌افتد.

حالا که صحبت از تیم‌ملی شد، شما یکی از پنالتی‌زنهای خوب تیم‌ملی هستید و یک پنالتی هم که در جریان بازی‌ها زدید پنالتی خیلی خوبی بود. چطور شد که در آن موقعیت حساس در مقابل کره‌جنوبی که سرنوشت تیم ایران بستگی به ضربات پنالتی داشت از شما استفاده نشد؟

من در صحبت‌هائی که با مربی تیم کردم گفتم که من پنالتی سوم را می‌زنم، اما مربی تیم گفت که شما پنالتی پنجم را بزنید که من‌هم قبول کردم و قرار شد که پنالتی پنجم را بزنم که کار به آنجا نکشید. پنالتی اولمان گل شد، پنالتی دوم را هم آقای مهدوی‌کیا که از پنالتی‌زنهای خوب است و همیشه پنالتی می‌زند، گل نکرد، پنالتی سوم را گفتم من بزنم که آقای قلعه‌نوئی اصرار داشتند و گفتند نخیر، آقای خطیبی زد که در هرحال نظر مربی بود. اما من خودم نظرم این بود که پنالتی سوم را بزنم.

فکر می‌کنید بازی کردن در یک تیم اروپائی تا چه حد در بالا بردن کیفیت فوتبال شما تاثیر داشته؟

خیلی تاثیر داشته به‌هرحال بازیکنانی که در خارج بازی می‌کنند کیفیتی که فوتبالشان پیدا می‌کند از لحاظ بازی، از لحاظ مربی، از لحاظ امکانات، از هرلحاظ بهتر می‌شود. قطعا برای من هم همینجور بوده.

از موقعیت فعلی خودتان در تیم اوساسونا و در اسپانیا راضی هستید؟

من خودم خیلی راضی هستم. شرایطی که در اسپانیا دارم خیلی خوب است خدا را شکر. امیدوارم که بتوانم وضعی را که داشتم ادامه بدهم وبتوانم سال موفق‌تری از سال گذشته داشته باشم.

روابطتان با مربی تیم چطور است؟

روابط خوبی با مربی دارم. او کسی است که خودش بازی‌های من را دید و من را انتخاب کرد و روابطمان هم بالطبع خوب است. من سعی می‌کنم که خواسته‌های مربی را انجام دهم همانطور که سعی می‌کنم خواسته‌های مربی تیم ملی را انجام دهم.
دوست دارید به بازی در اسپانیا ادامه بدهید یا به لیگ‌‌های برتر کشورهای دیگر اروپا بروید؟

من ترجیح می‌دهم که در اسپانیا بمانم.

زندگی در اسپانیا چطور؟ عادت کرده‌اید؟

زندگی در اینجا سخت است و فکر نمی‌کنم که هیچوقت به آن عادت کنم چون من همیشه زندگی در ایران را دوست داشتم و از آن لذت می‌بردم. مطمئن باشید که زندگی کردن در کشورهای خارجی برای ما ایرانی‌ها سخت است.

در مراسم معرفی بهترین بازیکنان فصل پیش فوتبال ایران، وحید طالب‌لو، دروازه‌بان تیم استقلال نیزعنوان بهترین دروازه‌بان سال را گرفت. طالب‌لو که در جریان مسابقه تیم‌ملی ایران با کره جنوبی در مرحله یک‌چهارم نهائی جام ملت‌های آسیا در دقیقه 119 تنها برای دفاع از دروازه ایران در مقابل ضربات پنالتی به میدان آمد، در حالی بهترین دروازه بان ایران معرفی می‌شود که در تیم ملی ایران، دروازه بان رزرو است.

وحید طالب‌لو

او در آغاز گفت‌وگویش با فرنگیس محبی در بخش دوم مجله ورزشی رادیوزمانه از این که چنین مراسمی برای تجلیل از بازیکنان فوتبال برپا شده، اظهار خشنودی کرد:

من فکر می‌کنم که بعد از بحث‌هائی که در باره برگزاری چنین مراسمی در ایران پیش آمده بود، دوباره یک سری مسوولین دست بکار شدند و چنین مراسمی را راه انداختند که من فکر می‌کنم برای پیشرفت فوتبالمان و برای انگیزه بازیکنان مناسب بود. من خودم پنج سال است که استراحت نداشته‌ام. هرموقع تیم ملی کارش تمام شده، رفتم به باشگاه. هر موقع باشگاه بازی‌هایش تمام می‌شده، می‌رفتم به تیم ملی. بهمین‌جهت استراحت خوب نداشتم.

همین مراسم باعث شد که خستگی من از تنم بیرون برود. بهرحال به عنوان دروازه‌بان برتر ایران شناخته شدن کار سختی است. حالا که به آن رسیده‌ام میدانم که نگاه داشتن آن بسیار سخت‌تر است. بهمین خاطر تلاشم را بیشتر کرده‌ام، تمریناتم را مضاعف می‌کنم تا انشاالله بتوانم در سال‌های آینده هم این عنوان را تکرار کنم.

