Mr Maroofi,
Iran means the opposite of an Islamist regime, it means the opposite of imperialism and it means the opposite of a monarchy.

اقای معروفی من فکر می کنم مخالفان شما معتقدند این سوال شما جواب های بیشتر احساسی گرفته اند تا تحلیلی.بنابراین ان ها را بی فایده دانسته و می گویند به چه کار می اید؟اقای دانشور هم همین دیدگاه را داشته اند احتمالا و پیشنهادشان برای این بوده که جواب ها کمتر جنبه ی احساسی داشته باشند.
اما موافقان شما بیشتر کسانی هستند که دغدغه ی ایران دارند.ان هم نه با نگاه علمی.بلکه با نگاهی احساسی

خب حالا من می پرسم آقای معروفی
منی غربتی که دچارش شده اید چیست؟

مرسی آقای معروفی عزيز كه به من پاسخ داديد .
ايران برای من يعنی خاطره ، كودكی ، جوانی ، ميانسالی . يعنی درد ، دردی كه راه گريزی از آن ندارم . يعنی كودكيم كه آزادترين و لطيف ترين روح را داشتم . ايران يعنی بودن در غربت ، غربتی كه پر پروازم را بسته ، غربتی كه زخم ها از آن دارم . ايران يعنی بستری كه در آن آرام ميگيرم . ايران يعنی خانه .

دورود /

استاد معروفی عزیز من امیدوارم بتوانم به عنوان کسی که "گرفتار ایران" بود ، از آن به غربت
گریخت و هم باز از غربت به ایران فرار کرد گزینه مناسبی برای پاسخ باشم .
ایران جدا از تعاریفی که در تاریخ و جغرافیا و یاده های ذهنی برایش خوانده اند و خوانده ایم
" یک جا " است .
این یک جا مختص است ، شبیه هیچ جا و هیچ یک جاهای دیگری نیست ، بی چیز است اما دارا
و داراییش نه نفت ومعادن و ذخایر غنی که خودش است .
توتمی است یگانه و منحصر و آنقدر غول و عمیق که جمع من و مای این دورانش همچون
دانه شکریم در چای داغش .
اگر تمامی عناصر ارسطویی و عجایب و لذت های دنیا را در یک باکس ایده آل جمع کنند و بگویند
حالا چه کم دارد؟ من بی درنگ خواهم گفت ایران را کم دارد .. ایران را ..
میدانم .. میدانم پیاده روهامان شلوغ است ومیدانم سرسام می آورد ترافیک و دم دود تهران و هم باز
میدانم که مردمان خوشخواب و گاه حسود ، فضول و تا حدی عیب جوی داریم اما بک گراند همه اینها
یک ایران است پر از حرارت ، پر از بوی کهنگی که فقط خودمان میتوانیم و بلدیم که استنشاقش کنیم
و بشناسیمش و پر از سلام و علیک ها و تلفن های گاه و بیگاه اعصاب خوردکنی که های فلانی
چطوری چه میکنی کم پیدایی ؟ !
و شما میدانی و من هم آقای معروفی عزیز که این انبوه مشکلات و معضلات را تا هست نمی خواهیم شان
و محل مزاحمت اند و به وقت نابودن محل خلأ و موجب دلتنگی فراوان ..
و بعد در عمق آن دلتنگی و نظاره چهره ها و چشم های رنگی ناگهان یادت می افتد که عاشقش بودی ،
یادت می افتد که عاشقشان بودی ..
و این تضاد و این قلب شدن خوبی با بدی به فاصله چند ساعت پرواز و درون دیگر مرزها در هیچ
کجای این دنیا نیست ..چرا که دنیا شبیه خودش شده و دمادم می شود و ما شبیه خودمان مانده ایم .
راستش را بخواهید نمی دانم اصلن توانستم پاسخ سوال را بدهم یا نه اما حرفی را که به همه میگویم
اینجا هم مینویسم شاید نزدیک به مقصود باشد .
برای چون منی دو سوی این گرفتاری دیده و تجربه روزگار غربت کشیده ایران یعنی من ِ من ..
و این من ِ من را نه تبعید و نه زندان و نه حتی مرگ نمی تواند از من جدا کند ...
شاید جایش نباشد،شاید خلط مبحث شود اما ناخودآگاه بیاد دیو قصه فیلم حسن کچل ِ مرحوم حاتمی افتادم ..
آنجا که از او خواستند که تکه تکه نشان های دیو بودنش را از بدن خود ببرد و بکند و باز به جلد آدم شود،
و او گفت :
کله ی من ،، منم دیگه !

وقت خوش ./././././././././././././././././

دورود /

این نظر برای درج و نمایش نیست :

استاد معروفی عزیز با اجازه شما به جهت
اهمیت موضوع ، من پرسش شما و پاسخ
خودم را همراه با لینک مرجع به عنوان
مطلب جدید وبلاگم استفاده میکنم .

و اینکه .. واقعیتش را بخواهید همیشه به این
فکرم که جنس شما از آن مدل آدم هایی
نیست که آن جا را دوام بیارد و بخواهد .

شاید جسارت و گستاخی و از حد گذراندن
باشد اما حقیقتش همیشه مطمئنم که
روزی نه چندان دور شما را در همین
تهران خواهم دید .
در همین تهران خودمان .

وقت خوش ././././././././././././././.

مرسی آقای معروفی عزيز كه به من پاسخ داديد .
ايران برای من يعنی خاطره ، كودكی ، جوانی ، ميانسالی . يعنی درد ، دردی كه راه گريزی از آن ندارم . يعنی كودكيم كه آزادترين و لطيف ترين روح را داشتم . ايران يعنی بودن در غربت ، غربتی كه پر پروازم را بسته ، غربتی كه زخم ها از آن دارم . ايران يعنی بستری كه در آن آرام ميگيرم . ايران يعنی خانه .

عباس عزیز
این سوال را از آقای جامی هم بپرس...