سمرقند از چشم یک آمریکایی

شهزاده سمرقندی

رابرت کلاین را بار اول در سمرقند دیدم. فکر کنم سال ۱۹۹۷ یا ۹۸ بود. او، آن موقع، رییس مرکز غیر دولتی آموزش زبان و ادبیات انگلیسی (SamCEDA) بود.
این مرکز در اواخر سال ۲۰۰۶، از طرف دولت ازبکستان متوقف شد و در این حال رابرت کلاین، بعد از ده سال زندگانی در سمرقند، به شهر استانبول ترکیه کوچید.

رابرت کلاین را همیشه با همسر و چهار دختر خود، که همیشه لباس محلی تاجیکی در برداشتند، در جشن‌های سمرقندی می‌دیدم که با دوستان تاجیک خود براحتی تاجیکی حرف می‌زدند.

به بهانه‌ی نوروز، به رابرت کلاین زنگ زدم. تازه از سفر کوتاه خود به سمرقند برگشته بود. این خانواده منتظر ویزای خود هستند تا بتوانند دوباره، برای زندگانی درازمدت، به سمرقند بروند.

رابرت کلاین و خانواده‌اش اصلا آمریکایی هستند؛ اما در مدت ده سال زندگی در بین تاجیکان سمرقند، عاشق فرهنگ و مهمانی‌های تاجیکان شدند.

در گفت‌وگویی که با او داشتم، او از نیشلا(nishala) حرف زد. من سال‌ها بود که این شیرینی را فراموش کرده بودم.

این گفت‌وگو را از «اینجا» بشنوید.