سیمین بهبهانی آناکارنینا را دوست دارد

برنامه‌ای از مجتبی پورمحسن

صدای سیمین را از اینجا بشنوید.

آدم‌! بیا به تماشا
بس کن ز چالش و حاشا:

هشتاد ساله‌ی حوا

با بیست ساله رقیب است.

این هشتاد ساله‌ای که با بیست ساله رقیب است کسی نیست جز بانوی غزل ایران ، خانم سیمین بهبهانی. او در هشتاد سالگی در حالیکه چشمهایش دیگر تقریباً نمی‌بیند همچنان می‌نویسد. او نیمای غزل فارسی است‌. این لقب را به خاطر نوآوری‌هایی که در زمینه‌ی غزل ارایه کرده، به او داده‌اند.

سیمین بهبهانی متولد ۱۳۰۶‌در تهران است‌. او از چهره‌های ماندگار ادبیات ایران به شمار می‌رود‌. بهبهانی در سالهای گذشته همواره از فعالان جنبش‌های دفاع از حقوق بشر و حقوق زنان بوده است‌.

سیمین آناکارنینا را دوست دارد

از سیمین بهبهانی خواستم تا بگوید چه کتابهایی بر زندگی او تاثیر گذاشته‌اند.
‌او با دقت سعی می‌کند چیزی نگوید که اشتباه باشد‌. حتی یک‌بار که وسط مکالمه پسرش علی که این روزها به مادرش بسیار کمک می‌کند، نام کتاب «مرشد و مارگریتا» را به مادرش یادآوری می‌کند بهبهانی نمی‌پذیرد.بهبهانی می‌گوید:

تقریباً می‌توانم بگویم هر کتابی که خواندم یک تاثیری روی من گذاشته، بعضی‌ها تاثیر منفی گذاشته‌اند. اگر بخواهم اسمشان را بگویم حضور ذهن ندارم.
بعضی‌ها از لحاظ سبک به آدم کمک می‌کنند بعضی‌ها از لحاظ ایده. روی هم رفته من از رمان‌هایی که خواندم از «آناکارنینا» خیلی خوشم آمد. در مورد شعر‌، البته من بیشتر به ‌کار جوان‌ها که نگاه کردم از آنها خیلی شایدتاثیر پذیرفتم. ولی مثلاً عیوب کارهایشان هم غالباً در ذهنم بوده،‌ هم سعی کردم از کارشان تاثیر‌ مثبت بگیرم‌.

در مورد رمان ایرانی از «سووشون» خانم دانشور خیلی خوشم آمد‌. «مد و‌ مه» نوشته‌ی ابراهیم گلستان و «جای خالی سلوچ» دولت‌آبادی خیلی خوشم آمد‌. شعرهای نیما را، البته نیما یکی از کسانی بود که مرا به ‌رفرم واداشت. یعنی من از سال‌های خیلی جوانی با کارهای نیما آشنا بودم و با دو بیتی‌هایش خیلی کار کردم و با چهار پاره‌هایش .