Jan 2009

به آواز فکر می‌کنم

دنیز اوتلو، نویسنده‌ی ترک- آلمانی، سردبیر مجله‌ی فرهنگی و ادبی و اجتماعی "فرای‌تکست" و یکی از بنیانگذاران مجموعه برنامه‌های "هزار کلمه در عمق" است. او یک رمان به پایان برده و در مجموعه‌ای با عنوان “3Raum“ که حاصل کار برخی نویسندگان ایرانی، آلمانی، روس و عرب است حضور دارد. دنيز درباره‌ی ايران می‌گويد: «وقتی نام ایران را می‌شنوم به سیاست و انقلاب فکر نمی‌کنم. این چیزها در جایگاه دوم و سوم قرار دارد. من اول به شعر و موسیقی فکر می‌کنم.»

ايران؛ مساوی با عددی منفی

کارلوس فرانکی، نویسنده، شاعر، فعال سیاسی، و سردبیر اولین روزنامه‌ی رسمی انقلاب کوبا و یکی از آن پنج نفری که انقلاب کوبا را رهبری کردند، در مورد ايران به زمانه می‌گويد: «بار دوم که اسم ایران را شنیدم زمان انقلاب بود که یک سری از فمینیست‌های اروپایی مثل سیمون دو بووار از زنان ایرانی خواسته بودند که به خیابان‌ها بیایند و علیه چادر تظاهرات کنند. که خيلی‌هاشان هم برای اين کار رفتند ايران. آن روز صد هزار نفر آمدند «علیه چادر» تظاهرات کردند. اما روز بعد یک میلیون آدم آمدند به «خاطر چادر» تظاهرات کردند...»

زمان روی ما پا گذاشت

شمس لنگرودی در گفت‌وگو با زمانه می‌گوید:‌ «شعر به نظر می‌رسد کار آسانی است، آسان‌ترین کار است. یک مقدار ناراحتی خانوادگی می‌خواهد، اندکی درد دل، و سیگار و قلم. یعنی آنها تصور می‌کنند که همین قدر ناراحتی داشته باشند کافی است. فکر نمی‌کنند که شعر هم مثل موسیقی، مثل نقاشی یادگرفتنی است.»

و آن حيات کلمه

در سال جديد لازم می‌دانم از خوانندگانم و دوستان زمانه که تمام امسال برنامه‌های ادبی مرا خواندند و شنیدند تشکر کنم. امروز می‌خواهم با چند جمله‌ی ارزشمند از نویسندگان معاصرمان فضای "این‌سو و آن‌سوی متن" را رنگی کنم. جمله‌های درباره‌ی ادبيات خلاق، از: یداله رویایی، ابولحسن نجفی، محمدعلی سپانلو، فرشته ساری، احمد پوری، شمس لنگرودی، ابوتراب خسروی، ناهید طباطبایی، پدارم رضایی‌زاده، محمد بهارلو.

ایران یعنی قبله‌ی جهان

مهدی جامی، شاعر و نويسنده کتاب "ادب پهلوانی" که نامش به عنوان نخستين سردبير و مدير راديو زمانه در تاريخ مطبوعات ايران ثبت شده، برای من همیشه یک ادیب و پژوهشگر بوده که خرقه‌ی روزنامه‌نگاری به تن کرده تا اینگونه بنُماید. وقتی ازش پرسيدم ايران يعنی چی؟ گفت: برای من شخصاً ایران یعنی قبله‌ی جهان...