فکر می‌کنید که چه عواملی سبب شد که در میان دیگر دروازه‌بانان، شما صاحب این افتخار بشوید؟

اولین عاملی که می‌توانم نام ببرم این است که برای تیم بزرگی چون استقلال بازی می‌کنم. همانطور که می‌دانید این تیم از طرفداران بی‌شماری برخوردار است و در چهار پنج سال گذشته در لیگ برتر ایران همواره در کورس قهرمانی بوده. طبیعتا ما با خط دفاعی مناسبی که داشتیم و در اکثر سال‌ها در لیگ برتر جزو تیم‌هائی بودیم که کم‌ترین گل‌ خورده را داشتیم. من فکر می‌کنم عمده‌ترین عوامل این‌ها بودند.

با این موفقیت‌هائی که در سال گذشته داشتید که باعث شد این افتخار را کسب کنید، فکر نمی‌کنید که آقای قلعه‌نوئی می‌بایستی در جام ملت‌های آسیا از شما بیشتر استفاده می‌کرد؟

به‌هرحال این انگیزه مربی است و من نمی‌توانم به آن اعتراض کنم چون فوتبال حرفه‌ای و بطور کلی ورزش حرفه‌ای همین است. ایشان موقعی که سرمربی تیم استقلال بودند صلاح دیدند از من استفاده کنند بعد که سرمربی تیم ملی شدند صلاح دیدند که از من استفاده نکنند. بهرحال من باید تلاشم را بیشتر کنم تا اختلافم با دیگران بیشتر از این‌ها شود تا دیگرشبهه‌ای پیش نیاید که این بهتر است یا آن بهتر است. این را من ضعف خودم می‌دانم و امیدوارم که در سال‌های آینده بتوانم این ضعفم را هم پوشش بدهم. عوامل زیادی موثر هستند که کسی به این مرحله برسد. اولی‌اش این است که من خانواده‌ام خیلی کمک می‌کنند، پدرم، مادرم، خواهرم، و همیشه در مشکل‌ترین مراحل، آن‌ها بودند که واقعا من را حمایت کردند، پشتم را خالی نکردند و من هم توانستم با روحیه خوب، با وجود همه مسائل، راهم را ادامه بدهم با انگیزه بیشتر و نوسان کمتر. من فکر می‌کنم برای یک دروازه‌بان نداشتن نوسان در طی بازی‌ها خیلی مهم است که بهرحال من از آن بهره بردم و توانستم نظر کادر فنی تیم ملی، کادر فنی باشگاه و کارشناس ها را جلب کنم.

فکر می‌کنید که در بازی با کره‌جنوبی، اگر شما زودتر وارد دروازه می‌شدید و تا حدی گرم بازی می‌شدید بهتر نبود؟

این‌ها اگر و اما است. تجربیات دیگری هم بوده که دروازه‌بان را زودتر وارد دروازه کردند، بخاطر اینکه هنوز در شرایط بازی نبوده، اولین توپی که آمده وارد دروازه شده و اصلا دیگر به ضربات پنالتی هم نکشیده و بازی تمام شده. اگر یک چنین اتفاقی خدای نکرده می‌افتاد، آن‌وقت چه می‌شد؟ کسی تابحال این سووال را کرده؟

این سووال از آنجا پیش می‌آید که قبلا دیده نشده بود که در هنگام ضربات پنالتی دروازه‌بان را عوض کنند.

به‌هرحال من هم در لیگ در سال گذشته پنالتی‌های زیادی گرفتم و هم سر تمرینات تیم‌ملی که تمرین پنالتی می‌کردیم، فکر می‌کنم از بقیه دوستان بیشتر پنالتی مهار کردم. این دلیلی بود که کادر فنی ترجیح دادند از من در ضربات پنالتی استفاده کنند. من هم تلاش خودم را کردم، بهرحال یک پنالتی را مهار کردم. اگر ما هر پنج ضربه پنالتی‌مان تبدیل به گل می‌شد، من فکر می‌کنم با همان یکی ما صعود می‌کردیم و شاید به فینال راه پیدا می‌کردیم و شاید هم در نهایت قهرمان می‌شدیم. این‌ها همه شانس در فوتبال است و من فکر می‌کنم یک مقدار بدبیاری باعث شد که ما نتوانیم نتیجه لازم را به‌دست بیاوریم.

شما صحبت از حمایتی کردید که خانواده‌تان در امر ورزش از شما می‌کنند، پدر شما که خودشان دروازه‌بان بودند، چه تاثیری در پیشرفت شما به‌عنوان یک دروازه‌بان داشته؟

بله ایشان دروازه‌بان بودند، البته نه در سطح حرفه‌ای، بلکه در تیم های محلی. یکی از عواملی که من این پست را انتخاب کردم همان شرایط پدرم بود که من را علاقمند به دروازه‌بانی کرد. در نهایت هم حمایت‌های بی‌دریغ ایشان بود که کمک کرد، یعنی تشویق‌های ایشان، مشوق اصلی من بود که توانستم تمرینات پرفشار را پشت سر بگذارم. واقعا رسیدن به این مراحل خیلی سخت است و خد را شکر می‌کنم که چنین پدر و مادری داشته‌ام.

دیگر برنامه‌ها و مطالب ورزشی زمانه