مفهوم ایران از نگاه مریم پالیزبان

مریم پالیزبان متولد ۱۳۶۰، اورمیه، ساکن برلین، فارغ‌التحصیل هنرهای نمایشی از دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. او در حال حاضر دوره‌ی دکترای خود را در دانشگاه آزاد برلین می‌گذراند. مریم پالیزبان علاوه بر فعالیت‌های تئاتری و سینمایی و بازیگری در زمینه‌ی شعر هم پرکار است. یک مجموعه‌ی شعر دارد با عنوان «دهان». همچنین او بازیگر اصلی فیلم «نفس عمیق» بوده که اولین تجربه‌ی سینمایی او محسوب می‌شود. مریم پالیزبان در حال حاضر روی تعزیه در ایران و تاریخ و پیدایش و گذشته‌ و حال تعزیه کار می‌کند. از او پرسیدم، ایران یعنی چی؟

ـ یعنی من. یعنی خودم، به نظر خودم... نمی‌دانم، برای من یعنی همه‌ی آن چیزهایی که به شکلی دوستشان دارم. مادرم است، پدرم است، برادرم است. کوچه‌هایی‌ست که دوستشان دارم. کافه نادری است. موسیقی سنتی ایرانی‌ست. صدای شجریان است. تعزیه است. بوی آبگوشت است، بوی سنگک است. همه این‌ها هست. اصفهان است، شیراز است. خیابان جمهوری‌ست، خیابان انقلاب است. دانشگاه تهران است. همه‌اش هست. دوره‌ی کودکی‌ست. نمی‌دانم.

مریم پالیزبان

حتا یک... نمی‌دانم، یک نقشه است، یک تکه است. ولی فکر می‌کنم... نمی‌دانم. برای من بیشتر خودم هست. احساس می‌کنم یک چیزی هست که توی خودم است انگار. بیشتر از آنچه که یک ماهیت خارجی داشته باشد. دری هست، آن بخشی از من که خیلی عینی‌ست. همه می‌توانند ببینندش. خب خیلی خوب است. دیگر...
یک مجموعه‌ای از مزه‌ها، بوها، رنگها و حس‌ها را در من خیلی تداعی می‌کند. یاد مادربزرگ و پدربزرگ و تمام این تصاویر نوستالژیک می‌اندازد، ولی دوست دارم نوستالژیک نباشد برایم، دوست دارم خیلی زنده باشد، دوست ندارم یک خاطره باشد. و احساس هم می‌کنم که نیست.

یه‌خاطر همین بعضی وقت‌ها احساس می‌کنم توی خانه‌ای هم که اینجا دارم هست. خب بهرصورت من دارم توی این خانه زندگی می‌کنم. شاید بخاطر همین هم هست که هست. ولی موقعی که فقط احساس می‌کنم یک شئی است، یک تکه مینیاتور است که من از آنجا با خودم آوردم، خیلی دلم می‌گیرد.