ايران يعني زبان فارسي. اين سخن در گشودگي خود، شامل همه‌ي آن ظرفيت‌هاي تمدني است كه از راه زبان و در تقابل با آن زبان، تحقق پيدا مي‌كند. ايران يعني زبان فارسي، و همه‌ي اقليم‌هاي ايراني، با زبان‌هاي كردي، بلوچي، خوزي، اصفهاني، مركزي، لري، گيلكي، طبري، شعاع‌هاي زبان فارسي‌اند. اقوام ترك‌زبان هم در تقابل با زبان فارسي، هويت محلي خود را باز مي‌يابند. همچنان كه ايران (فارسي زبان) در تقابل با زبان‌ انگليسي (مثلا) هويت ملي خود را باز مي‌يابد. ايران يعني زبان فارسي.

اینکه زبان فارسی زبان ایرانیان است و اینکه سایر اقوام چه در محدوده ی ایران فعلی یا در محدوده ی فلات ایران همه به غنای این زبان یاری رسانده اند مثلا شاید به جرئت بتوان گفت نویسندگان یا شاعران ترک زبان بیشترین سهم را در این زبان همه ی اقوام ایرانی سهم داشته اند و شاید بتوان گفت زبان فارسی چکیده ی زبان همه ی اقوام است دوستان توجه کنند بخشی از این ژرفای زبان فارسی خود آنانند اقوام کرد و ترک در ایران جزئ اصیل ترین ایرانیانند و این زبان هم که فعلا رایج است 1400 سال است که همه ی اقوام ایرانی خواسته اند قبل از آن زبان دیگری بود حتی خط دیگری بود اینها همه بر اثر فشار بیگانگان تغییر کرد و باعث شد که خط فارسی و عربی همسانی پیدا کنند این ناسیونالیسم افراطی نیست این اشتراک قومی ایرانیان است

خود من فارس زبانم و از دید من زبان فارسی با یک گویش معیار(نه لزوما لهجه تهرانی که به ایرانی میگویند ایرونی), زبان رسمی کشور است و نقشی مانند زبان انگلیسی در آمریکا را دارد .در واقع زبان ارتباطی و فهم مشترک بین مردم یک کشور است که با زبان های مختلف یا گویش های مختلف از یک زبان صحبت میکنند.
وجود زبان هاو گویش های مختلف در یک کشور سرمایه های فرهنگی یک کشور به حساب میآید و از بین رفتن حتی یک گویش هم ضرر به حساب می آید.

این‌که چرا از فلان‌ شخص ننوشتی یعنی خواننده‌یی که فقط دنبال بازتاب ذهنش در آن‌چه می‌خواند می‌گردد. آقای معروفی در نوشته‌های شما تازگی از جنس امروز هست که من اون رو دوست دارم، دوست دارم وقتی چیزی می‌شنوم که تاحالا به آن فکر نکرده‌ام. دوست دارم وقتی نگاهی در عمق نوشته‌یی منتقل می‌شود که تکرار من نیست.

iran yani fekro farhange irani yani anche mojeb shod iran na arab shavad na moghol shavad na keshvar gharbi

نام ایران از زمان رضاخان ... بر این کشور ... گذاشته شد و شما خوب می دانید که نام اصلی این کشور فارس یا پارس بوده. بنابراین، این کشور تنها شامل فارس زبانهاست که پس از اشغال سرزمینهای دیگران نام ایران را به خود گرفت. بدیهی است هیچ اشغالگری خود را اشغالگر نمی داند. در ضمن چنانچه نظر فارسها را بپذیریم، آیا سزاوار است ترکها، اعراب، کردها، بلوچها و ترکمنها از تحصیل به زبان مادری محروم باشند؟ ... و می دانم خوی نژادپرستانه شما اجازه نمی دهد این مطلب را درج کنید.

