به سوی صلح؟

علی فتح‌الله‌نژاد متولد سال۱۳۶۰ (۱۹۸۱) تبریز، تحصیلات خود را در رشته‌ی علوم سیاسی در هلند،فرانسه و آلمان تا مقطع فوق‌لیسانس به پایان برده است. او دو مدرک فوق‌ لیسانس دارد و هم‌اکنون در حال پی‌گیری مدرک دکترای خود است.
علی فتح‌الله‌نژاد یکی از چهره‌های فعال و جوان خواهان صلح در عرصه‌ی

بین‌اللملی است، و در کنفرانس چشم‌انداز صلح درخاورمیانه حضور داشت اخیرا «اشتودیو» کتابی منتشر کرده با عنوان «ایران در چشم طوفان» که در سطح بین‌المللی منتشر شده است. بخش مربوط به ایران آن مربوط به علی فتح‌الله‌نژاد است.

آقای علی فتح الله‌نژاد، ایران برای شما یعنی چی؟

علی فتح الله‌نژاد: من در ایران به دنیا آمده‌ام، خانواده‌ام ایرانی هستند. اما با وجود آنکه در کشورهای دیگر حضور داشته و تحصیل کرده‌ام، فرهنگ ایرانی برایم خیلی مهم است.
آنچه که در فرهنگ ایران برایم جالب است رفتار دوستانه با کشورها و فرهنگ‌های دیگر است و این موضوع انسان را ترغیب می‌کند که به سمت صلح برود. ایران میهن من است و با وجود آنکه در کار علمی فرد باید سعی کند که بدون هیچ حساسیت و احساسی کار کند باز هم انسان با یاد و تحت تاثیر فرهنگش است.

اما در آنالیزی که به عنوان یک کارشناس می‌کنم باید اینگونه مسایل را کنار گذاشت و در آنالیز‌هایی که در امورخارجه می‌‌‌کنم باید بدون توجه به احساسات شخصی باشد.

عباس معروفی: حکومت ایران نتوانسته در زمینه‌های حقوق بشر، آزادی بیان و مسایلی از این قبیل با مردم کشورش کنار بیاید یعنی اعتماد جهان را جلب نکرده است و جامعه‌ی بین‌اللملی می‌ترسد که ایرن تبدیل به قدرت هسته‌ای شود. از آن طرف هم مشاهده می‌کنیم که فضای منطقه باعث نگرانی و توجه به امنیت داخلی را برای ایران تشدید می‌کند چون در یک طرف پاکستان دارای کلاهک هسته ای است. اسراییل هم ۳۰۰ کلاهک هسته‌ای دارد و این قبیل موارد تماماً تهدید است. عرب‌ها هم تا جایی که توانسته‌اند به ایران آسیب وارد کرده‌اند، روس‌ها هم همیشه به خاک ما چشم داشته‌اند. خب، طبیعی است که حکومت ایران برای امنیت خود تلاش کند. شما به عنوان یک روشنفکر تحصیل کرده‌ی خارج از کشور که در چند زبان و فرهنگ بوده‌اید و در کنفرانس‌های مختلف شرکت کرده‌اید جایگاه فعلی ایران را چگونه می‌بینید؟ فکر می‌کنید الآن ایران در نقطه‌‌ی ضعف است یا قدرت؟

علی فتح الله‌نژاد: من فکر می‌کنم که ایران از نظر ارگانیک و استراتژیک موقعیت خیلی خوبی دارد. به خاطر همین می‌‌تواند در روابط بین‌الملل رل مثبتی بازی کند. اما خیلی از فاکتورها در عرصه‌ی بین‌المللی باید تغییر کند به خصوص عقیده من این است که نقش آمریکا باید کاملاً تغییر کند. نمی‌شود یک کشوری دارای ارتش قوی در ناحیه‌‌ی بسیار دورتر از کشورش باشد.
ایران می‌‌تواند پلی باشد بین جهان غرب و جهان شرق. چون در قرن بیست و یکم ما جهان جدیدی خواهيم داشت. به همین دلیل فکر می‌کنم که ایران می‌تواند در آینده رل مثبتی بازی کند، به شزطی که فاکتور‌ها عوض شوند، به شرطی که آنگاژمای ارتشی امريکا در محیط خاورمیانه کم‌تر شود، و اروپا هم نقش جدیدی بازی کند که بیش‌تر به نفع خودش باشد و نه آمریکا.

در چنین محیطی است که ملت ایران هم برنده خواهد بود.