این کتاب را در زمانه منتشر کنید.

شعری که برای نمونه قرار دادید ترجمه خیلی خوبی دارد. من قبل از خواندن نوشته شما نگاهی به این شعر انداختم و نفهمیدم ترجمه است.

روانش شاد!

گاه زندگی چقدر تلخ می تواند باشد...و گاه هنر از دل همین تلخی ها آفریده می شود...

بدون آگاهی از مرگ همه چیز بی‌رنگ است، مرگ به اعتقادم پایان است برای سفر انسانی و فرصت انتخاب همیشه هست، زندگی چیزی‌ست که ما انتخاب نمی‌کنیم، اگر که قدرت انتخابش را داشته باشیم شاید داستانی باشد باانتها اما ژرف!

درود بر او و درود بر شما برای این مطلب !

مرگ هم لحظه ای از زندگی است...وداع نویسنده با زندگی تلخ و صریح، اما باشکوه است؛ زیرا مرگ او را یافته و او مرگ را دریافته.

سلام...

اگه میشه آدرس این مؤسسه‌ در سوییس تو سایت بزارید خیلی ها لازم دارن

مرگ هم بلد می داند به خانه در می زند عاشقانه عین زندگی رنگ می فریبد عین پاییز

"باید رفت تا آن سیبِ سرخ ِ سردِ شیرین که در میان برگهای پائیزئی چون خورشید میسوزد، بایـــــــــــد رفت"
و او « بـهـتـریـن تصمیم را گرفت »
ما در سکوت و خاموشی خود،به آن لحظه که می اندیشیم لرزش، ترس، نبودن را شاید، حس کنیم!؟و چه کاری توانیم کرد بجز تحسین او !!! در یاد ما گرامی خواهد ماند، زیرا او آگاهانه به همه چیز و همه کس گفت: " نه " .ــ

آقای معروفی سلام
از اصول کار خبری یکی این است که وقنی از متن و جملات کسی یا منبعی استفاده می‌کنید باید نام منبع خبر را ذکر کنید و جملات مربوطه را در گیومه بگذارید.
دیدم که خبر مرگ بهزاد رعیت در رسانه های مختلفی کار شده و همه نیز از یک متن استفاده کرده اند. ظاهرا شما از متنی که دوستان او به رسانه ها فرستاده اند استفاده کرده اید و آن را با نثر خود آمیخته‌اید. نتیجه خیلی هم زیبا و تکان دهنده و خواندنی شده. مشکل فقط این است که اخلاق حرفه ای در آن رعایت نشده. در نتیجه بهتر است متن را ادیت بفرمایید و نقل قول‌هایی که متعلق به شما نیست در گیومه بگذارید. اگرچه چند روزی از انتشار آن می‌گذرد.
-------------------------------------------
فکر می کنم اين خبر نخست در زمانه منتشر شد. چنانچه نوشته ام، اين خبر يا شاهکار ادبی يا متن تکان دهنده يا هرچه هست را دوستم مسعود مافان برام ای ميل کرد که همان شبانه منتشرش کردم.
اين خبر يا بسياری از کارهای ژورناليستی برای من اعتباری فراهم نمی کند، و بر حسب وظيفه يا حرفه انجام می شود. البته فردا با مسعود تلفنی حرف خواهم زد که از اين پس اگر خبری برای من فرستاد نام نويسنده اش را هم بنويسد.
ولی يک نکته برای من سوال برانگيز شده که آيا شما منبع همه ی خبرهايی را که در نشريات و سايت ها منتشر می شوند کنترل می کنيد و برايتان مهم است که اصل يک خبر را از بقيه ی متنی که يک ژورناليست می افزايد تفکيک کنيد يا مسئله ی ديگری رنج تان می دهد؟ آيا در متن آن خبر شما ذينفع هستيد؟ اگر چنين است چرا همين کامنت شما نام ندارد؟
نمی دانم چه اتفاقی برای ما افتاده؟ فقط اين را می دانم که آن شب نمی توانستم بخوابم، و تا ساعت پنج صبح روی آن خبر کار می کردم.
يعنی حالا بايد فکر کنم: کاش می خوابيدم و می گفتم به من چه؟
به هر صورت، شما لطف کنيد و همه ی آن متن را در گيومه بخوانيد.
با سلام و احترام
عباس معروفی

من برادر زاده ی بهزاد هستم.تا امروز که نامه های عمو را گرفتیم از این مصیبت بی خبر بودیم. بهزاد خودکشی نکرد خواندن این متن مارا بسیار غمگین کرد.عموی من مردی با اراده و شجاع و سرسخت بود و حتی انقدر مغرور که جز خانواده ی ما کسی از بیماری او خبر نداشت.بهزاد پر کشید با اقتدار و مغرور او عقاب تیز پرواز بود نه کبک.او بزرگ بود.بزرگ این غم بزرگ ما را خرد کرده.او انسانی متفاوت بود همیشه ارزو داشتم مانند او باشم.هیچ یک از خانواده از این مصیبت خبر ندارند و به خواست او هرگز نخواهند دانست او همیشه ماندگار است در قلبها و غم جدایی از او تا ابد قلب ما را خواهد فشرد...