نام ایران از زمان رضاخان ابله بر این کشور جعلی گذاشته شد.و شما خوب میدانید که نام اصلی این کشور فارس یا پارس بوده.بنا براین ،این کشور تنها شامل فارس زبانهاست که پس از اشغال سرزمینهای دیگران نام ایران را به خود گرفت.بدیهیست هیچ اشغالگری خود را اشغالگر نمیداند.در ضمن چنانچه نظر فارسها را بپذیریم،آیا سزاوار است ترکها،اعراب،کردها،بلوچها و ترکمنها از تحصیل به زبان مادری محروم باشند؟آیا اگر به شما بگویند ترک یا عرب بشو می شوید؟پس ترک،ترک است، عرب ،عرب و...و...وشما فارسها با مهاجرت اجباری این ملیتها مانند همیشه سعی در جعل و تحریف تاریخ دارید.و میدانم خوی نژادپرستانه شما اجازه نمیدهد این مطلب را درج کنید.

يك زبان هنگامى زبان رسمى يك كشور است كه پارلمان تصميم گيرى آن كه به طريقى دمكراتيك و آزاد انتخاب شده است، آن زبان را به عنوان زبان رسمى تعيين و در كتاب قانون بنويسد. چنين اتفاقى در ايران نيفتاده است. هنگامى كه يك جامعه از زبان ها و فرهنگ هاى متفاوتى تشكيل شده كه جمع جبرى آنها از فارسى زبانان بيشتر است، چنين تصميمى نمى تواند هم گرفته شود. در اتحاديه اروپا بيست و سه زبان رسمى وجود دارد. از كنج گرد گرفته افكارتان بيرون آييد. لطفا!

ایران از لحاظ به کار بردن زبان های محلی یکی از آزاد ترین کشورهای جهان می باشد و هیچ
تبعیض فرهنگی نسبت به اقوام ایرانی وجود
ندارد و تدریس زبانهای محلی خواست اقوام
ایرانی نمی باشد بلکه خواسته گروههای خاصی مانند گروههای قومی مثل پان ترکها و
گروهای چپگرا می باشد که هر دو گروه فوق
از مطرح کردن این مسائل اهداف سیاسی
خود را دنبال می کنند.

اگر ایران مترادف با زبان فارسی است پس آذربایجان و نواحی آن منجمله خلجستان(سرزمین پدری خودباخته فوق الذکر) باید از ایران جدا شود، چون زبان آن مناطق ترکی است. بقیه ملل و اقوام غیر فارس خودشان می دانند.

آقاى معروفي محترم، من همان فرنگيس كرد ايرانى هستم، من با اين مسأله كه زبان رسمى ايران زبان فارسى باشه هيچ مشكلى ندارم، خودم و خانواده ام هم به كردى هم به فارسى مسلّط هستيم و هر دوي اين زبان ها را دوست داريم. اشكالى كه من به ان دوست الهيات دان شما گرفتم اين بود كه ايران برابر با زبان فارسى نيست، ايران خيلى بيشتر از يك زبان معنى ميدهد. منظور من اينه که كه آقاى خلجي ايران را فقط به يك زبان محدود كرده و بقيه جنبه های مثبت اين کشور و فرهنگ عظيم را، حتی خانواده و روابطش را نديده گرفته. وگرنه اين يك امر منطقيست که مردم يك كشور بايد همه بتوانند با يك زبان واحد ارتباط برقرار كنند. از نظر من همه اقوام آزاد هستند زبان و فرهنگ بومي را حفظ كنند اما همه بايد زبان رسمى كشور يعنى فارسى را هم بلد باشند. اگر اينجور باشه، مردم اقوام مختلف هم آزادى خودشان را دارند هم با بقيه كشور «اتحاد» دارند، چيزى كه ايران اين روز ها بيش از هر چيز به آن نياز دارد. زبان رسمى ايران فارسى است اما ايران به معناي زبان فارسى نيست.

لری و کردی ،بلوچی، گیلکی، سیستانی و مازندرانی گویشهای زبان فارسی هستند.
به نوعی ایران برابر با زبان فارسیست و به نوعی نیست.
ایران برابر با زبان فارسیست چون آثار ادبی پس از اسلام در ایران به زبان فارسیست و ایران برابر با زبان فارسی نیست چون اقوام مختلفی در آن زندگی می کنند.

کردی و لری و گيلکی گويش های زبان فارسی هستند؟ اين تجاهل است يا بيسوادی، ويا هردو؟
هيچ منبع زبانشناسی يی چنين ادعای بی اساسی را تاييد نميکند.