«ایران همین جاهاست»

نسیم خاکسار نویسنده‌ی سرشناس ایران ساکن هلند بیش از چهل‌ سال در ادبیات داستانی قلم زده و همواره یکی از نویسندگان محبوب و مطرح، با آرامشی در چهره و صدا و رفتار، بخش طلایی عمر خویش را در تبعید سپری کرده است. سال‌هایی از عمر یک نویسنده که معمولا چهل‌ سالگی و پنجاه‌ سالگی‌اش بخش طلایی عمر محسوب می‌شود، نسیم در وطنش ایران نبوده، سر جای اصلی‌اش نبوده است. اما این ناچاری را به اثر خلاقه تبدیل کرده است.

او تاکنون حدود ۳۰ کتاب در زمینه‌ی ادبیات داستانی انتشار داده و همچنان پا در رکاب سواره می‌نویسد و کم نمی‌آورد. جایزه‌ی بین‌المللی نویسندگان آزاده‌ی جهان که در سال ۱۳۷۱ در نیویورک به نسیم خاکسار تقدیم شده است، شاید اشاره‌ای باشد در تعریف این چهره‌ی ارجمند ادبیات داستانی. این که چقدر با نسیم خاکسار لحظه‌های ناب داشته‌ام، بماند برای خودم و یا نوشتن‌ام. اما این که آدمها وقتی حرف می‌زنند خودشان را بیان می‌کنند، برای شما. از او پرسیدم: نسیم خاکسار ایران یعنی چی؟

نسیم خاکسار، نویسنده مقیم هلند

ایران... چه سوالی کردی از من! ایران یعنی مادرم، ایران یعنی سعید سلطانپور، ایران یعنی محمد مختاری، ایران شاملو. واقعا هر موقع من به ایران فکر می‌کنم، اینها به‌ خاطرم می‌آید. ایران شاید گاهی وقتها زادگاه من میشه، کوچه‌ای که توش بزرگ شدم. بعد... خیابان‌هایی که توش قدم می‌زنم. کتابفروشی‌ای که می‌رفتم از آنجا و با چه عشقی نگاه می‌کردم به ویترین‌اش که آیا کتاب تازه‌ای آمده یا نه. و بعد به محض اینکه یک کتاب تازه آمده بود، می‌خریدمش و تا توی خونه می‌دویدم.

ایران دستگیری خودمه که بار دوم... هرگز فراموشش نمی‌کنم که من را از آبادان وقتی دستگیرم کردند با لوانتور با دستبند آوردنم تهران. و بعد من همیشه تو خاطرم هست، که انگار وطنم را با دستبند سفر کردم. و بعد انگار این سرنوشت ادبیات ماست، نویسنده‌های ماست. ایران همین‌ جاهاست.